Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παραχώρηση και του Στρατοπέδου «Παύλος Μελάς» στο Δήμο




Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΕΘΑ (που προεδρεύεται από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας και στο οποίο συμμετέχει ο Υπουργός Οικονομικών και η στρατιωτική ηγεσία) εκπληρώνεται μία παλιά δέσμευση της Πολιτείας και της Κυβέρνησης.

Παραχωρείται κατά χρήση στο νέο Δήμο Παύλου Μελά το ομώνυμο Στρατόπεδο Παύλου Μελά που μπορεί να αναδειχθεί σε μητροπολιτικό πάρκο και πνεύμονα της Δυτικής Θεσσαλονίκης και ευρύτερα του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης.

Η παραχώρηση γίνεται για 30 χρόνια σύμφωνα με το άρθρο 84 του νόμου 3883/2010 προκειμένου η τοπική αυτοδιοίκηση, στο πλαίσιο του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού που διέπει την περιοχή, να αναπτύξει μη κερδοσκοπικές, κοινωνικές και πολιτιστικές χρήσεις, προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, διαμορφώνοντας τις απολύτως αναγκαίες και νόμιμες υποδομές που πρέπει να είναι οι πιο ήπιες δυνατές.

Τα υπάρχοντα κτήρια που έχουν κηρυχθεί διατηρητέα, θα συντηρηθούν με ευθύνη του Δήμου και σε συνεργασία με την αρμόδια υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.

Εάν πρόκειται να αναπτυχθούν από το Δήμο εμπορικές ή γενικότερα οικονομικές δραστηριότητες επιτρεπόμενες από τη νομοθεσία, όπως η κατασκευή υπόγειου σταθμού αυτοκινήτων, απαιτείται άδεια των συναρμοδίων υπουργείων και συμφωνία με το ΤΕΘΑ για την ανταποδοτική διασφάλιση της συμμετοχής του ΤΕΘΑ στην αντίστοιχη δραστηριότητα.

Ο Δήμος Παύλου Μελά έχει την υποχρέωση να παραχωρήσει κατά χρήση για αντίστοιχο χρονικό διάστημα στο ΤΕΘΑ έκταση 30 στρεμμάτων σε άλλο σημείο  της κτηματικής περιφέρειας του Δήμου. Έκταση που είναι κατάλληλη από πλευράς χωροταξικής, πολεοδομικής και δασικής νομοθεσίας για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών του Στρατού.

Στο χώρο του Στρατοπέδου θα εξακολουθήσει να λειτουργεί μόνον η μικρή υπηρεσία αποκατάστασης Αναπήρων Μακεδονίας –Θράκης που είναι απολύτως συμβατή με τη γενικότερη κοινωνική και πολιτική φύση του χώρου.
Ο υφιστάμενος ιστορικός Ναός της Αγίας Βαρβάρας με τον απολύτως αναγκαίο περιβάλλοντα χώρο δύο στρεμμάτων, παραχωρείται κατά χρήση στην Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως για την κάλυψη των λατρευτικών αναγκών των κατοίκων της περιοχής, με τους περιορισμούς που ισχύουν από χωροταξικής και πολεοδομικής πλευράς για το Δήμο και απορρέουν από την ισχύουσα νομοθεσία.

Με την απόφαση παραχώρησης της χρήσης του Στρατοπέδου Παύλου Μελά στον ομώνυμο νέο Καποδιστριακό Δήμο, το πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης αποκτά ένα νέο σημείο αναφοράς σε συνέχεια των παρεμβάσεων που έχουν γίνει ως τώρα, όπως η Μονή Λαζαριστών και η διαπλάτυνση της οδού Λαγκαδά.
   
Εναπόκειται στην τοπική αυτοδιοίκηση να αξιοποιήσει τα κοινοτικά προγράμματα και να μετατρέψει το Στρατόπεδο Παύλου Μελά σε ένα σύγχρονο και υποδειγματικό δημόσιο χώρο».


Σχόλια

  1. ELA RE KAPOUTSH.....TI PSAXNEIS TWRA......
    AYTO POY ESTHSE O MEGALOS KRHTIKOS YPER THS PSWROKWSTAINAS,OI IDIOI OI PSWROKWSTAINEOI TA GKREMIZOYN.PAEI GIA TRIXOTOMHSH TO KARAGKIOZILIKI AYTO POY LEGETAI ELLHNIKH DHMOKRATIA KAI DEN YPARXEI KATI STON ORIZONTA NA STAMATHSEI MIA TETOIA EXELIXH....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα