Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"Aστείες" εξελίξεις στο Σκοπιανό

Εν μέσω των σκληρών διαπραγματεύσεων με τις Βρυξέλλες και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που αφορούσαν το μέλλον της Ελλάδας, ο Ελληνας αντιπρόσωπος στις συνομιλίες για την ονομασία των Σκοπίων εμφανίστηκε μυστικά στο γραφείο του μεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς.

Είχε προηγηθεί η επίσκεψη του Σκοπιανού πρέσβη Ζόραν Γιόλεφσκι. Μετά τις συναντήσεις αυτές, ο κ. Νίμιτς συναντήθηκε με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν κι Μουν από τον οποίο παίρνει εντολές.

Οποιος είχε τη φαεινή ιδέα να ζητήσει να παραμείνει στο σκοτάδι η πρωτοβουλία για το Σκοπιανό πρόσφερε κακή υπηρεσία στην Ελλάδα. Διότι -ειδικά αυτές τις δύσκολες στιγμές- οι Ελληνες έχουν γίνει δυσκολόπιστοι και παρακολουθούν όσα συμβαίνουν γύρω μας με καχυποψία, με φόβο αλλά και οργή. Τι να σας πω; Οτι ο κ. Βασιλάκης τριγυρνούσε σε διπλωματικά γραφεία και ισχυριζόταν ότι δεν θα πάρουν είδηση οι δημοσιογράφοι, τη στιγμή που γνώριζαν και τι είδος μπριζόλας παρήγγειλε στο γεύμα με τον κ. Νίμιτς; Αλλά, πέρα από το αστείον του πράγματος, η μεσολάβηση γίνεται για ένα θέμα που ακόμα η ελληνική κυβέρνηση χαρακτηρίζει «εθνικό ζήτημα» και υποτίθεται ότι επιθυμεί λύση που δεν θα ταπεινώσει την Ελλάδα. Εκτός και αν είναι «βαρίδι» το Σκοπιανό για την κυβέρνηση, κάτι που αδυνατώ να πιστέψω, μιας και οι αρμόδιοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ το παίζουν οργισμένοι για την υπαναχώρηση του πρωθυπουργού από τα συμφωνηθέντα.

Εάν όντως υποχώρησε, καλώς έπραξε... Τούτη την εποχή, που η Ελλάδα βάλλεται από παντού και είναι υπό την δαμόκλειο σπάθη των Ευρωπαίων και του Ταμείου, η προσοχή όλων και πάνω απ’ όλα του πρωθυπουργού, πρέπει να είναι στραμμένη στην οικονομία, στην ανόρθωση και το ξαναδυνάμωμα της Ελλάδας. Τα υπόλοιπα θέματα απλά παρακολουθούνται. Ούτε συζητήσεις γίνονται, πολύ περισσότερο ούτε συμφωνίες. Το παράδειγμα της Αργεντινής, αν και επαναλαμβανόμενο, πρέπει να αποτελεί οδηγό για τους επικεφαλής του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης, ζητήθηκε από τους Αργεντινούς να «διευθετήσουν» το θέμα τον Φόκλαντς. Οι «γενναιόδωροι» Βρετανοί έστειλαν μήνυμα ότι «δεν τα θέλουν όλα». Η Αργεντινή αρνήθηκε να συζητήσει καν επειδή ο αγώνας ήταν από τη φύση του σικέ. Η οικονομία δεν επέτρεπε παλικαρισμούς. Ούτε για την Ελλάδα επιτρέπει...

Η επικείμενη επίσκεψη του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ταγίπ Ερτογάν και της κουστωδίας του προκαλεί δικαιολογημένη ανησυχία. Ουδείς αμφισβητεί τις ικανότητες και τον πατριωτισμό του πρωθυπουργού και του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών. Ομως, δεν έχουν την ψυχική δύναμη και την απαιτούμενη υποστήριξη για να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε συζήτηση, πόσο μάλλον διαπραγμάτευση για τα θέματα του Αιγαίου και της Κύπρου. Η Ελλάδα στέκεται σε πήλινα πόδια, είναι μία χρεοκοπημένη χώρα και υπό την πίεση των Αμερικανών, των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ δεν θα μπορέσει να αντισταθεί σε διευθετήσεις που εκπορεύονται από το εξωτερικό. Με λίγα λόγια, όσο διαρκεί η επιτήρηση των Βρυξελλών και του Ταμείου, η πατρίδα μας βρίσκεται ενώπιον μυρίων κινδύνων...

Ολες οι δυνάμεις της χώρας πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να εξέλθει η Ελλάδα της μεγαλύτερης κρίσης της ιστορίας της. Τα μασκαραλίκια των πολιτικών, που διέσυραν διεθνώς τη χώρα και πρέπει να απολογηθούν, θα αντιμετωπίζονται με σκληρότητα. Και όσοι πόνεσαν τον λαό πρέπει να τιμωρηθούν. Είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Οι Ελληνες θα δώσουν τη μάχη όταν ξέρουν ότι οι θυσίες και οι κόποι τους δεν θα πάνε χαμένοι... Η οικονομία είναι το μείζον (και το μόνο) εθνικό θέμα αυτή τη στιγμή. Τα υπόλοιπα μπορούν να περιμένουν...


Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/

άρθρο του Μ.Ιγνατίου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα