Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι πολιτικές εξελίξεις στην Αίγυπτο ματαίωσαν το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Κάιρο.



Του Χρήστου Καπούτση

Η  επίσκεψη του Πρωθυπουργού Γ.Α. Παπανδρέου στο Κάιρο,   αναβλήθηκε , λόγω των χθεσινών πολιτικών εξελίξεων στην Αίγυπτο. Όμως, η αναβολή μιας τόσο σημαντικής επίσκεψης την οποία μάλιστα είχε ανακοινώσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός από τις Βρυξέλλες,  γεννά  ερωτήματα, για το βαθμό προετοιμασίας της επίσκεψής του.  Η εξέλιξη αυτή, δηλαδή , πρώτα ανακοίνωση της επίσκεψης του πρωθυπουργού στην Αίγυπτο και αμέσως μετά αναβολή, ασφαλώς και δεν αποτελεί μεγάλη  επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας.

Οι τελευταίες εξελίξεις από την Αίγυπτο είναι ότι παραιτήθηκαν κορυφαία κομματικά στελέχη του Κυβερνώντος κόμματος, επικεφαλής του οποίου είναι ο πρόεδρος Μουμπάρακ. Επίσης από την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος παραιτήθηκε και ο γιος του προέδρου  Γκαμάλ Μουμπάρακ. Παρόλα αυτά, δεν είναι καθόλου βέβαιο, ότι οι παραιτήσεις των κομματικών στελεχών θα εκτονώσουν την κρίση.  
Άλλωστε, οι διαδηλωτές παραμένουν και είναι χιλιάδες  στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου, ζητώντας την άμεση παραίτηση του Μουμπάρακ και από την προεδρία της χώρας.
Ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στην Αίγυπτο, συνταξιούχος διπλωμάτης Φρανκ Γουάϊσνερ επισήμανε ότι «ο κίνδυνος για κλιμάκωση της βίας δεν έχει ακόμα εκλείψει».  Και ο έμπειρος αμερικανός διπλωμάτης προσθέτει ότι: «Πρέπει να παραμείνει πρόεδρος ο Χόσνι Μουμπάρακ, για να κατευθύνει τις μελλοντικές εξελίξεις, αλλά και να διασφαλίσει μία ομαλή πολιτική έκβαση».
Σύμφωνα με τους New York Times, ο νέος αντιπρόεδρος της Αιγύπτου Ομάρ Σουλειμάν και οι επικεφαλής των αιγυπτιακών ενόπλων δυνάμεων εξετάζουν διάφορα σενάρια για τον περιορισμό της εξουσίας του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ και την απομάκρυνσή του από το προεδρικό μέγαρο.
Η αμερικανική εφημερίδα, η οποία επικαλείται υψηλόβαθμους αξιωματούχους των ΗΠΑ και της Αιγύπτου, προσθέτει ότι αυτά τα σενάρια δεν προβλέπουν να ζητηθεί από τον Αιγύπτιο πρόεδρο να αποσυρθεί άμεσα, ωστόσο προβλέπουν το σχηματισμό μιας μεταβατικής κυβέρνησης της οποίας θα ηγείται ο αντιπρόεδρος Σουλεϊμάν και φυσικά θα συμμετέχει και η αντιπολίτευση.
Μάλλον μεθοδεύεται , η παραμονή του καθεστώτος στην Εξουσία, αλλά με αλλαγή προσώπων, που θα μπορούν όμως, να εγγυηθούν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Τοποτηρητής των εξελίξεων θα είναι φυσικά ο Στρατός, που έχει και μεγάλη λαϊκή απήχηση.

Πάντως, από τα μέχρι τώρα δραματικά γεγονότα στην Αίγυπτο, προκύπτουν δύο ασφαλή συμπεράσματα.
Το πρώτο είναι, η ανάταση ενός ολόκληρου λαού,  χωρίς κάποια ισχυρή κομματική ή συνδικαλιστική καθοδήγηση, ενός λαού που τον υποχρέωσαν να ζει στη φτώχεια και με την ανεργία να καλπάζει ,ειδικά στους νέους επιστήμονες. Ο Λαός εξεγέρθηκε και επιβάλει πολιτικές αλλαγές και δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.
Και το δεύτερο είναι ότι, απέτυχε παταγωδώς η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και των μεγάλων Ευρωπαίων κρατών, που υποστηρίζουν αυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα σε διάφορα Αραβικά κράτη, με αντάλλαγμα να λειτουργούν ως ασπίδα που θα απέτρεπε τον ακραίο ισλαμισμό να εξαπλωθεί στη Δύση.
Τώρα βέβαια, ο μέχρι πρότινος εκλεκτός της Δύσης και του ΝΑΤΟ, πρόεδρος της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ, θα λειτουργήσει ως ο «αποδιοπομπαίος τράγος», ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα,  για τα συμφέροντα της Δυτικής Συμμαχίας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Ο Στρατός της Αιγύπτου , που έχει ισχυρούς δεσμούς με τις ΗΠΑ, προετοιμάζει τη διάδοχη κατάσταση. Ασφαλώς θα υποχρεωθεί να προβεί σε ορισμένες παραχωρήσεις προς την αντιπολίτευση, αλλά δεν θα επιτρέψει να περάσει η εξουσία στα χέρια ακραίων Ισλαμιστών.
Το πιθανότερο είναι η διαδοχή του Μουμπάρακ, να είναι μια μετριοπαθής ισλαμική και φιλοαμερικανική Κυβέρνηση, που θα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του Στρατού. Ένα πολιτειακός μετασχηματισμός , κατά το πρότυπο της  Δημοκρατίας της Τουρκίας.
Και ο πιο κατάλληλος για να ηγηθεί αυτού του μεταβατικού σχήματος, θεωρείται ότι είναι ο αντιπρόεδρος ο Στρατηγός Ομάρ Σουλειμάν, που εδώ και δύο δεκαετίες είναι ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Αιγύπτου.
Ο Ομάρ Σουλειμάν έχει σπουδάσει στην Στρατιωτική Ακαδημία της Μόσχας και διατηρεί καλές σχέσεις  με τη Ρωσική διπλωματία.
Είναι επίσης άριστος γνώστης της αγγλικής και θεωρείται ως ο μέτρ των λεπτών διπλωματικών ισορροπιών και του πολιτικού παρασκηνίου.
 Ο Σουλειμάν είχε υπό την επίβλεψή του τις σχέσεις της Αιγύπτου , με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τους Παλαιστινίους.
Αυτά βέβαια αποτελούν τα «καλά» σενάρια, της ομαλής μεταβίβασης της εξουσίας,  ουδείς όμως μπορεί να αποκλείσει άλλες ανατρεπτικές εξελίξεις, αφού η κατάσταση στην Αίγυπτο παραμένει εξαιρετικά ευάλωτη.

Σχόλια

  1. Μετρα για την διευκολυνση του εποικισμου...

    Οχι λοιπον στη νομιμοποιηση νεων εποικιστικων κυματων λαθραιων λεει το υπουργικο.

    Ομως επιμενει στην παραδοξη και αδιεξοδη πληρως πολιτικη του εποικισμου.

    Οι εχοντες εκ των υστερων "αδεια" παραμονης αποφασιζει το υπουργικο κατα τροπο παραδοξο να τους ενισχυσει καθοσον δεν εχουν εργασια και δυσκολευονται (βλεπε αδυνατουν) να παραμεινουν διαβιουντες στη χωρα και να συμ-πληρωσουν τα ετησια προβλεπομενα ενσημα ελαχιστα.

    Συνεχιζει δηλαδη στην πολιτικη παραδοξοτητας που ηδη παραγει αδιεξοδα και κοινωνικους κινδυνους για τη χωρα,φορτωνοντας στρατιες αλλοδαπων απορων στον ταλαιπωρο τραχηλο του ελληνα (φορολογουμενου) και επιμενοντας πεισματικα να τους μετατρεψει περαν πασης πραγματικοτητας σε μονιμους κατοικους της χωρας απο αδειουχους προσωρινης εργασιας!

    Σε ολες τις σοβαρες χωρες με το τεραστιο προβλημα εποικισμου της ελλαδας,θα ηταν χρυση ευκαιρια η τεραστια υφεση της χωρας να ελεγχθει ο αριθμος τους σε λογικα υψη επανερχομενος,να αποσυμφορηθει η χωρα απο τους πλεοναζοντες που η συνεχιση διαμονης ειναι ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΗ απο καθε πλευρα,και να προστατευθει το συμφερον των πολιτων και οι αναγκες των ντοπιων νεων και μη ανεργων σε εργασια και κεφαλαιακες επενδυσεις ειδικευμενων θεσεων.

    Σε ολες πλην της ελλαδας!Εδω η κυβερνηση αντι να επαναπατρισει οπως ειναι το παντου λογικο (πηγαινετε μονον στα πλουσια εμιρατα του κολπου λ.χ) τους αδυνατουντες αλλοδαπους να εργαστουν πλεον στη χωρα ολοκληρωνοντας τις προσωρινες χρονικες αδειες παραμονης ως μη εχουσες πλεον λογο υπαρξεως,αντιθετα επιλεγει λοιπον να τους φορτωσει στις πλατες της οικονομιας και της ελληνικης κοινωνιας κατα τροπο προδηλα παραδοξο και μη βιωσιμο!

    Ειναι να απορει κανεις με τις πολιτικες παραδοξοτητες της χωρας μας,μοιαζει ωσαν οι πολιτικοι μας να μην κατανοοουν ουτε τα αδιεξοδα ουτε το μη βιωσιμο τετοιων επιλογων ουτε τους κινδυνους για την ομαλοτητα της χωρας.

    Μονο κριτηριο τους φαινεται να ειναι μια εκ πρωτης οψεως ακατανοητη ιερη μανια τους να εγκαταστησουν παση θυσια μονιμα στη χωρα οσον δυνατον μεγαλυτερο πληθος αλλοδαπων πληθυσμων,αδιαφορωντας για το αδιεξοδο και μη βιωσιμο κοινωνικοοικονομικα αυτης της περιεργης και ανησυχητικης ως προς τα κινητρα και τις επιδιωξεις εμμονης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα