Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εγκρίνεται η νέα Δομή του ΝΑΤΟ




Το ΝΑΤΟ μετεξελίσσεται σε ένα πολιτικο-στρατιωτικό μηχανισμό, που θα έχει την ικανότητα να ανταποκρίνεται στις  απαιτήσεις ασφάλειας, ενός Κόσμου  που συνυπάρχει με εμφύλιες συρράξεις, με ένοπλες τοπικές συγκρούσεις, με κοινωνικές αναταραχές, με τρομοκρατικές δράσεις και ασύμμετρες απειλές, που ΟΛΑ αυτά μαζί διαμορφώνουν ένα διεθνές περιβάλλον συγκρουσιακό και ανασφαλές.
Το προσεχές διήμερο, οι Υπουργοί Άμυνας των κρατών – μελών της Συμμαχίας στις Βρυξέλλες, θα εγκρίνουν  τη νέα επιχειρησιακή Δομή του ΝΑΤΟ.
Η ευελιξία, η παρεμβατικότητα και η μεγαλύτερη συμμετοχή των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ σε πολυεθνικές στρατιωτικές αποστολές, είτε επιβολής , είτε διατήρησης της ειρήνης,  είναι τα δομικά υλικά, της νέας επιχειρησιακής Δομής της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Στα θετικά για τη χώρα μας είναι η κατάργηση του Αεροπορικού Στρατηγείου του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη. Και είναι θετική εξέλιξη διότι,  σε αρκετές περιπτώσεις  με τις επιλογές του  σε ασκήσεις του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο,  είχαν θιγεί μέχρι και κυριαρχικά δικαιώματα και διεθνείς αρμοδιότητες της Ελλάδας.
Στην Σμύρνη θα εγκατασταθεί το Στρατηγείο Χερσαίων Δυνάμεων που πριν ήταν στην Ισπανία και δεν θα μπλέκεται σε θέματα άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος.

Η  κατάργηση του αεροπορικού στρατηγείου της Σμύρνης είχε προωθηθεί  από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Ευ. Βενιζέλο , καθώς  αποτελούσε έναν  από τους βασικούς στόχους του,  κυρίως λόγω των προβλημάτων που προκαλούσε στον εναέριο χώρο του Αιγαίου.
Επισημαίνουμε ότι, η  Άγκυρα αξιοποίησε την παρουσία του Αεροπορικού Στρατηγείου (CC AIR) στο έδαφός της με σκοπό να προωθήσει τις πάγιες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Η Τουρκική διπλωματία,  με την ανοχή και του αμερικανού διοικητή της Σμύρνης, είχε προσπαθήσει  να «γκριζάρει» περιοχές του Αιγαίου!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα