Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λίθιο στο Αφγανιστάν!

Η τεράστια αξία του ορυκτού πλούτου του Αφγανιστάν, δικαιολογεί την μεγάλη, πρωτοφανή ακόμη για τις ΗΠΑ, ισχυρή στρατιωτικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, αμερικανών πεζοναυτών και στρατιωτικών δυνάμεων κρατών -μελών του ΝΑΤΟ
Η αξία του ορυκτού πλούτου του Αφγανιστάν ενδεχομένως να ξεπερνά και τα τρία τρισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό  δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός της χώρας, ο κ. Σαχράνι, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε  στην Καμπούλ. Η  αξία των ανεκμετάλλευτων αποθεμάτων σιδήρου, χαλκού, κοβαλτίου, λιθίου, νιοβίου, χρυσού και υδραργύρου που βρίσκονται στο υπέδαφος του Αφγανιστάν, υπολογίζεται  σε ένα τρισεκατομμύριο δολάρια.
Εκτιμάται ότι,  η χρονική συγκυρία των ανακοινώσεων για τον ορυκτό πλούτο δεν είναι τυχαία, καθώς η αφγανική κυβέρνηση έχει ξεκινήσει έμμεσες διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν για την επίτευξη εκεχειρίας. Και κυρίως, προκειμένου να δικαιολογηθούν οι ασφυκτικές πιέσεις των αμερικανών προς τους ευρωπαίους συμμάχους τους, να αυξήσουν τη στρατιωτική συμμετοχή τους στο Αφγανιστάν.
Η προοπτική της οικονομικής ανάπτυξης ενδεχομένως να αποτελέσει ένα ακόμη «δόλωμα»,  για να προσέλθουν οι εξτρεμιστές Ταλιμπάν, στο τραπέζι των ειρηνευτικών συνομιλιών.
Επίσης,  οι Κυβερνήσεις της Κεντρο-Δυτικής Ευρώπης , είναι πολύ πιθανόν να στείλουν και άλλα στρατεύματα στο Αφγανιστάν, προσδοκώντας μεγαλύτερη  συμμετοχή στην εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων που βρίσκονται σε αφθονία στο υπέδαφος του Αφγανιστάν.
Η Ελλάδα ανακοίνωση ήδη την αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία της, αφού το Ελληνικό Τάγμα ειδικής συνθέσεως (μηχανικού-υγειονομικού ) , μετατρέπεται σε Κέντρο εκπαίδευσης των Αφγανών στρατιωτών. 

                                                      *
Το Χημικό στοιχείο Λίθιο (Li) είναι ένα μέταλλο με ατομικό αριθμό 3 και ατομικό βάρος 6,94 . Έχει θερμοκρασία τήξης 180,54 C° και θερμοκρασία βρασμού 1347 C°. Χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο σε κράματα μεταφοράς θερμότητας και στις μπαταρίες και επίσης σε μερικούς σταθεροποιητές διάθεσης. Το λίθιο είναι ένα από τα μόλις τρία στοιχεία - και το μόνο μέταλλο - που δημιουργήθηκαν κατά τις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης (τα άλλα δυο στοιχεία είναι το υδρογόνο και το ήλιο, τα οποία, σύμφωνα με τους κοσμολόγους, δημιουργήθηκαν σε πολύ μεγαλύτερη αφθονία απ' ό,τι το λίθιο και το βηρύλλιο).
Το λίθιο είναι λείο, αργυρόλευκο μέταλλο και τόσο μαλακό που μπορεί να κοπεί μ' ένα αιχμηρό μαχαίρι. Είναι το πιο ελαφρύ μέταλλο κι έχει πυκνότητα ίση μόλις με το μισό της πυκνότητας του νερού. Αν και ανήκει στην ομάδα Ι ή 1η στο Περιοδικό πίνακα, το λίθιο παρουσιάζει επίσης ιδιότητες των μετάλλων αλκαλικών γαιών της ομάδας 2. Όπως όλα τα αλκάλια, έχει ένα μόνο ηλεκτρόνιο σθένους και εύκολα χάνει αυτό το ηλεκτρόνιο για να γίνει θετικό ιόν Li+. Έτσι, το λίθιο αντιδρά εύκολα με το νερό και δεν συναντάται ελεύθερα στη φύση.
Όταν το λίθιο τοποθετείται πάνω από μια φλόγα αποκτά ένα εντυπωσιακό πορφυρό χρώμα (πυροχημική ανίχνευση) αλλά όταν καεί έντονα η φλόγα γίνεται εκτυφλωτικά λευκή. Το λίθιο αντιδρά πολύ έντονα με το νερό και, αν ριφθεί ένα τεμάχιό του σε νερό η αντίδραση μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη, καθώς η αντίδραση είναι έντονα εξώθερμη και παράγει αέριο υδρογόνο . Είναι το μόνο μέταλλο που αντιδρά με το άζωτο σε θερμοκρασία δωματίου παράγωντας νιτρίδιο, το οποίο είναι μαύρο. Το λίθιο έχει υψηλή ειδική θερμοχωρητικότητα, 3582 J/(kg·K), και μεγάλο θερμοκρασιακό εύρος στην υγρή του μορφή, γεγονός που το καθιστά χρήσιμη χημική ουσία.
Το λίθιο στην ανόθευτη του μορφή είναι πολύ εύφλεκτο και κάπως εκρηκτικό όταν εκτίθεται στον αέρα και κυρίως στο νερό. Οι φωτιές λιθίου δύσκολα αντιμετωπίζονται και απαιτούν χημικές ουσίες ειδικά σχεδιασμένες για να τις σβήνουν. Είναι επίσης διαβρωτικό και απαιτεί ειδική μεταχείριση ώστε να αποφεύγεται η επαφή με το δέρμα. Το λίθιο θα πρέπει να αποθηκεύεται σε μια μη δραστική ένωση όπως για παράδειγμα σε νάφθα ή σε υδρογονάνθρακα. Οι ενώσεις του λιθίου δεν διαδραματίζουν φυσικό βιολογικό ρόλο και θεωρούνται μέτρια τοξικές. Όταν ενώσεις Li+ χρησιμοποιούνται ως φάρμακο, θα πρέπει να ελέγχεται με προσοχή η συγκέντρωσή του στο αίμα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα