Η εν ψυχρώ δολοφονία του Μπιν Λάντεν, είναι μια ευκαιρία για να σταματήσουν οι αιματηροί και δαπανηροί πόλεμοι σε Αφγανιστάν και Ιράκ, καθώς επίσης και η περιστολή των δικαιωμάτων των πολιτών.

Γράφει ο  Χρήστος   Καπούτσης

Έκλεισε, με οδυνηρό τρόπο , ο κύκλος της δράσης του επικεφαλής της διεθνούς τρομοκρατίας Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Σύμφωνα με όσα λένε οι ίδιοι οι αμερικανοί κομάντος που εισέβαλαν στη βίλα του, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν άοπλος , άρα  θα μπορούσε να είχε συλληφθεί ζωντανός , και όχι να δολοφονηθεί.

Ο Μπιν Λάντεν θα έπρεπε να συλληφθεί και να οδηγηθεί  σε ένα Διεθνές Δικαστήριο, όπου και θα απολογείτο για τις πράξεις του, ενδεχομένως να αποκάλυπτε και τους συνεργάτες του, που μπορεί να μην ήταν όλοι από τον αραβο- μουσουλμανικό κόσμο, και το Δικαστήριο να επέβαλε την δίκαιη τιμωρία του. Αυτή η εξέλιξη είναι συμβατή με τον Δυτικό πολιτικό και νομικό πολιτισμό και η όχι η εν ψυχρώ δολοφονία του.

Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Και αυτή γεννά και το εύλογο ερώτημα, αν  η  δολοφονία του Σαουδάραβα τρομοκράτη Οσάμα Μπιν Λάντεν σηματοδοτεί ή όχι  και το τέλος της διεθνούς τρομοκρατίας των φανατικών ισλαμιστών; Δεν είναι εύκολη η απάντηση…

Το σίγουρο είναι ότι το άδοξο τέλος του αρχιτρομοκράτη σφραγίζει μια ολόκληρη εποχή. Είναι το τέλος του ιδεολογήματος της ΑΛ-ΚΑΙΝΤΑ, που πρέσβευε την αλλαγή του Κόσμου μέσω της τυφλής βίας  και της δολοφονίας αθώων πολιτών. Μια ιδεολογία που στον πυρήνα της είχε το φανατισμό και το θανάσιμο μίσος εναντίον των αλλοδόξων, των αμερικανών, των χριστιανών , των ευρωπαίων. Και την απόρριψη του Δυτικού πολιτισμού.

 Η ΑΛ-ΚΑΙΝΤΑ και ο ηγέτης της , είχαν ηττηθεί πολιτικά και ηθικά. Και η δολοφονική τους δραστηριότητα είχε καταδικαστεί απερίφραστα από τη διεθνή κοινότητα, συμπεριλαμβανομένων και των μετριοπαθών μουσουλμάνων. Είναι πιθανόν κάποιοι πυρήνες της ΑΛ-ΚΑΙΝΤΑ να επιχειρήσουν να εκδικηθούν τον θάνατο του Μπίν Λάντεν, όμως, θα πρόκειται μόνο για τυφλά χτυπήματα, χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο.

Ωστόσο  , η εξόντωση του Μπίν Λάντεν, θα πρέπει να σημάνει και το τέλος του ιδιότυπου πολέμου «κατά της διεθνούς τρομοκρατίας», έναν  πόλεμο που κήρυξαν οι ΗΠΑ το 2001, μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους.

Ενεργοποιήθηκε το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, και μια συμμαχία κρατών με επικεφαλής τους αμερικανούς κήρυξαν τον πόλεμο σε δύο κράτη, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Και ακόμη, έχουν περιοριστεί τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών, προκειμένου να είναι πιο αποτελεσματική η δράση των κρατικών  αρχών, εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας , όπως υποστηρίζουν οι Δυτικές Κυβερνήσεις. Ή κατάργηση συνταγματικών ελευθεριών, με πρόσχημα την εξουδετέρωση των τρομοκρατών, όπως υποστηρίζουν ριζοσπαστικά κινήματα πολιτών.

Μέχρι τώρα, το κόστος των πολέμων σε Αφγανιστάν και Ιράν ξεπερνά τα 3 τρισεκατομμύρια δολάρια , ενώ οι νεκροί έχουν ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο. Μόνο για το 2010  στις ΗΠΑ, ο προϋπολογισμός των υπηρεσιών πληροφόρησης για την τρομοκρατία έφτασε τα 75 δισεκ. Ευρώ!

Εφόσον  οι πόλεμοι σε Αφγανιστάν και Ιράκ, έγιναν πράγματι , για  την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και δεν ήταν προσχηματικοί, τώρα, με την εξόντωση του Μπιν Λάντεν ,  είναι μια ευκαιρία να σταματήσουν.

Η πολιτική της στρατιωτικής βίας που ακλούθησε η Δύση μετά τον Σεπτέμβρη του 2011 , θα πρέπει να αντικατασταθεί, από μια άλλη,  πιο ευφυή Στρατηγική. Και κυρίως, θα είναι λάθος, αν  αγνοηθούν τα αιτήματα των τοπικών κοινωνιών, του αραβο-μουσουλμανικού Κόσμου.

Οι εξεγέρσεις στη Συρία, την Αίγυπτο, την Λιβύη, την Υεμένη , το Μπαχρέιν και αύριο ίσως στην Σαουδική Αραβία, έχουν ως πρωταγωνιστές  νέους ανθρώπους με βασικό αίτημα τον  σεβασμό στην Αξιοπρέπεια και τη Δημοκρατία. Είναι η καταδίκη του αυταρχισμού, της βίας, της αυθαιρεσίας, του θρησκευτικού φανατισμού,  των φασιστικών καθεστώτων. Γι’ αυτό οι εξεγέρσεις  των καταπιεσμένων πολιτών αυτών των κρατών,  αποτελούν  την ελπίδα  και την υπόσχεση,  για ένα καλύτερο μέλλον.