Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Bουλευτικές εκλογές στις 12 Ιουνίου στην Τουρκία




του Χρήστου Καπούτση

Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει, για τρίτη συνεχόμενη φορά, τις βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 12 Ιουνίου στην Τουρκία, σύμφωνα με όλες τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις.
Το κόμμα Α.Κ του Τ.Ερντογάν  θα πάρει από 46-50%.  
Στο ποσοστό του 25-29%  θα κινηθεί στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP),  που είναι το κόμμα των Κεμαλιστών  και 10-12% στο Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP).
Το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) των Κούρδων μένει εκτός κοινοβουλίου, αφού συγκεντρώνει ποσοστό 6,4%, κάτω δηλαδή από το όριο του 10%. Θα εκλέξει όμως ανεξάρτητους Βουλευτές.
Στα εντυπωσιακά στοιχεία αυτής της προεκλογικής  περιόδου είναι ότι απουσιάζει η Ε.Ε., ή καλύτερα η προεκλογική υπόσχεση του πρωθυπουργού Ερντογάν,  για πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Ίσως, να εκτιμά ο πρωθυπουργός της Τουρκίας ότι δεν θα μπορέσει να κάμψει την άρνηση της Γαλλίας και της Γερμανίας, που δεν επιθυμούν να γίνει η  Τουρκία μέλος της Ε.Ε.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πρωθυπουργός Τ. Ερντογάν έχει υποσχεθεί ότι εάν κερδίσει τις εκλογές θα προωθήσει ένα νέο σύνταγμα, σε αντικατάσταση εκείνου που συντάχθηκε μετά το πραξικόπημα του των Κεμαλιστών  Στρατηγών το 1980. Αν αυτό συμβεί, αν δηλαδή περιοριστούν οι συνταγματικές υπερεξουσίες των Στρατιωτικών, τότε, η Κυβέρνηση Ερντογάν, θα έχει προχωρήσει σε μια βαθειά τομή,  προς όφελος της Δημοκρατίας και της αναβάθμισης των Κοινοβουλευτικών θεσμών. Και ασφαλώς η εξέλιξη αυτή συνιστά εκσυγχρονισμό και πρόοδο.

Γι’ αυτό ακριβώς οι Βουλευτικές  εκλογές στην Τουρκία στις 12 Ιουνίου, είναι πολύ σημαντικές.  Και όπως εύστοχα επισημαίνει ο ΥΠΕΞ Δ.Δρούτσας, «οι  εκλογές στην Τουρκία είναι ορόσημο και για τη στάση της ελληνικής διπλωματίας απέναντι στην Τουρκία και τον κ. Ερντογάν».

Φυσικά στις προεκλογικές ομιλίες των υποψηφίων έχουμε και φραστικές υπερβολές.
Ο Πρόεδρος του Κεντροδεξιού κόμματος, ενός παραδοσιακού Κεμαλικού κόμματος, ο Κεμάλ Ζειμπέκ, υποστήριξε ότι, «το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι κατελήφθησαν το 2004 από τους Έλληνες». Το κόμμα αυτό δίνει μάχη να επιτύχει το εκλογικό ποσοστό που είναι το 10% ώστε να έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Στις προηγούμενες εκλογές έλαβε μόλις 7%!. Άρα δικαιολογούνται οι φραστικές υπερβολές του Προέδρου του κόμματος.
Πάντως, το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν αποδοκίμασε αυτή τη δήλωση του τούρκου Πολιτικού και επανέλαβε το στερεότυπο ότι «η Τουρκία δεν έχει αλλάξει τη θέση της στο Αιγαίο». 
Ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Γ.Δελαβέκουρας είπε: «Οι δηλώσεις του κ. Ζεϊμπέκ συνιστούν παραλήρημα άνευ προηγουμένου. Είναι ανάξιες σχολιασμού.»
Τη  Δευτέρα 16 Μαΐου  πραγματοποιείται στο Τσεσμέ (Κρήνη), ο 51ος γύρος των διερευνητικών επαφών Ελλάδας-Τουρκίας, σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων των ΥΠΕΞ των δύο κρατών.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα