Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι εξελίξεις στη Συρία απελευθερώνουν αποσταθεροποιητικές δυνάμεις


ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ


·        Οι Κούρδοι της Συρίας μετέχουν στις αντικαθεστωτικές  διαδηλώσεις και προβάλουν   αυτονομιστικά  αιτήματα.
  
Του Χρήστου Καπούτση


Η αιματηρή καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων στη Συρία, προκαλεί την απαρέσκεια της διεθνούς κοινότητας, την αποδοκιμασία του καθεστώτος της Δαμασκού από πολλές Κυβερνήσεις κρατών της Δύσης και  την εμφάνιση ρωγμών στη συνοχή του κυβερνώντος κόμματος του Εθνικοσοσιαλιστικού Μπαάθ. 
Στη Συρία το καθεστώς Άσαντ έχει στρέψει το Στρατό εναντίον των πολιτών.
Όταν όμως ο στρατιωτικός μηχανισμός χρησιμοποιείται  για την καταστολή  αντικυβερνητικών  εκδηλώσεων, με θύματα πολίτες, τότε το καθεστώς , είναι αντιλαϊκό και αυταρχικό. Το καθεστώς Άσαντ θα καταρρεύσει όταν ο στρατός της Συρίας σταματήσει να το στηρίζει.
Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και οι Δημοκρατικές Ελευθερίες των πολιτών της Συρίας, δεν είναι διασφαλισμένα. Οι πολίτες της Συρίας, όπως και οι πολίτες της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Υεμένης, της Σαουδικής Αραβίας  και  του Μπαχρέιν, που ζουν σε αυταρχικά και φασιστικά καθεστώτα, προβάλουν ως βασικό αίτημα το σεβασμό στην Αξιοπρέπεια. Ζητούν καθεστωτική αλλαγή,  δημοκρατικές  ελευθερίες, και εγγυήσεις αξιοπρεπούς διαβίωσης. Και τα αιτήματα αυτά αδυνατεί να αντιληφθεί η νεοφιλελεύθερη Δύση (ΗΠΑ-Ε.Ε.) που υπηρετεί τις «αρχές και αξίες » του επιθετικού καπιταλισμού. Άλλωστε το λαϊκό αίτημα της Αξιοπρέπειας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης, δεν κυριαρχεί μόνο στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο, αλλά αποτελεί πλέον κοινό αίτημα για εκατομμύρια ευρωπαίους  και αμερικανούς πολίτες. Γι’ αυτό ακριβώς, η φωτιά της εξέγερσης που άναψε στην κάτω πλευρά της Μεσογείου, πιθανόν να απλωθεί και στις ακτές της ευρωπαϊκής Μεσογείου στις χώρες που αποτελούν τον «φτωχό» εταίρο της Ευρωζώνης.
Την εξουσία στη Συρία ασκεί ουσιαστικά από το 1982 η οικογένεια Ασαντ, όταν ο πραξικοπηματίας ηγέτης Χαφέζ Αλ Άσαντ έπνιξε στο αίμα την εξέγερση των Αδελφών Μουσουλμάνων, που θρήνησαν  περίπου   15 χιλιάδες νεκρούς!
Το 80% των κατοίκων της Συρίας είναι σουνίτες μουσουλμάνοι, ενώ η οικογένεια Άσαντ ανήκει σε μια μικρή θρησκευτική αίρεση τους Αλεβίτες. Οι σκληροπυρηνικοί μουσουλμάνοι  Σουνίτες θεωρούν τους Ασαντ  ως άθεους!!
Ειδικότερα,  για τα αιματηρά γεγονότα στη Συρία και το καθεστώς Ασαντ, επισημαίνουμε τα εξής:
Δύσκολα θα υπάρξει απόφαση του Σ.Α. του ΟΗΕ, που θα επιτρέπει την στρατιωτική δράση σε βάρος του καθεστώτος Άσαντ . Η Ρωσία έχει δηλώσει ότι θα ασκήσει βέτο, σε πρόταση καταδικαστική για τη Συρία. 
Επίσης , το ΝΑΤΟ είναι απρόθυμο και μάλλον υπερβαίνει τις δυνατότητές του, να αναλάβει στρατιωτική δράση και στη Συρία, ενώ συνεχίζονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λιβύη. Το ΝΑΤΟ αδυνατεί να διεξάγει ταυτόχρονα δύο πολέμους σε Λιβύη και Συρία.
Τις αδυναμίες του ΟΗΕ να εκδώσει καταδικαστική απόφαση για τη Συρία και του ΝΑΤΟ να αναλάβει και άλλη στρατιωτική δράση, «αξιοποιεί» ο  Πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ και «πνίγει στο αίμα» τις αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις.

Η Συρία και η Κυβέρνηση  του Πρόεδρου  Μπασάρ αλ Άσαντ ,  έχει προβληματικές σχέσεις με τη Δύση, έχει κακές σχέσεις με το Ισραήλ, ενώ έχει καλές σχέσεις με την Τουρκία και τη Ρωσία και πολύ καλές σχέσεις με το Ιράν.  Και ακόμη το καθεστώς Ασαντ στηρίζει τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου και την παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς. Η Συρία είχε συμπεριληφθεί στον «άξονα του κακού» (Συρία, Ιράν, Β. Κορέα) από τον θεοσεβούμενο πρώην Πλανητάρχη Τζ. Μπούς.
Αν όμως ανατραπεί το καθεστώς Ασαντ, τότε είναι πολύ πιθανόν, η νέα Κυβέρνηση της Συρίας, να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με την Αμερική , το Ισραήλ και τη Δύση , και να «παγώσει» τις σχέσεις της με το Ιράν. Υπάρχει όμως και ένα άλλο πιθανό ενδεχόμενο, το καθεστώς Άσαντ να αντικαταστήσει μια νέα Κυβέρνηση που θα είναι αντιαμερικανική και φιλο-ιρανική. Ποια θα είναι η διάδοχος πολιτική κατάσταση στη Συρία, εφόσον ανατραπεί ο Άσαντ (πιθανό ενδεχόμενο, αλλά όχι βέβαιο), θα εξαρτηθεί κυρίως από το ιδεολογικό ρεύμα που θα κυριαρχήσει στην εσωτερική σύγκρουση στις τάξεις του Στρατού της  Συρίας. 
Προβληματισμό προκαλεί και η συμπεριφορά του Ισραήλ, για τη Συρία. Οι λαλίστατοι ισραηλινοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι είναι πολύ προσεκτικοί στις δηλώσεις του για τα αιματηρά γεγονότα στη Συρία. Ίσως να εκτιμούν ότι αν η  Συρία περάσει στη δίνη του εμφυλίου πολέμου, τότε είναι πολύ πιθανόν, η εξουσία να περάσει σε ένα σκληρό φιλοιρανικό καθεστώς.
Επίσης , αποδείχτηκε ότι οι μυστικές υπηρεσίες   των ΗΠΑ, είχαν «μαύρα μεσάνυχτα» για τις εξελίξεις στη Βόρειο Αφρική , την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα τον απόλυτο αιφνιδιασμό και τη σύγχυση. Οι Κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Βρετανίας,  δεν είχαν προετοιμαστεί να αντιμετωπίσουν τη σημερινή εξελισσόμενη  σε πολλαπλά επίπεδα κρίση, στην παραπάνω περιοχή, που είναι και υψίστης  γεωστρατηγικής αξίας.
 Όλα αυτά όμως δημιουργούν φυγόκεντρες δυνάμεις πολιτικής αποσταθεροποίησης, σε μια περιοχή με εύθραυστες γεωπολιτικές ισορροπίες και εξασθενισμένες δικλείδες ασφαλείας. 

Το Κουρδικό το «κλειδί» των εξελίξεων

Μία από τις πιο σοβαρές πτυχές της κρίσης στη Συρία είναι το Κουρδικό.  
Οι Κούρδοι της Συρίας μετέχουν στις αντικαθεστωτικές  διαδηλώσεις και προβάλουν   αυτονομιστικά  αιτήματα.
 Ισχυρές Κουρδικές κοινότητες ζουν στην βορειοανατολική  περιοχή της Συρίας, στο Βόρειο Ιράκ, στην νοτιοανατολική Τουρκία και στο Δυτικό Ιράν, με κοινό αίτημα τη δημιουργία Ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους.
 Άγκυρα, Τεχεράνη, Βαγδάτη και Δαμασκός έχουν συμμαχήσει προκείμενου να ελέγξουν το Κουρδικό πρόβλημα και να αποτρέψουν δυσμενείς για αυτούς εξελίξεις, όπως η δημιουργία του Κουρδιστάν. Η Τουρκία, μετά τη ρήξη των σχέσεών της με το Ισραήλ, έχει αναθερμάνει τις σχέσεις της με τη Δαμάσκο και την Τεχεράνη, προκειμένου να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά το Κουρδικό πρόβλημα. Μάλιστα ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Α.Νταβούτογλου , δήλωσε ότι, η χώρα του είναι κατά της ξένης επέμβασης  στα εσωτερικά της Συρίας, εξασφαλίζοντας έτσι τη στήριξη του καθεστώτος Άσαντ στο Κουρδικό.
Πάντως είναι αξιοσημείωτη η υποστήριξη των ΗΠΑ στους Κούρδους του Ιράκ , αλλά και της Τουρκίας στο καθεστώς Άσαντ και στον ιρανό πρόεδρο Αχμαντινετζάντ!!
Αν οι Κούρδοι επωφεληθούν των εξελίξεων και  ενωθούν και προχωρήσουν τα σχέδιά τους για τη δημιουργία Ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους, η προοπτική αυτή θα συνεπιφέρει  τον εδαφικό ακρωτηριασμό τεσσάρων ισχυρών κρατών (Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία).
Για αυτό ακριβώς, οι  δραματικές εξελίξεις στη Συρία,  επιβαρύνουν την έτσι και αλλιώς, επισφαλή  σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.  Και δημιουργούν ένα ντόμινο πολιτικών , οικονομικών και στρατιωτικών εξελίξεων στην στρατηγικότερη ίσως περιοχή του Πλανήτη. Είναι πολύ πιθανόν, η κατάσταση επιδεινωθεί δραματικά και ίσως  καταστεί ανεξέλεγκτη …

Το Κουρδιστάν

To Κουρδιστάν είναι  η περιοχή που κατοικείται από τον κουρδικό λαό, που υπολογίζεται στα 50 εκατομμύρια κατοίκους. To μεγαλύτερο μέρος του Κουρδιστάν ανήκει σήμερα στην τουρκική επικράτεια και συνιστά αυτό που αποκαλείται βόρειο Κουρδιστάν. To νότιο Κουρδιστάν, είναι διαμελισμένο ανάμεσα σε Συρία, Ιράκ και Ιράν. Στις Κουρδικές περιοχές του Β. Ιράκ βρίσκονται οι πετρελαιοπαραγωγές περιοχές της Μοσούλης και του Κιρκούκ. Επίσης σε κουρδικές περιοχές είναι  οι πηγές των  βασικών  παραπόταμων  των μεγάλων ποταμών Τίγρη και Ευφράτη.
 Αν  ιδρυθεί το ανεξάρτητο κράτος των Κούρδων, τότε οι Κούρδοι, θα ελέγχουν το πετρέλαιο και το νερό και θα έχουν πρόσβαση , μέσω Συρίας, στη Μεσόγειο! Και ακόμη, για να ιδρυθεί το Κουρδιστάν θα πρέπει να αποσπασθούν εδάφη από την Τουρκία, τη Συρία,  το Ιράν και το Ιράκ.
Πόσο κοντά βρισκόμαστε την ίδρυση του Κουρδιστάν; 
 Ο διευθυντής του Κέντρου Μέσης Ανατολής του London School of Economics Ρόμπερτ Λόου και αρθρογράφος της ισραηλινής εφημερίδας Χααρέτζ έγραψε πως «οι εξεγέρσεις στην Μέση Ανατολή και στην Αφρική θα αλλάξουν τον παγκόσμιο χάρτη. Είναι αναπόφευκτη η ίδρυση του κουρδικού κράτους.»
Ο αρθρογράφος Αλούφ Μπεν της εφημερίδας Χααρέτζ του Ισραήλ έγραψε πως οι εξεγέρσεις των λαών της Μέσης Ανατολής θα ξαναχαράξουν τον χάρτη της περιοχής και πως οι Κούρδοι του Ιράκ θα ιδρύσουν ανεξάρτητο κράτος. Ο Μπεν είπε πως μπορεί να ιδρυθούν ανεξάρτητα κράτη στο Νότιο Σουδάν, στο Κουρδιστάν, στην Παλαιστίνη, στην Δυτική Σαχάρα και στην Νότια Υεμένη και πρόσθεσε πως « 100 χρόνια μετά τις συνομιλίες Sykes-Picot, η απόσυρση των ΗΠΑ από το Ιράκ, θα δώσει την ευκαιρία για ανεξαρτησία στους Κούρδους, παρά τις αντιρρήσεις της  Τουρκίας.» 
Η μυστική υπηρεσία της Τουρκίας η διαβόητη  ΜΙΤ σε απόρρητο έγγραφό της (Φεβρουάριος του 2011) εφιστούσε την προσοχή της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας στο ότι η ίδρυση κουρδικού κράτους έχει ήδη δρομολογηθεί!  Στο επίκεντρο της έκθεσης των τούρκων πρακτόρων βρίσκεται ο τουρκικός προβληματισμός για την τύχη της περιοχής του Κιρκούκ, στο υπέδαφος του οποίου, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, βρίσκονται σχεδόν τα μισά κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράκ.
Συνεπώς το Κουρδικό εξελίσσεται σε «κλειδί» των εξελίξεων στη φλεγόμενη ανατολική Μεσόγειο και Μέση και Εγγύς Ανατολή, αφού διασυνδέεται με ύψιστα στρατηγικά συμφέροντα στην οικονομία, την ενέργεια, την πολιτική και κυρίως με την βιωσιμότητα ισχυρών σήμερα κρατών, όπως η Τουρκία.

ΔΗΜΟΣΙΕΎΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "πολιτικά ΘΕΜΑΤΑ"

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα