Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΡΙΠΗ ΤΥΠΟΥ Α ΣΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ



Συνολικά , τα κρούσματα γρίπης τύπου Α, που έχουν καταγραφεί στο στρατιωτικό προσωπικό, υπολογίζονται ΠΕΡΊΠΟΥ στα 100 και συμπεριλαμβάνονται και οι τρεις κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατό , Ναυτικό και Αεροπορία.
Το χαρακτηριστικό είναι ότι ΟΛΑ τα κρούσματα , πλην δύο περιπτώσεων, ήταν ήπιας μορφής και σύντομα οι ασθενείς ανέρρωσαν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η νοσηλεία έγινε, στα θεραπευτήρια των Μονάδων, ενώ σε ελάχιστες κρίθηκε αναγκαία η νοσηλεία σε στρατιωτικά νοσοκομεία.

Χθες πάντως, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας , πραγματοποιήθηκε σύσκεψη, υπό την προεδρία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, παρουσία του Αναπληρωτή Υπουργού κ. Πάνου Μπεγλίτη και με τη συμμετοχή των αρχηγών των επιτελείων, των διευθυντών υγειονομικού των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων  καθώς και των διευθυντών όλων των στρατιωτικών νοσοκομείων της χώρας.
    Στη σύσκεψη εξετάστηκε αφενός μεν το ζήτημα της γρίπης και της προετοιμασίας των Ενόπλων Δυνάμεων, αφετέρου δε συνολικά το ζήτημα των υπηρεσιών υγείας στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο.
    Κατά τη σύσκεψη καταγράφηκαν όλα τα προβλήματα  σχετικά με την υποδομή, τον εξοπλισμό, τη στελέχωση, τις οικονομικές υποχρεώσεις, τον τρόπο λειτουργίας των νοσοκομείων, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο παρέχονται οι υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμενων. Έγινε ειδική αναφορά στις δομές ψυχικής υγείας, στο ζήτημα των αυτοκτονιών (οι αυτοκτονίες στρατιωτών εξελίσσονται σε πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα με ηθικές προεκτάσεις και θα πρέπει να υπάρξει δραστική παρέμβαση των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών) , της πρόληψης της χρήσης ναρκωτικών, στα ζητήματα των προμηθειών, της φαρμακευτικής δαπάνης, της συνεργασίας με το ΕΣΥ και τις ιατρικές σχολές, της εκπαίδευσης του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού κ.ο.κ.
Ο ΥΠΕΑΘ κ. Βενιζέλος έδωσε σχετικές οδηγίες ΓΙΑ ΟΛΑ αυτά τα θέματα και η σύσκεψη θα επαναληφθεί σε δύο εβδομάδες.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα