Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ομιλία Παπανδρέου από το βήμα της Συνόδου της Κοπεγχάγης για την Παγκόσμια κλιματική αλλαγή


"Η ανθρωπότητα ποτέ δεν είχε αντιμετωπίσει σοβαρότερη ή δυσκολότερη πρόκληση. Και η Διάσκεψη αυτή της Κοπεγχάγης δεν είναι καθόλου ασήμαντη. Δεν είναι μικρό πράγμα να συμφωνήσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο. Τη στιγμή αυτή, παρατηρούμε την παγκόσμια διακυβέρνηση εν τη γενέσει της. Θα πρέπει, ωστόσο, να συμφωνήσουμε σε μια υποχρέωση, για την πραγμάτωση της οποίας θα είμαστε δεσμευμένοι", ανέφερε ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Α. Παπανδρέου, στη χθεσινή του ομιλία στη Μεικτή Επιτροπή Υψηλού Επιπέδου, στην Διάσκεψη του ΟΗΕ στην Κοπεγχάγη για την Κλιματική Αλλαγή.


Αναφερόμενος ειδικά στο τι θα μπορούσε να συνεισφέρει η Ελλάδα, ο πρωθυπουργός είπε ότι "ως παραδοσιακή ναυτιλιακή χώρα και πρωτοπόρα στις θαλάσσιες μεταφορές, θα θέλαμε (η Ελλάδα) να αναλάβει την ευθύνη για τη μείωση ή τον περιορισμό της εκπομπής των αερίων του θερμοκηπίου από τα πλοία ο ΙΜΟ (Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός). Και είναι απαραίτητο το σημείο αυτό να περιληφθεί στη συμφωνία μας".

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου ανέφερε επίσης, ότι η Ελλάδα θα αναλάβει πρωτοβουλίες σε συνεργασία με την Ισπανική Προεδρία της ΕΕ, τις Βαλκανικές χώρες καθώς και τις χώρες του Ευξείνου Πόντου.

Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι "για να μπορέσει να επιτύχει μια παγκόσμια συμφωνία, είναι απαραίτητο να υπάρχει μια λύση η οποία θα μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη, θα είναι δίκαιη και αμερόληπτη απέναντι σε όλα τα έθνη, θα συνενώνει κράτη με διαφανή τρόπο και θα θέτει μετρήσιμους στόχους και μειώσεις εκπομπών αερίων με αμοιβαία λογοδοσία".

"Η ΕΕ, της οποίας αποτελούμε μέλος, είναι έτοιμη να δεσμευτεί για μείωση της εκπομπής των αερίων κατά 30%, ωστόσο άλλες αναπτυγμένες χώρες, όπως οι ΗΠΑ θα πρέπει να βάλουν στο τραπέζι και αυτές φιλόδοξα σχέδια", επισήμανε ο κ. Παπανδρέου, προσθέτοντας ότι "τα πιο ευημερούντα και αναπτυγμένα έθνη θα πρέπει να ανταποκριθούν στις προκλήσεις και να παράσχουν τα οικονομικά μέσα και την ανάλογη τεχνογνωσία στις αναπτυσσόμενες χώρες, για να καταπολεμηθεί η κλιματική αλλαγή αλλά και για να δοθεί βοήθεια στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, προκειμένου να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις και τους κινδύνους από πλημμύρες και κατολισθήσεις, που οφείλονται σε ακραία καιρικά φαινόμενα και που έχουν καταστροφικές συνέπειες για τις χώρες αυτές".

"Επιτρέψτε μου να κάνω μία έκκληση. Ας εισακούσουμε τις φωνές των νησιωτικών ομάδων χωρών AOSIS (Συμμαχία των Μικρών Νησιωτικών Κρατών) ", είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός.

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου ανέφερε ότι η βάση για δράση που παρείχε το Πρωτόκολλο του Κιότο πρέπει να γίνει σεβαστή από όλες τις αναπτυγμένες χώρες, επισήμανε ότι η Κίνα και η Βραζιλία έχουν πραγματοποιήσει σημαντικά βήματα, προσθέτοντας ωστόσο ότι τόσο αυτές όσο και άλλες μεγάλες αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να συνεισφέρουν περαιτέρω στη μετατροπή των οικονομιών τους σε "πράσινες".

Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι η Σοσιαλιστική Διεθνής "έχει προτείνει ανάμεσα σε άλλα μέτρα την οικονομική ενίσχυση, μέσω ενός διεθνούς φόρου άνθρακα, πράσινων ομολόγων ή φόρων συναλλαγών, για τη μετατροπή του εξωτερικού χρέους σε πόρους που θα κατανέμονται δίκαια, ώστε να αξιοποιηθούν από φτωχές χώρες για να αντιμετωπίσουν τις κλιματικές αλλαγές".

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου επισήμανε ότι "εδώ δεν μιλάμε μόνο για χρήματα, διότι αυτό θα ήταν σαν να προσθέταμε μεγαλύτερη ιπποδύναμη σε ένα παλιό αυτοκίνητο. Θα πρέπει να αντικαταστήσουμε το αυτοκίνητο, αυτό καθεαυτό. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, επιδιώκουμε να κάνουμε τα εκπαιδευτικά μας συστήματα πιο επαναστατικά, ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν την αναπτυσσόμενη πράσινη επανάσταση, ενδυναμώνοντας τους πολίτες μας και τις δημοκρατίες μας και κάνοντας τις κοινωνίες μας πιο συμμετοχικές".

"Είμαστε πεπεισμένοι ότι η πράσινη οικονομία αποτελεί την αιχμή του δόρατος εναντίον της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης που αντιμετωπίζουμε σήμερα", είπε ο κ. Παπανδρέου, τονίζοντας ότι για να "φθάσουμε σε μια συμφωνία είναι απαραίτητο ένα νέο πνεύμα εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας ανάμεσά μας που να εγγυάται ότι όλοι, αναπτυγμένα, αναπτυσσόμενα και λιγότερα αναπτυγμένα κράτη, είμαστε αποφασισμένοι να ανταποκριθούμε στην ευθύνη να κάνουμε τις οικονομίες μας πράσινες".

"Στην Κοπεγχάγη, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φοβερό δίλημμα: Από τη μια, πώς θα αντιμετωπίσουμε την εφιαλτική κατάσταση, κατά την οποία η ανθρωπότητα κινδυνεύει να αποτελέσει είδος υπό εξαφάνιση, όπως ένα παράσιτο που κατασπαράσσει τον οργανισμό στον οποίο έχει προσκολληθεί. Από την άλλη, έχουμε μια ονειρεμένη κατάσταση, κατά την οποία η ανθρωπότητα στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, συνεργαζόμενη και εκφράζοντας αλληλεγγύη, για να υπάρξει μια νέα συμφωνία ανάμεσα στα έθνη και ανάμεσα στους λαούς", υπογράμμισε ο πρωθυπουργός καλώντας σε παύση των αλληλοκατηγοριών και τονίζοντας ότι "δεν μπορούμε να απογοητεύσουμε τον κόσμο. Δεν έχουμε το δικαίωμα να απογοητεύσουμε τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε εδώ και φέρουμε την ευθύνη για το μέλλον αυτού του κόσμο".

Ο πρωθυπουργός κατέληξε λέγοντας ότι η απειλή της κλιματικής αλλαγής μπορεί να αποτραπεί "αν συμφωνήσουμε και δράσουμε τώρα".



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα