Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κβαντική Καρυάτιδα



Ν. Λυγερός
Η διεκδίκηση της Καρυάτιδας δεν πρέπει να είναι μόνο παθητική. Η αναμονή σε τέτοια θέματα είναι επικίνδυνη. Όπως το προτείναμε και σε προηγούμενα άρθρα, πρέπει να αναδείξουμε την ελληνική τεχνογνωσία στον αρχαιολογικό αλλά και στον τεχνικό τομέα. Επιπλέον με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να προτείνουμε την αντικατάσταση του γνήσιου με ένα αντίγραφο ελληνικής παραγωγής, για να μην υπάρξει έλλειψη στο British Museum. Όμως από την πλευρά του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, αυτή η πρόταση δεν αλλάζει τίποτα. Γι’ αυτόν τον λόγο σκεφτήκαμε ότι θα πρέπει να το ενισχύσουμε με μια καινοτόμα προσπάθεια. Η ιδέα έχει ως εξής. Η μουσειολογία προβλέπει τώρα ένα κενό στη θέση της Καρυάτιδας που βρίσκεται στην Αγγλία. Αυτό το νοητικό σχήμα είναι δυνατό, αλλά δεν επαρκεί για να προκαλέσει μια αλλαγή φάσης, ώστε να δημιουργήσει φαινόμενο έλξης. Στην κβαντική φυσική το απόλυτο κενό δεν έχει νόημα λόγω της ανισότητας του Heisenberg (1901-1976) [1. 2. 3.]. Η ιδέα είναι λοιπόν να μετατρέψουμε το κλασικό κενό σε κβαντικό κενό, για να δημιουργήσουμε στη συνέχεια το είδωλο της Καρυάτιδας μέσω της τεχνικής του ολογράμματος. Τα lasers επιτρέπουν μια θεαματική απόδοση και μάλιστα μπορούν ακόμη και να δημιουργήσουν την αίσθηση της υφής. Ας φανταστούμε λοιπόν αυτό το κενό που υπάρχει, να τοποθετήσουμε στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης το ολόγραμμα της Καρυάτιδας. Μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς το φαινόμενο που μπορεί να προκαλέσει στον επισκέπτη, στον θεατή και βέβαια στον φορέα. Είναι ένας ιδιόμορφος τρόπος για να αποδείξουμε τις ικανότητές μας σ’ ένα τομέα, κοινή τομή της επιστήμης και του πολιτισμού. Η ολιστική προσέγγιση της ιδέας έχει όμως και ένα στρατηγικό υπόβαθρο. Η διεκδίκηση δεν προέρχεται όμως μόνο από τους υπεύθυνους του Νέου Μουσείου και τους Έλληνες επιστήμονες, αλλά από το λαό μας. Κι αυτός μπορεί να συμμετάσχει οικονομικά και συμβολικά σε όλη αυτήν την προσπάθεια που θα δείξει τι μπορούμε να δημιουργήσουμε γύρω από αυτό το μοναδικό θέμα που αποτελεί την αιχμή του δόρατος. Η όλη ιδέα είναι υλοποιήσιμη και υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν στην πατρίδα τους. Σε αυτήν την προσπάθεια υπάρχει χώρος για τον καθένα, ακόμα κι ως θεατής.  Ένα μοναδικό γεγονός που θα τραβήξει την προσοχή όλου του κόσμου πάνω στο θέμα της Καρυάτιδας και της δικαίωσης του πνεύματος της Μελίνας Μερκούρη (1920-1994) [1. 2. 3. 4.]
Hologram Roman Statue Goddess Aphrodite

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα