Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η μάχη για το Σκοπιανό στη Χάγη




   Του Χρήστου Καπούτση

Ξεκίνησε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης η εκδίκαση της προσφυγής της Κυβέρνησης των Σκοπίων σε βάρος της χώρας μας.  Πρόκειται για μια ιστορική καμπή στην ελληνοσκοπιανή διένεξη για το θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας και παρότι το θέμα δεν είναι νομικό, εντούτοις η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου αναμφίβολα θα παράξει και πολιτικά αποτελέσματα.
Η Κυβέρνηση του Νίκολα Γκρουέφσκι  εγκαλεί την Ελλάδα ενώπιον της Διεθνούς Δικαιοσύνης, διότι παραβίασε το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, σύμφωνα με το οποίο η χώρα μας είναι υποχρεωμένη «να μην αντιταχθεί στην αίτηση εισδοχής ή συμμετοχή του άλλου συμβαλλόμενου μέρους (Σκόπια) ως μέλους σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς».
Η προσφυγή των Σκοπιανών αφορά την αίτηση για ένταξη της
π.Γ.Δ. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, η οποία όμως απερρίφθη από τη Σύνοδο Κορυφής της Ατλαντικής Συμμαχίας,  που διεξήχθη  στις 2-4 Απριλίου του 2008 στο Βουκουρέστι.
Η βασική ελληνική επιχειρηματολογία την οποία ανέπτυξαν ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου ο πρέσβης Γιώργος Σαββαίδης και η νομική Σύμβουλος του ΥΠΕΞ κ.Μαρία Τελαλιάν, στηρίζεται στα εξής:
Στο ίδιο άρθρο (το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας) που στηρίζουν την προσφυγή τους  οι Σκοπιανοί, υπάρχει και μια δεύτερη παράγραφος σύμφωνα με την οποία: «Το πρώτο συμβαλλόμενο μέρος (Ελλάδα) εντούτοις διατηρεί το δικαίωμα να αντιταχθεί σε οποιαδήποτε συμμετοχή από τις προαναφερθείσες, εάν και στο μέτρο που το δεύτερο συμβαλλόμενο μέρος (Σκόπια) πρόκειται να αναφέρεται σε τέτοιους οργανισμούς ή θεσμούς διαφορετικά από ότι στην παράγραφο 2 της απόφασης 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».
Επισημαίνουμε ότι το όνομα που προβλέπει η 817 απόφαση του Σ.Α. του ΟΗΕ για τη γειτονική χώρα είναι το προσωρινό FYROM . Η αίτηση της Κυβέρνησης Γκρουέφσκι για ένταξη στο ΝΑΤΟ υποβλήθηκε με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», που συνιστά ασφαλώς παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.
Επίσης οι Σκοπιανοί προσφεύγουν κατά της Ελλάδας και υποστηρίζουν ότι η χώρα μας έβαλε βέτο στην  ένταξή τους στο ΝΑΤΟ.   Όμως στο ΝΑΤΟ οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία των μελών του. Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, που αποτελείται από τους Αρχηγούς κρατών και Κυβερνήσεων των 28 μελών του, αποφάσισε ομόφωνα ότι η FYROM θα γίνει δεκτή στην Ατλαντική Συμμαχία, μόνο εφόσον προηγηθεί «εξεύρεση λύσης αμοιβαία αποδεκτής  στο θέμα της ονομασίας».   Μάλιστα η απόφαση αυτή επαναλήφτηκε και στις δύο επόμενες Συνόδους Κορυφής του ΝΑΤΟ, στο Στρασβούργο και τη Λισσαβώνα. Συνεπώς,  η προσφυγή των Σκοπιανών θα έπρεπε να είχε στραφεί όχι εναντίον της Ελλάδας, αλλά εναντίον όλων των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, επειδή η απόφαση ήταν ομόφωνη, παρότι η Ελλάδα σαφώς επηρέασε  τα μέλη του ΝΑΤΟ να έχουν απορριπτική  στάση στο ενταξιακό αίτημα των  Σκοπιανών. Αναμφίβολα, η απόφαση του Βουκουρεστίου είναι «είναι πράξη του Οργανισμού στην ολότητά του και όχι καθεμιάς χώρας-μέλους ξεχωριστά».
Σχολιάζοντας τις εξελίξεις στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Γρ.Δελαβέκουρας είπε: «είχαμε την ευκαιρία στο Δικαστήριο, με πάρα πολύ συγκροτημένο και άρτιο τρόπο να παρουσιάσουμε όλα τα επιχειρήματα της Ελλάδας, τα οποία ακριβώς καταδεικνύουν την ισχύ των θέσεών μας και τους λόγους για τους οποίους αυτή η προσφυγή δεν μπορεί να γίνει παραδεκτή από το Δικαστήριο, αλλά και το ότι τα επιχειρήματα που έχει παρουσιάσει η πλευρά της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας δεν μπορούν να γίνουν δεκτά από το Δικαστήριο».
Συνήθως, οι αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου σε υποθέσεις που άπτονται  πολιτικών διαφορών  είναι κατά κανόνα ισορροπημένες. Και η όποια απόφαση δεν θα αγνοήσει την διαπραγματευτική προσπάθεια που εξελίσσεται στον ΟΗΕ υπό τον κ.Νίμιτς. Ωστόσο, μια αρνητική απόφαση για την Ελλάδα, θα υποχρεώσει την Ελληνική Κυβέρνηση να αλλάξει βασικές πολιτικές επιλογές  της στο Σκοπιανό. Ίσως υποχρεωθεί η Ελληνική Κυβέρνηση να καταγγείλει την Ενδιάμεση Συμφωνία.
Υπομονή λοιπόν μέχρι τον Οκτώβριο που αναμένεται  να εκδοθεί η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα