Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τι εστί η Συνεργασία Πρότυπο ΗΠΑ με Τουρκία;


Όπως μεταδίδει το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων TRT

  

Σχόλια σχετικά με τον νέο όρο στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠA


Η Τουρκία και οι ΗΠΑ αναπτύσσουν περαιτέρω τη συνεργασία πρότυπο προσθέτοντας νέους παράγοντες.
Η «συνεργασία πρότυπο» είναι ένας νέος όρος που περιγράφει τις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών.
Όμως τι ακριβώς είναι η συνεργασία πρότυπο και τι θα επιφέρει στις διμερείς σχέσεις και τις περιφερειακές-διεθνείς εξελίξεις; Ο όρος της συνεργασίας πρότυπο είχε εξηγηθεί πρωτύτερα αλλά καθιερώθηκε στη κρίσιμη συνάντηση του Πρωθυπουργού Erdoğan με τον Πρόεδρο Ομπάμα στο Λευκό Οίκο.
Ο Erdoğan και Obama καθόρισαν τα σύνορα και το περιεχόμενο της συνεργασίας. Αυτό αποδεικνύουν και τα εξής λόγια του Τούρκου Πρωθυπουργού «Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα πραγματοποίησε την πρώτη του επίσκεψη στη χώρα και χαρακτήρισε την φιλία μεταξύ της Τουρκίας και των ΗΠΑ ως συνεργασία πρότυπο ξεκίνησε μια νέα πορεία στην Τουρκική πολιτική. Με την συνεργασία πρότυπο κάναμε σημαντικά βήματα στις διμερείς μας σχέσεις συμπεριλαμβανομένου τον οικονομικό, επιστημονικό, καλλιτεχνικό, στρατιωτικό και τεχνολογικό τομέα».

Η συνεργασία πρότυπο η οποία περιγράφει την στενή συνεργασία κυρίως στο πεδίο της ασφάλειας μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ανώτατος στρατηγικός συνεταιρισμός.
Ο Sedat Laçiner λέει τα εξής σχετικά με το θέμα «Όταν λέμε στρατηγική συνεργασία εννοούμε το πεδίο ασφαλείας, αλλά η οικονομία θα αποτελέσει την υποδομή αυτού του πεδίου. Ο στόχος των ΗΠΑ είναι να παρουσιάσουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία σαν παράδειγμα στον μουσουλμανικό κόσμο. Θέλουν να συνάψουν ειδικές σχέσεις με την Τουρκία. Επιθυμούν αυτή η σχέση να αποτελέσει παράδειγμα στην Αίγυπτο, το Ιράν και στις χώρες της Κεντρικής Ασίας. Για το λόγο αυτό πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την Τουρκία σε αυτή τη γεωγραφία. Η Τουρκία είναι η ανερχόμενη δύναμη της Μέσης Ανατολής. Θέλουν να επωφεληθούν από αυτό».
Στα πλαίσια της συνεργασίας πρότυπο τέσσερεις υπουργοί θα συνεδριάζουν δύο φορές το χρόνο. Ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ali Babacan και ο Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου Zafer Çağlayan θα είναι συντονιστές εκ μέρους της Τουρκίας. Θα συγκροτηθεί ένα κοινό Τουρκο-Αμερικανικό Συμβούλιο. Με τον τρόπο αυτό θα αυξηθεί και ο εμπορικός όγκος περίπου 15 εκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ των δυο χωρών. Θα τεθεί ξανά επί τάπητος το σχέδιο δημιουργίας βιομηχανικής περιοχής το οποίο είναι στην επικαιρότητα της Τουρκίας και της Αμερικής εδώ και μια δεκαετία αλλά δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί.
Εκτός από την συνεργασία πρότυπο, οι λεπτομέρειες της οποίας ανακοινώθηκαν στη συνάντηση Erdoğan-Ομπάμα την προσεχή περίοδο αναμένονται σημαντικές πολιτικές εξελίξεις στις διμερείς σχέσεις. Ο Laçiner λέει τα εξής :« Η μεγαλύτερη προσδοκία μας από τις ΗΠΑ είναι να κάνει ότι μπορεί για να ξεριζώσει τις φωλιές τρομοκρατίας στα Βόρεια του Ιράκ. Η Τουρκία είναι πλέον παγκόσμια δύναμη. Και έτσι αντιμετωπίζεται. Συζητήθηκαν τα πιο ευαίσθητα και ζωτικά θέματα. Η Τουρκία αντιμετωπίζεται σαν συνέταιρος. Είναι μια πολύ καλή αρχή».
Η συνάντηση στην οποία η Τουρκία καθιερώθηκε ως παγκόσμια δύναμη με την εξωτερική πολιτική που τηρεί σχολιάζεται ως σημάδι για μια νέα περίοδο στις σχέσεις των δυο χωρών. 



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα