Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κρίσιμη η Άτυπη Σύνοδος των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ στο Ταλίν

Του Χρήστου Καπούτση
Στην πρωτεύουσα της Εσθονίας Ταλίν ξεκινάει νωρίς το απόγευμα η Άτυπη Σύνοδος των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, με τη συμμετοχή του αν.ΥΠΕΞ Δ.Δρούτσα. Οι Υπουργοί Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, αυτό το διήμερο στο Ταλίν, θα ασχοληθούν με κρίσιμα θέματα όπως, το Νέο Στρατηγικό Δόγμα του ΝΑΤΟ, η αντιπυραυλική και πυρηνική πολιτική της Συμμαχίας, οι εξελίξεις των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν, η πολιτική «ανοιχτών θυρών» και οι σχέσεις του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.
Ειδικότερα, για το νέο Στρατηγικό Δόγμα, θα δοθεί έμφαση στην επιτάχυνση της επιχειρησιακής ετοιμότητας της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για μια αερομεταφερόμενη δύναμη, που θα έχει την ικανότητα ανάπτυξης σε περιοχές όπου μαίνονται ένοπλες συγκρούσεις ή συντελείται ανθρωπιστική καταστροφή και διακυβεύονται τα συμφέροντα της Ατλαντικής Συμμαχίας.


Για την πυρηνική πολιτική, θα υπάρξει εκτενής ενημέρωση από τον αμερικανό Υπουργό Άμυνας, για το νέο Δόγμα των αμερικανών σχετικά με τα πυρηνικά όπλα, μετά και την υπογραφή με τη Ρωσία της νέας Συνθήκης START, για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα τεθεί και το θέμα των πυρηνικών κεφαλών που υπάρχουν σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ. Δηλαδή , ποια θα είναι η χρησιμότητά τους, στα νέα πυρηνικά σχέδια των αμερικανών. Περίπου 200 αμερικανικά πυρηνικά όπλα παραμένουν σε αεροπορικές βάσεις πέντε ευρωπαϊκών χωρών.
Ενδιαφέρον έχει επίσης η συζήτηση για την πολιτική «ανοιχτών θυρών», δηλαδή την πολιτική διευρύνσεων του ΝΑΤΟ, με την ένταξη νέων κρατών-μελών ή με την προσθήκη και άλλων κρατών στον κατάλογο των συνεργαζόμενων με το ΝΑΤΟ . Όταν θα συζητηθεί το θέμα αυτό ο αν.ΥΠΕΞ Δ.Δρούτσας θα βρεθεί σε δύσκολη θέση, διότι, έχει διαμορφωθεί ισχυρή άποψη μεταξύ των εταίρων μας, για άμεση ένταξη της π.Γ.Δ. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ . Ο κ. Δ.Δρούτσας αναμένεται ότι θα υποστηρίξει ότι είναι προτεραιότητα της Ελληνικής Κυβέρνησης η ευρωατλαντική προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων, αλλά ειδικά για τη FYROM, θα πρέπει προηγουμένως να επιλυθεί η εκκρεμότητα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, όχι σε διμερές επίπεδο, αλλά στα πλαίσια της διαπραγματευτικής πρωτοβουλίας του ΟΗΕ.
Για το θέμα του Αφγανιστάν, θα υπάρξει λεπτομερής ενημέρωση των Υπουργών Εξωτερικών της Συμμαχίας, για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά και για άλλες πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, προκειμένου να αποτραπούν δυσάρεστες εξελίξεις για το κύρος της Συμμαχίας.
Για τις σχέσεις του ΝΑΤΟ με τη Ρωσίας και τα νέα αμερικανικά σχέδια για την αντιπυραυλική ασπίδα στην ανατολική Ευρώπη , τα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο, θα παρατεθεί προς συζήτηση και η πρόταση του Γεν. Γραμματέα της συμμαχίας Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, για την δημιουργία «κοινού αντιπυραυλικού συστήματος της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, το οποίο θα αποτελέσει «κοινή σκεπή ασφαλείας» σε όλο το χώρο από το Βανκούβερ ως το Βλαδιβοστόκ».






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα