Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κωμικοτραγικά γεγονότα στο ΓΕΝ

Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι με απόφαση του Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου απολύθηκε ο μόνιμος εξ εφέδρων Αρχιπλοίαρχος Ε. ΓΑΒΑΛΑΣ ΠΝ που ασκούσε από το 2008 τα καθήκοντα του Διευθυντή Πλωτού Ναυτικού Μουσείου Γ. ΑΒΕΡΩΦ.
Η …ξεφτίλα!
Στο γραφείο του ναυάρχου Π.Κουντουριώτη στο θρυλικό θωρηκτό «Γ.ΑΒΕΡΩΦ» έπιναν σαμπάνια η Μαριέττα Χρουσαλά και ο Λέο Πατίστα!
Εκδήλωση, ως συνέχεια Γαμήλιας δεξίωσης του ζεύγους νεόνυμφων , έγινε στο παροπλισμένο Πολεμικό πλοίο Γ.ΑΒΕΡΩΦ, που αποτελεί ένα από τα ενδοξότερα κειμήλια του Πολεμικού μας Ναυτικού, γι’ αυτό χρησιμοποιείται και ως Ναυτικό Μουσείο!
Ευκαιρίας δοθείσης, καλό είναι να θυμίσουμε ότι, το θωρακισμένο καταδρομικό, ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας το 1908 -1910 και μεγάλο μέρος της δαπάνης κατασκευής του, χρηματοδοτήθηκε από την κληρονομιά του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΒΕΡΩΦ.
Είναι το πολεμικό πλοίο, Ναυαρχίδα του Στόλου, στο οποίο επιβαίνει ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, και μετέχει στους Βαλκανικούς Πολέμους, με ιδιαίτερη επιτυχία. Ο "Αβέρωφ" συμμετείχε στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Το ΓΕΝ αναζητά τους υπεύθυνους της πρωτοφανούς γελιοποίησης …
Ο «αποκεφαλισθείς» είναι βέβαιο ότι δεν ήταν ο μοναδικός υπεύθυνος, για τα όσα κωμικοτραγικά συνέβησαν στο κατάστρωμα του «ΑΒΕΡΩΦ», αλλά και σήμερα όλη μέρα στο ΠΕΝΤΆΓΩΝΟ.
Χ.Α.Κ.

Σχόλια

  1. Παρακολουθώ με απορία μερικούς τύπους που έχουν λυσσάξει δυο μέρες τώρα με την υπόθεση του Αβέρωφ. Ξαφνικά έγιναν όλοι υποστηρικτές της Ιστορίας, της ιστορικής μνήμης και της...ιερότητας του Θωρηκτού.
    Φυσικά, για την βεβήλωση της Ιστορίας και των Αγώνων του Θωρηκτού, με την αποξήλωση του ιστορικού του εμβλήματος που βρισκόταν στην πλώρη, και με το οποίο ως προμετωπίδα, νίκησε σε όλους τους αγώνες στους οποίους συμμετείχε, με το οποίο μπήκε στην Πόλη, κανείς δεν είπε ποτέ τίποτα. Το Στέμμα τους ενοχλούσε. Ήταν δυνατόν να βρίσκεται το Στέμμα σε πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού μας; Κι ας είναι το Αβέρωφ μουσείο. Το Στέμμα έπρεπε να φύγει. Όπως πρόσφατα έφυγε το μονόγραμμα του Γεωργίου του Α' από το ανακαινισμένο Εθνικό Θέατρο. Βλέπετε, οι Ρώσοι που διατηρούν τα εμβλήματα του Κόκκινου Στρατού στις Ένοπλες δυνάμεις τους, προφανώς είναι μακάκες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα