Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αδιανόητο το μέλλον της Λιβύης με τον Καντάφι υποστηρίζουν σε κοινή τους επιστολή που δημοσιεύεται σήμερα στον διεθνή Τύπο οι Σαρκοζί, Ομπάμα και Κάμερον




Ο Νικολά Σαρκοζί, ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Ντέιβιντ Κάμερον δηλώνουν σε κοινή τους επιστολή που δημοσιεύεται σήμερα στον διεθνή Τύπο ότι δεν είναι δυνατόν υπάρξει ειρήνη στη Λιβύη, όσο ο Μουαμάρ Καντάφι παραμένει στην εξουσία, η ανατροπή του οποίου αποτελεί πλέον στόχο των νατοϊκών συμμάχων μετά τη χθεσινή σύνοδο στο Βερολίνο.

Οι τρεις ηγέτες επισημαίνουν την ανάγκη συνέχισης των στρατιωτικών επιχειρήσεων για την επιτάχυνση της απομάκρυνσης του Καντάφι από την εξουσία και τη διευκόλυνση μιας πολιτικής μετάβασης.

«Δεν τίθεται θέμα ανατροπής του Καντάφι διά της βίας. Αλλά είναι αδύνατον να φαντασθεί κανείς ότι η Λιβύη έχει μέλλον με τον Καντάφι, είναι αδιανόητο κάποιος που θέλησε να σφαγιάσει τον λαό του να διαδραματίσει οποιονδήποτε ρόλο στη μελλοντική λιβυκή κυβέρνηση» γράφουν οι πρόεδροι της Γαλλίας, των Η.Π.Α. και της Βρετανίας στην επιστολή που δημοσιεύεται στις εφημερίδες «Washington Post», «The Times» και «Le Figaro».

Για την επιτάχυνση της αποχώρησης του συνταγματάρχη Καντάφι θεωρούν ότι το ΝΑΤΟ και οι εταίροι του συνασπισμού οφείλουν να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις τους για την προστασία των αμάχων και για την ενίσχυση της πίεσης επί του καθεστώτος.

Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνήθηκαν χθες στο Βερολίνο να επιστρέψουν στην πρώτη γραμμή των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Λιβύη.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Αλέν Ζιπέ, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι συνομίλησε με την Αμερικανίδα ομόλογό του, Χίλαρι Κλίντον, στο περιθώριο της συνόδου των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στο Βερολίνο.

Όμως, η αμερικανική πλευρά, που απέσυρε περί τα πενήντα καταδιωκτικά-βομβαρδιστικά αεροσκάφη από επιχειρήσεις επίγειων επιθέσεων στις 4 Απριλίου, απάντησε ότι «θα συνεχίσει στην ίδια γραμμή, δηλαδή παρέχοντας αεροσκάφη για συγκεκριμένες επεμβάσεις, όταν τα μέσα που διαθέτουν (οι Η.Π.Α.) είναι ιδιαιτέρως χρήσιμα» εξήγησε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών.

Σύμφωνα με αξιωματούχο του ΝΑΤΟ, οι Η.Π.Α. υποστηρίζουν τις επιχειρήσεις στη Λιβύη με τα μέσα παρακολούθησης και επιτήρησης που διαθέτουν.

Οι υπουργοί Εξωτερικών της Ατλαντικής Συμμαχίας υιοθέτησαν χθες στο Βερολίνο κοινή απόφαση τριών σημείων που θέτει τους όρους για εφαρμογή κατάπαυσης του πυρός: κάθε επίθεση εναντίον αμάχων πρέπει να σταματήσει. Οι στρατιωτικές δυνάμεις πρέπει να επιστρέψουν στα στρατόπεδα και να αποσυρθούν από όλες τις πόλεις όπου έχουν αναπτυχθεί ή πολιορκούν, όπως η Ατζνταμπίγια, η Μπρέγκα, η Μιζράτα και ακόμη εννέα πόλεις της Δυτικής Λιβύης. Η χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας πρέπει να είναι δυνατόν γίνει σε συνθήκες ασφαλείας προς όλους όσοι την έχουν ανάγκη.

Στην κοινή διακήρυξη αναφέρεται επίσης ότι το ΝΑΤΟ υποστηρίζει σθεναρά την έκκληση προς τον συνταγματάρχη Καντάφι να αποχωρήσει, όπως αυτή εκφράσθηκε κατά τη διάσκεψη της Ομάδας Επαφής στην Ντόχα. Είναι η πρώτη φορά που η Ατλαντική Συμμαχία λαμβάνει θέση σαφώς και ομοφώνως υπέρ της αποχώρησης του Καντάφι από την εξουσία.
Πως όμως θα αποχωρήσει ο Καντάφι από την εξουσία αν δεν ανατραπεί;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα