Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δήλωση ΥΠΕΞ ΔHM. Δρούτσα (Ντόχα, 13.04.11)




ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣΚύριε Υπουργέ, ποια είναι η σημασία της Ελληνικής παρουσίας σε αυτή την πρώτη συνάντηση της Ομάδας Επαφής; 

Δ. ΔΡΟΥΤΣΑΣΜε την πρόσκληση προς την Ελλάδα για συμμετοχή στην Ομάδα Επαφής για τη Λιβύη, αναγνωρίζεται ο σημαντικός ρόλος της χώρας μας στις εξελίξεις στην περιοχή.  Η σημερινή συνάντηση απέδειξε την ενότητα της Διεθνούς Κοινότητας. Συνεχίζουμε να μεταφέρουμε με ενιαία φωνή το μήνυμα για άμεση κατάπαυση του πυρός, για άμεσο τερματισμό της βίας εναντίον του Λιβυκού λαού.  Η Ελλάδα, από την πρώτη στιγμή έχει τονίσει την ανάγκη για εξεύρεση πολιτικής λύσης και οι προσπάθειες της Διεθνούς Κοινότητας σε αυτή την κατεύθυνση γίνονται με όλο  και πιο συντονισμένο τρόπο.  Η Ελλάδα έχει καταθέσει εδώ και καιρό, τις δικές της σκέψεις και προτάσεις και, με ικανοποίηση μπορώ να πω ότι αντικατοπτρίζονται αυτές πλήρως και αποτελούν ακόμα και τη βάση για τις σκέψεις που εκφράστηκαν σήμερα σε αυτή την συνάντηση. 


Βεβαίως, η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας παραμένει άμεση προτεραιότητα. Είναι πλέον πολύ επιτακτική η ανάγκη για ανθρωπιστική βοήθεια και η Ελλάδα, και σε αυτό τον τομέα, θα αναλάβει τις δικές της υποχρεώσεις. Η Κρήτη μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο ως κέντρο συντονισμού, στις προσπάθειες αυτές για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας από τη Διεθνή Κοινότητα.  Αυτό τόνισα σήμερα και στην παρέμβασή μου, όπως επίσης και ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει ενεργά τις προσπάθειες για εξεύρεση πολιτικής λύσης στο πλαίσιο των προσπαθειών της Διεθνούς Κοινότητας. Θέλω να το τονίσω αυτό, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, ο Ο.Η.Ε., πρέπει και θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣΣυναντηθήκατε εδώ, στο περιθώριο, με εκπροσώπους των αντικαθεστωτικών στη Λιβύη;  
 Δ. ΔΡΟΥΤΣΑΣΕίχα την ευκαιρία να συνομιλήσω σήμερα, όπως και χθες στο Λουξεμβούργο, με εκπρόσωπο των αντικαθεστωτικών δυνάμεων της Λιβύης.  Είναι αυτό μέσα στο πλαίσιο της ελληνικής πολιτικής, να έχουμε επαφές με όλες τις πλευρές της Λιβύης, αυτό νομίζω καταδεικνύει και τον επιπρόσθετο αυτό ρόλο της Ελλάδας, τον σημαντικό αυτό ρόλο τον οποίο η Ελλάδα μπορεί να παίξει και παίζει στις εξελίξεις στην περιοχή.

Σχόλια

  1. ερρικα πρεζερακου

    " η στυλιστρια με βγαζει μετρια"

    Ορθη διατυπωσις

    {Ισχυουσα δια το 99 τα εκατον οσων εμφανιζονται εις το χαζοκυτιον}

    "η στυλιστρια με βγαζει οπως πραγματι ειμαι"

    [ενω θα επρεπε να με βγαζει οπως δεν ειμαι ,δηλαδη ως πανεμορφον κινουμενον σχεδιον ...]

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα