Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μικρασιατική Καταστροφή Ξεριζωμός, μαρτύριο, μνήμη

Επετειακό αφιέρωμα στην εφημερίδα “Μακεδονία της Κυριακής” της 12ης Σεπτεμβρίου 2010
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα ματωμένα χώματα της σταυρωμένης Μικράς Ασίας ανταριάζονται.
Η συμφορά που βρήκε τον ελληνισμό -αλλά και τον παγκόσμιοπολιτισμό- στα μέρη της Ιωνίας ήταν τεράστια και πολυεπίπεδη. Πιο φτωχόςβεβαίως έμεινε ο ίδιος ο τόπος, που “σφράγισε” τον ελληνικό του κύκλομαρτυρικά… Φαίνεται πως έτσι ταιριάζει να χάνεται κάθε ευγενική και όμορφηπροσπάθεια. Ο χώρος της Μικρασίας είναι ένας απέραντος τόπος μαρτυρίου, όπωςκαι ελληνικής πνευματικής και πολιτισμικής μαρτυρίας. Κατά συνέπεια και έναςκανόνας διαμαρτυρίας για οποιονδήποτε αδίστακτο αιμοσταγή αγώνα για επικράτηση.Ο πλήρης αφανισμός και η εξάλειψη από την Ιωνία των φορέων και κληρονόμων ενόςπολιτισμού 3.000 χρόνων αποτελεί μιαν αδιαμφισβήτητη εθνοκάθαρση καιγενοκτονία.
Παρ’ όλα αυτά οι εν πολλαίς γενοκτονίαις περιπεσόντες Τούρκοι μάςαποκαλούν ακόμη και σήμερα Γιουνάν, δηλαδή Ίωνες, και την Ελλάδα Γιουνανιστάν,ήτοι Ιωνία. Και να που η Ιωνία συνεχίζει να ζει και να υπάρχει! Και μάλιστα όχιμόνο στη μνήμη και την καρδιά των Ελλήνων, δηλαδή των Ιώνων, αλλά και τωνΤούρκων, που δεν διστάζουν να μας το υπενθυμίζουν και να συνηγορούν για αυτή τηρωμαλέα επικράτηση στο διηνεκές. Μνήμη λοιπόν αλλά και έρως Ιωνίας και ΜικράςΑσίας. Μνημόσυνο μαρτύρων και μαρτυρίων.Ποικίλες μαρτυρίες στο επετειακό μνημόνιο-αφιέρωμα που ακολουθεί.
Ανέκδοτες συγκλονιστικές μαρτυρίες: από το Ιστορικό Αρχείο ΠροσφυγικούΕλληνισμού του δήμου Καλαμαριάς
Θεοφάνης Μαλκίδης, : Φιλέλληνες στη Μικρά Ασία, Έσωσανχιλιάδες Έλληνες και ανέδειξαν το μαζικό έγκλημα.Από τον Χόρτον και τον Μοργκεντάου, στον άγνωστο ιάπωνα πλοίαρχο που πέταξε τοπολύτιμο φορτίο του για να επιβιβάσει πρόσφυγες
Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη
Αλέξανδρος Μασαββέτας: “Οι Αρμένιοι… έκαψαν τη Σμύρνη και… έσφαξαν τουςΤούρκους”. Το Τουρκικό Ίδρυμα Ιστορίας αθωώνει τον ελληνικό στρατό καιενοχοποιεί τους Αρμένιους ως υπεύθυνους για τη γενοκτονία των… Τούρκων καιτων Κούρδων!
Η ιστορία μιας αιχμάλωτης γενιάς: Μικρό ψηφιδωτό σενάριο για τη Μικρά Ασία,μέσα από τον κόσμο της λογοτεχνίας, που προβάλλει έκδηλα τον καημό τηςΡωμιοσύνης στην Ιωνία και πώς έζησαν τα ταραγμένα αυτά χρόνια σημαντικοίεκπρόσωποι του πνευματικού της κόσμου.
Ανθολογούνται ο Γιώργος Σεφέρης, η Ιωάννα Τσάτσου, ο Κοσμάς Πολίτης, ο ΦώτηςΚόντογλου και ο Στρατής Δούκας.
* malkidis.blogspot.com/2010/09/12-2010.html

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα