του Χρήστου Καπούτση
Χιλιάδες αιγύπτιοι αντικαθεστωτικοί αναμένεται να γεμίσουν και σήμερα την πλατεία Ταχρίρ του Καίρου, απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου Μουμπάρακ.
Σχεδόν όλα τα δυτικά ΜΜΕ προβάλλουν σήμερα τις δηλώσεις του αντιπροέδρου και πιθανού διαδόχου του Μουμπάρακ του Στρατηγού Ομάρ Σουλειμάν : «Οι οπαδοί του Μπουμπάρακ συμπεριφέρθηκαν καλά. Κανείς δεν σκοτώθηκε από πυρά όπλων ή από ελεύθερους σκοπευτές. Αδύνατον. Οι ένοπλες δυνάμεις δεν χρησιμοποίησαν βία εναντίον των διαδηλωτών. Και τους ζητάμε να επιστρέψουν στα σπίτια τους», δήλωσε ο λαοφιλής αντιπρόεδρος.
Επίσης , ο ηγέτης των Ισλαμιστών Μοχάμεντ αλ-Μπελτάγκι δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Τζατζίρα ότι, «οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, η μεγαλύτερη οργάνωση της αιγυπτιακής αντιπολίτευσης, δεν έχουν καμιά φιλοδοξία για την προεδρία της Αιγύπτου».
Εντύπωση προκαλεί η «εξαφάνιση» του Ελ Μπαραντέι από τα Δυτικά ΜΜΕ.
Στο πολιτικό επίπεδο τώρα, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πως θα διαμορφωθούν οι σχέσεις της Αιγύπτου με το Ισραήλ στη μεταμουμπάρακ εποχή.
Ισραήλ και Αίγυπτος
Τα Επιτελικά σχέδια των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων, στηρίζονται στην ειρήνη του Ισραήλ και της Αιγύπτου. Σέβονται οι Ισραηλινοί
την Συνθήκη Ειρήνης που συνήψαν τα δύο κράτη το 1979.
Εάν ο Μουμπάρακ απομακρυνθεί από την εξουσία και η εξουσία περάσει σε αντιδυτική ισλαμική Κυβέρνηση, τότε οι συνέπειες για το Ισραήλ θα είναι πολύ σημαντικές. «Για τις ΗΠΑ η Αίγυπτος είναι το κλειδί της πολιτικής τους στη Μέση Ανατολή. Για το Ισραήλ είναι ολόκληρη η πύλη», ανέφερε χαρακτηριστικά υψηλόβαθμος αξιωματούχος της ισραηλινής Κυβέρνησης. Επιπλέον οι ισραηλινοί επισημαίνουν ότι, η πιο καλά οργανωμένη αντιπολιτευτική πολιτική δύναμη στην Αίγυπτο είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα, που διάκειται εχθρικά προς το Ισραήλ και διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με την παλαιστινιακή οργάνωση «Χαμάς», που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας.
Πολλές ισραηλινές εφημερίδες αναφέρουν σε πρωτοσέλιδους τίτλους την αναγκαιότητα για «Μία νέα Μέση Ανατολή». Επανέρχεται στο προσκήνιο η άποψη στελεχών του Εργατικού κόμματος του Ισραήλ που επεσήμαναν κατά τη δεκαετία του 1990 την αναγκαιότητα συνύπαρξης του Ισραήλ με τα γειτονικά αραβικά κράτη. Όμως οι εξελίξεις των τελευταίων πέντε χρόνων, με την άνοδο της «Χαμάς» στη Γάζα και της «Χεζμπολάχ» στο Λίβανο, έχουν στρέψει τους Ισραηλινούς προς τα δεξιά κόμματα, από το φόβο ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο η περιοχή θα διάκειται εχθρικά προς το Σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ. Συνεπώς, θα είναι πλήγμα για το Ισραήλ, αν στην νέα πολιτική κατάσταση στην Αίγυπτο μετέχουν και οι ισλαμιστές της αδελφότητας των μουσουλμάνων, με αναβαθμισμένο πολιτικό ρόλο. Και φυσικά, μαζί με τα Ισραηλινά , πλήττονται και τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Η μόνη οδός πολιτικής επιβίωσης των «Αδελφών Μουσουλμάνων» είναι να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Ισλαμιστών της Τουρκίας. Δηλαδή φιλοδυτικός προσανατολισμός και θρησκευτική- ισλαμική μετριοπάθεια… Στην περίπτωση που επιμείνουν στον ισλαμικό ριζοσπαστισμό και στον αντιδυτικισμό, τότε θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα πολιτικής επιβίωσης, λόγω των αμερικανο-ισραηλινών αντιδράσεων. Κυρίως όμως, το μεταμουμπάρακ καθεστώς της Αιγύπτου, θα πρέπει να αξιολογήσει πολύ προσεχτικά τη δήλωση του Πρωθυπουργού του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου, που υπενθύμισε ότι, θα πρέπει να εξακολουθήσει να ισχύει η Συμφωνία Ειρήνης του 1979. Γι’ αυτό ακριβώς, το πιθανότερο είναι στην Αίγυπτο να έχουμε τελικά αλλαγή προσώπων με παραχώρηση κάποιων δημοκρατικών ελευθεριών στους πολίτες και όχι αλλαγή καθεστώτος.
http://www.istorikathemata.com/2011/02/1974.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο και η ελληνοτουρκική κρίση του Μαΐου του 1974
Οι Ελληνικές έρευνες στο Αιγαίο για πετρέλαιο είχαν ξεκινήσει ανεπιτυχώς από τις αρχές της
οι εγκαταστάσεις άντλησης πετρελαίου στην Θάσο σήμερα
δεκαετίας του ΄70, για να ενταθούν μετά τον Μάιο του 1968, όταν υπεγράφει η πρώτη σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της πετρελαϊκής εταιρείας TEXACO για υποθαλάσια έρευνα εντός του Θερμαικού κόλπου. Μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 1973 το Ελληνικό Δημόσιο είχε υπογράψει 18 ακόμη συμβάσεις με πετρελαϊκές εταιρίες για έρευνα και άντληση πετρελαίου σε όλο τον χώρο του Αιγαίου. Το Ελληνικό ενδιαφέρον για εύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου είχε αυξηθεί, καθώς η τιμή του βαρελιού στα τέλη του 1973 είχε αυξηθεί κατακόρυφα. Οι τρεις πρώτες έρευνες που διεξήχθησαν από την εταιρεία Oceanic, απέδειξαν την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου κοντά στις ακτές της Θράκης και της Θάσου. Το μεγαλύτερο κοίτασμα από αυτά ήταν της Θάσου, όπως έδειξαν νέες έρευνες της ίδιας εταιρείας που έγιναν ως τον Απρίλιο του 1974. Το κοίτασμα αυτό (ονομάστηκε ΠΡΙΝΟΣ) υπολογίστηκε σε 200.000.000 βαρέλια που θα μπορούσε να αποδώσει 50.000 βαρέλια ημερησίως για είκοσι χρόνια, με την άντληση του να ξεκινάει εντός του 1975.
o Τούρκος πρέσβης στην Αθήνα το 1974 Καμαρατ Γκιουρούν
Η ελληνική αυτή αδιαμφισβήτητη επιτυχία προκάλεσε την άμεση επέμβαση της Τουρκίας. Συγκεκριμένα, λίγο πριν ξεκινήσουν έρευνες από την Καναδική εταιρεία Calvin Exploration, η Τουρκική Turkish Petroleum GRP απέστειλε επιστολή στην έδρα της Καναδικής εταιρείας απαιτώντας να σταματήσει τις έρευνες στο Αιγαίο χωρίς την άδεια από την Τουρκική κυβέρνηση, εκτοξεύοντας απειλές για "ποινικές διώξεις". Ταυτόχρονα η Τουρκική GRP προσπαθούσε επίσης να συνάψει συμβάσεις με πετρελαικές εταιρείες για έρευνες στο Αιγαίο. Η δεύτερη Τουρκική πρωτοβουλία ήταν μια διπλωματική νότα που επεδόθει στις 3 Απριλίου από τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα Γκιουρούν, που περιλάμβανε όλες τις ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο (η μάλλον όλες τις Τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο) με κορυφαίο το θέμα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στην περιοχή, που εμμέσως αφορούσε και το πλούσιο υπέδαφος του Αιγαίου. Η βασική Τουρκική θέση ήταν πως "η Τουρκία δεν θα ανεχόταν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των Ελληνικών νησιών σε 12 μίλια, ακόμη και αν προβλεπόταν ασφαλή διέλευση στα πλοία της, καθώς αυτό θα μετέβαλλε το Αιγαίο σε κλειστή Ελληνική λίμνη". Μάλιστα η ηγεσία της Τουρκίας προειδοποιούσε πως θα θεωρούσε ως άκυρη κάθε πιθανή σχετική Ελληνική πρωτοβουλία, και θα την παραβίαζε ακόμη και μονομερώς.Υπενθυμίζουμε πως η υφαλοκρηπίδα των 12 ν. μιλίων προβλεπόταν από την διεθνή συμφωνία της Γενεύης το 1958.