Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα «θύματα» του εξοπλιστικού προγράμματος




Με αφορμή σημερινά δημοσιεύματα για το πρόγραμμα αμυντικών προμηθειών που φτάνουν να κάνουν λόγο για παραγγελίες ύψους 13,5 δις ευρώ την επόμενη τριετία (!),  από την Διεύθυνση Ενημέρωσης του ΥΠΕΘΑ ανακοινώνονται τα εξής:
Όσοι ασχολούνται με τα θέματα του ΥΠΕΘΑ γνωρίζουν ότι σύμφωνα με τα άρθρα 72-76 του νόμου 3883/2010 που ψηφίστηκε το Σεπτέμβριο του 2010 με πρωτοβουλία της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, το Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα Προμηθειών Αμυντικών Υλικών των Ενόπλων Δυνάμεων έχει 15ετή διάρκεια. Το Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα εγκρίνεται με απόφαση του ΚΥΣΕΑ, μετά από εισήγηση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και αφού προηγηθεί διεξοδική συζήτηση στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή που ενημερώνεται πλήρως και διατυπώνει τη γνώμη της.
Η πρόταση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας διαμορφώνεται σε συνέχεια σχετικής απόφασης του Συμβουλίου Άμυνας, μετά από εισήγηση του  Συμβουλίου Αρχηγών Γενικών Επιτελείων στο οποίο εισάγεται συνολική πρόταση του Α/ΓΕΕΘΑ για όλους τους Κλάδους.
Όπως έχει ήδη δηλώσει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ο συνολικός προϋπολογισμός του Μακροπροθέσμου Προγράμματος της επόμενης 15ετίας θα είναι συντριπτικά μικρότερος σε σχέση με το ΕΜΠΑΕ 2006-2015 που καταργείται. Πιο συγκεκριμένα, σε 15ετή βάση, ο προϋπολογισμός του νέου Μακροπροθέσμου Προγράμματος θα είναι μειωμένος κατά ποσοστό που υπερβαίνει το 70% σε σχέση με το συνολικό προϋπολογισμό του ΕΜΠΑΕ 2006-2015, χωρίς να θίγεται καθόλου η επιχειρησιακή ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων. Η εντυπωσιακή μείωση κατά 70% οφείλεται στο γεγονός ότι το νέο Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα είναι αποτέλεσμα αυστηρής εκτίμησης και αξιολόγησης με βάση τις πραγματικές ανάγκες του εθνικού αμυντικού σχεδιασμού.
Όπως έχει επίσης δηλώσει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, σε ετήσια βάση το ποσοστό των αμυντικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού θα βαίνει μειούμενο, ως συνεισφορά των Ε.Δ. στην εθνική προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης. Αυτό ήδη συνέβη με τους προϋπολογισμούς του 2010 και του 2011 και θα συνεχιστεί με τον ίδιο τρόπο τα επόμενα έτη στο πλαίσιο του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού σχεδιασμού της χώρας.
 Η προσπάθεια άλλωστε αυτή ωθεί σε διαφανείς και ορθολογικές επιλογές, επιβάλλει την πλήρη αξιοποίηση των υφισταμένων μέσων και κατ’ αποτέλεσμα, βελτιώνει τις επιχειρησιακές αποδόσεις με το μικρότερο δυνατό δημοσιονομικό κόστος.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα