Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΓΚΡΙΖΑΡΙΣΜΑ» ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ

Έχουμε παρέμβαση του ΥΠΕΘΑ Ευάγγελου Βενιζέλου, για την υλοποίηση της νέας δομής του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας, που ακυρώνει τη δυνατότητα ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου μέσω του ΝΑΤΟ να περνούσε (δυνητικά έστω)  και στην Τουρκία.
Το ζήτημα της νέας δομής διοίκησης του ΝΑΤΟ εκκρεμεί από το 2007. Μία κρίσιμη πτυχή της νέας αυτής δομής αφορά τον αριθμό και την διοίκηση των αεροπορικών στρατηγείων (CCAIR) και υποστρατηγείων (CAOC) του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας, καθώς και τα όρια του επιχειρησιακού ελέγχου.
Στο πλαίσιο των ενδοσυμμαχικών συζητήσεων,  είχε δημιουργηθεί εσφαλμένα η εντύπωση στους νατοϊκούς κύκλους,  ότι η Ελλάδα είχε συμφωνήσει, το Φεβρουάριο του 2009, στην εναλλαγή Έλληνα και Τούρκου διοικητή στη Διοίκηση του  νατοϊκού  υποστρατηγείου  της CAOC Λάρισας.

Η νέα Κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει μια τέτοια ρύθμιση , ακόμη και αν έχει υπάρξει μια καταρχήν  συμφωνία.
Σε πρόσφατη Άτυπη Σύνοδο των Υπουργών Αμύνης του ΝΑΤΟ, η  Ελλάδα ζήτησε να μην εφαρμοστεί η νέα Δομή Διοίκησης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, όπως αποκάλυψε, με δήλωση που έκανε πριν  λίγο ο ΥΠΕΘΑ Ευάγγελος Βενιζέλος.
Έτσι, ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΈΜΒΑΣΗ, το Υποστρατηγείο της CAOC  Λάρισας παραμένει  υπό την μόνιμη διοίκηση του Έλληνα αντιπτεράρχου- Αρχηγού της Τακτικής Αεροπορίας. Μόνο Έλληνας Διοικητής στη Λάρισα λοιπόν, χωρίς εναλλαγή με Τούρκο ανώτατο αξιωματικό και χωρίς νέες ρυθμίσεις,  ως προς τη διασυνδεσιμότητα των ραντάρ. Να διευκρινίσω τι σημαίνει ο όρος διασυνδεσιμότητα. Βασικά είναι η διασύνδεση των ραντάρ, που μέσω των υποστρατηγείων θα δίνουν εικόνα σε real time στο ΝΑΤΟ. Ουσιαστικά είναι οι περιοχές που θα καλύπτουν τα ραντάρ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο στο πλαίσιο της Νέας Δομής του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι τα όρια κάλυψης θα πρέπει να συμπίπτουν με τα όρια του FIR Αθηνών, ενώ η Τουρκία υποστηρίζει ότι τα τουρκικά ραντάρ θα πρέπει να δίνουν εικόνα για το μισό Αιγαίο, δηλαδή μέχρι τον 25 μεσημβρινό.

Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα,  ο ΥΠΕΘΑ Β.Βενιζέλος , έδωσε εντολή στον Αρχηγό  του ΓΕΑ,  να ζητήσει , με επιστολή του από τον αμερικανό διοικητή του Νατοϊκού Στρατηγείου της CCAIR Σμύρνης, να ανακαλέσει   έγγραφό του προς τους διοικητές των νατοϊκών  υποστρατηγείων CAOC  και τους Αρχηγούς των ΓΕΑ  της Ελλάδας , της  Τουρκίας και των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ της περιοχής,  προς αποφυγή παρεξηγήσεων,  διότι η ερμηνεία του εγγράφου,  ενδεχομένως να έθιγε   την εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα της Ελλάδας.
Ο Διοικητής του Στρατηγείου της Σμύρνης με νεότερο έγγραφο του, της 6ης Απριλίου 2010, (χθες βράδυ δηλαδή) ανακάλεσε, αρχικό έγγραφό του της 29ης Μαρτίου 2010, που άφηνε περιθώρια παρερμηνειών, σχετικά με τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο. Ουσιαστικά ο αμερικανός διοικητής του Νατοϊκού Στρατηγείου της Σμύρνης με το αρχικό έγγραφό του «γκριζάρει» όλο το Αιγαίο!!


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα