Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Απάντηση ΑΝΥΠΕΞ, κ. Δ. Δρούτσα, σε συζήτηση επίκαιρης ερώτησης στη Βουλή για το ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ

Βασικά σημεία:

  • Η (χθεσινή) συνάντηση (κ.Παπανδρέου- κ. Γκρουέφσκι) όπως και οι προηγούμενες έγινε κατόπιν δικής μας επιδίωξης. Έγινε, επειδή πιστεύουμε ότι οι διμερείς συναντήσεις δεν μπορούν μεν να υποκαταστήσουν τη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη υπό τα Ηνωμένα Έθνη, μπορούν όμως –και αυτό είναι τουλάχιστον η δική μας πρόθεση- να δημιουργήσουν ένα πιο θετικό, ένα καλύτερο κλίμα, απαραίτητο, το οποίο θα μπορέσει να διευκολύνει, ελπίζουμε, και την πρόοδο των διαπραγματεύσεων. Και σε κάθε περίπτωση τέτοιου είδους συναντήσεις αφαιρούν από οποιονδήποτε τη δυνατότητα να επικαλεστεί ως επιχείρημα ότι εμείς, η Ελλάδα, δεν συμμετέχουμε σε αυτή τη διαδικασία με εποικοδομητική διάθεση.
  • Στη φάση αυτή η δημόσια συζήτηση για συγκεκριμένα ονόματα, είτε αυτά είναι προτάσεις είτε απλώς είναι κάποια δημοσιεύματα του Τύπου, δεν έχει νόημα. Δεν πιστεύω ότι είναι καλό να μιλάμε για ονόματα όταν η άλλη πλευρά δεν έχει επιδείξει ακόμη την απαραίτητη διάθεση να διαπραγματευτεί σοβαρά.
  • Εφόσον υπάρξουν προτάσεις σοβαρές που πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις που έχουμε θέσει εμείς, η ελληνική Κυβέρνηση, είμαστε διατεθειμένοι να εξετάσουμε τέτοιου είδους προτάσεις με σοβαρότητα.
  • Καταφέραμε με την εξωτερική πολιτική που ασκήσαμε τους τελευταίους μήνες … οι πιέσεις πλέον να μην είναι πάνω στην Ελλάδα, αλλά αποκλειστικά πάνω στα Σκόπια.
  • Σε ό,τι αφορά στο δημοψήφισμα. Όλοι γνωρίζουμε πρώτα απ' όλα ότι ο κ. Γκρουέφσκι πάει να κρυφτεί πίσω από την κοινή γνώμη της χώρας του. Εξωθεί συστηματικά τους οπαδούς του στα άκρα, προβάλλει στους ψηφοφόρους αρνητικά στερεότυπα για τη χώρα μας και ανακοινώνει με πανηγυρισμούς ότι είναι ενάντια σε λύση και μετά κρύβεται πίσω από τη λαϊκή ετυμηγορία. (Εμείς) δεν φοβόμαστε να αναλάβουμε ευθύνες και δεν θα μεταθέσουμε στο λαό την ευθύνη των αποφάσεών μας.
  • Η δέσμευση η δική μας στη διαδικασία του ΟΗΕ είναι γνήσια, όπως και η προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε στη γειτονιά μας μια περιοχή ειρήνης, ασφάλειας και ανάπτυξης. Μια ευρωπαϊκή γειτονιά, χωρίς τα διεθνή και περιφερειακά προβλήματα που μας ταλανίζουν τόσα χρόνια.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα