Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θερμή βδομάδα στο Αιγαίο λόγω της εντονότατης τουρκικής δραστηριότητας


Ιδιαίτερα θερμή, ήταν η βδομάδα που μας πέρασε στο Αιγαίο, όχι μόνο λόγω του καύσωνα, αλλά και από την έντονη τουρκική δραστηριότητα.
Είναι η πρώτη φορά από το 1974 που η Τουρκία βγάζει δύο ερευνητικά πλοία  ταυτόχρονα τόσο στο Αιγαίο,  όσο και στην ανατολική  Μεσόγειο και ανενόχλητα κάνουν έρευνες επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Το «ΠΙΡΙ ΡΕΙΣ»  παρέμεινε στην περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου,  για αρκετές μέρες και απεχώρησε,  αφού ολοκλήρωσε τις προγραμματισμένες υποθαλάσσιες έρευνές του.
Το άλλο τουρκικό ερευνητικό πλοίο το «ΤΣΕΣΜΕ», βρίσκεται ακόμη μεταξύ των ακτών και της Θράκης και της Σαμοθράκης και συνεχίζει  να διερευνά τον ελληνικό βυθό, χωρίς να ενοχλείται από τις,  έτσι και αλλιώς,  υποτονικές ελληνικές διαμαρτυρίες.  
Μάλιστα, στα ελληνικά διπλωματικά διαβήματα, η Άγκυρα απάντησε, στέλνοντας οπλισμένα μαχητικά αεροσκάφη να περικυκλώσουν ελληνικά νησιά στο  Ανατολικό Αιγαίο (αεροπορικός αποκλεισμός). Και  τουρκικά F-16 προέβησαν  και πάλι σε προκλητικές υπερπτήσεις πάνω από το Αγαθονήσι, δηλαδή πάνω από ελληνικό έδαφος, αμφισβητώντας έτσι έμπρακτα την ελληνική κυριαρχία!
                               ************
 Σε ανάλογες περιπτώσεις, με το «ΧΟΡΑ» το 1976 και με το «ΣΙΣΜΙΚ» το 1987, οι τότε Πρωθυπουργοί Κ.Καραμανλής και Α.Παπανδρέου, είχαν θέσει σε ετοιμότητα τον στρατιωτικό μηχανισμό της χώρας και είχαν απειλήσει με πόλεμο την Τουρκία,  αν δε απέσυρε τα ερευνητικά της πλοία από την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Υπήρξε έντονη κινητοποίηση σε διεθνές και διπλωματικό επίπεδο. Και φυσικά,  τα τουρκικά πλοία απεχώρησαν…
Βέβαια,  ακολούθησαν δύο ελληνο-τουρκικές συμφωνίες, που δεν διασφάλιζαν πλήρως το ελληνικά συμφέροντα. Είναι το Πρακτικό της Βέρνης του 1976 (Κ. Καραμανλής- Ντεμιρέλ) και η Συμφωνία του Νταβός  του 1987 (Α.Παπανδρέου- Οζάλ). Και αυτό διότι δεχτήκαμε, να μην κάνουμε έρευνες πέρα από τα χωρικά μας ύδατα, μέχρι να διευθετηθεί το θέμα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.
Να διευκρινίσουμε ότι: Η  οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας , αφορά μόνο δύο  συγκεκριμένα σημεία. Το πρώτο είναι στη θαλάσσια προέκταση της συνοριακής γραμμής στη Θράκη με τα Στενά των Δαρδανελλίων, και το άλλο,  τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των ελληνικών νησιών που βρίσκονται κοντά στις ακτές της Τουρκίας  και αφορά τα νησιά στο  Βόρειο  και Ανατολικό  Αιγαίο  και στη Δωδεκάνησο. Είναι σαφές ότι η οριοθέτηση , δεν αφορά  ολόκληρη την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου,  όπως όψιμα ισχυρίζεται η Τουρκία! Προφανώς και  δεν είναι προς διευθέτηση η υφαλοκρηπίδα έξω από την Σαλαμίνα, για παράδειγμα!
                          ***************

Η ελληνική Κυβέρνηση έχει δρομολογήσει την παραχώρηση αδειών σε πολυεθνικές εταιρείες, προκειμένου να πραγματοποιήσουν έρευνες,  σε 42 θαλάσσιες περιοχές, εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων και εντός της  ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στο Αιγαίο, το Ιόνιο και το Κρητικό πέλαγος. Τα ελληνικά σχέδια προκάλεσαν την αντίδραση της Τουρκίας και γι’ αυτό έστειλαν τα ερευνητικά πλοία «ΤΣΕΣΜΕ και «ΠΙΡΙ ΡΕΙΣ»  στο Αιγαίο και την Ανατολικό Μεσόγειο,  για έρευνες επί της  ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Παράλληλα,  μετέφεραν το μήνυμα ότι  η Άγκυρα , δεν θα ανεχτεί  ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ έρευνες πέρα από τα όρια των ελληνικών χωρικών υδάτων. Για αυτό  ακριβώς,  το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωσή του υπενθύμισε το Πρωτόκολλο της Βέρνης, του 1976, που δεσμεύει τις δύο χώρες να  μην πραγματοποιούν υποθαλάσσιες έρευνες , εκτός των χωρικών τους υδάτων,  μέχρι να οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο.
Εντελώς  παράλογη και παράνομη η Τουρκική απαίτηση, γι’ αυτό άλλωστε η Άγκυρα την στήριξε κάνοντας και επίδειξη στρατιωτικής ισχύος. Και αυτό διότι,  η Ελληνική Κυβέρνηση διευκρίνισε,  ότι οι έρευνες θα γίνουν εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων και εντός της  ελληνικής υφαλοκρηπίδας, που προφανώς δεν περιλαμβάνεται στις περιοχές,  που είναι προς οριοθέτηση.
                            ***********

Η αντίδραση της Ελλάδας σε  πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο ήταν μάλλον  υποτονική. Η  βαρύτητα της τουρκικής πρόκλησης επέβαλε,  άλλες,  ίσως πιο δυναμικές  πολιτικές και διπλωματικές πρωτοβουλίες, που θα κατοχύρωναν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. 
Να  δεχτούμε,  ότι καλώς η Κυβέρνηση δεν χρησιμοποίησε  το πολεμικό Ναυτικό ή την πολεμική Αεροπορία, για να εμποδίσει την έρευνα των τουρκικών ερευνητικών πλοίων επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Υπάρχουν όμως , άλλοι τρόποι καταγγελίας της αναθεωρητικής και επεκτατικής συμπεριφοράς της Άγκυρας στο Αιγαίο.
Θα μπορούσε η Ελλάδα να επιτύχει καλύτερα αποτελέσματα εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της,  για τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, αν για παράδειγμα,  αποχωρούσαμε  από τις διμερείς διαβουλεύσεις σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων των ΥΠΕΞ , που εξετάζουν το σύνολο των  ελληνοτουρκικών  διαφορών.  Ή ακόμη, θα μπορούσε η Ελλάδα να απειλήσει με άρση της  υποστήριξης που παρέχει  στην Τουρκία,  προκειμένου να ενταχτεί στην Ε.Ε.  
Αλλά προκύπτει  και ένα ερώτημα. Μπορεί άραγε η Ελληνική Κυβέρνηση  να αναλάβει πρωτοβουλίες διπλωματικής αντιπαράθεσης με την Τουρκία,  αν δεν  ενημερώσει προηγουμένως τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, όπου είναι οι έδρες των δανειστών μας; 
Η απάντηση αφήνεται στην κρίση των αναγνωστών μας!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα