Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
Εικόνα
Από

''ΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ''
Σύλλογος Ενηλίκων με Εμπειρία Καρκίνου
στην Παιδική & Εφηβική Ηλικία
--------------------------------------------------------------
ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ''ΠΑΖΑΡΙ'' ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
---------------------------------------------------------------

Αθήνα, 05.04.2011
   Ένα αλλιώτικο πασχαλινό ''παζάρι'', για έναν ''αλλιώτικο'' σκοπό διοργανώνουμε σε λίγες ημέρες στην Αθήνα και θέλουμε τη βοήθεια όλων. Είμαστε τα μέλη του συλλόγου το ''Κύτταρο'', ένα δημιούργημα ενηλίκων πια, που όμως ως παιδιά ή έφηβοι, αντιμετωπίσαμε την ασθένεια του καρκίνου. Δημιουργήσαμε τον σύλλογο αυτό και του δώσαμε το όνομα «Κύτταρο» εξαιτίας του κυττάρου εκείνου που κάποτε άλλαξε την υγεία μας και την ζωή μας. Σήμερα συνεχίζουμε τον αγώνα, για μας και για τους άλλους- για όλους μας σε αυτόν τον κόσμο. 
    Ένα πετραδάκι είναι και το πασχαλινό ''παζάρι'' μας, η πασχαλινή εορταγορά μας, που διοργανώνουμε το Σάββατο 9 Απριλίου 10 π.μ. – 8 μ. μ. & την Κυριακή 10 Απριλίου  10 π.μ. – 6 μ. μ.  στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50, Αίθουσα "Κόντογλου" (ισόγειο). Σας περιμένουμε με πολλές λαμπάδες, χειροποίητα κοσμήματα, παιχνίδια, πασχαλινά είδη και  δώρα, σπιτικές λιχουδιές και πολλές άλλες εκπλήξεις …

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Από
Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Από
Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

Από
O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα