ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

της Ρέας Βιτάλη 25/07/2011

Μη με παρεξηγήσεις. Ό,τι θα σου πω είναι από καρδιάς. Γι΄αυτό μου πήρε μέρες… Ήταν την Πέμπτη. Μια βραδιά όνειρο. Απ΄αυτές που νιώθεις κωλόφαρδος που γεννήθηκες σε τούτον τον τόπο. Τίγκα στο αστέρι ο ουρανός και στη θάλασσα γλίστραγε το πλοίο της γραμμής με τα φώτα γιρλάντα. Μερικοί από την παρέα έτρεξαν ν΄ανοίξουν την τηλεόραση. Μίλησαν για ευρωπαϊκή συμφωνία που αφορούσε την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους. Από το πρωί υπήρχε αναστάτωση στα διεθνή. «Θα χρεοκοπήσει η Ελλάδα;», «Θα σωθεί;» ενώ τα δικά μας μέσα νετάριζαν στην απεργία των ταξί. Με τουρίστες που περπατούσαν στον καύσωνα με βαλίτσες φορτωμένοι και πολλοί έλεγαν «δεν θα ξανάρθω Ελλάδα». Άκουσα και μια σοφή γριά να λέει στη θάλασσα «Δεν έχω δει λαό ν΄αγωνίζεται πιο δυναμικά να ξεδοντιάσει μια ώρα αρχύτερα τη χώρα του». Το τελευταίο μου στοίχισε περισσότερο απ΄ όλα τα σχόλια.

Να μη στα πολυλογώ. Έσπευσαν ν΄ανοίξουν την τηλεόραση να δούνε τις δηλώσεις σου. Εσύ σε πρώτο πλάνο, δίπλα ο Βενιζέλος, παραδίπλα η Ξενογιαννακοπούλου. Μη παρεξηγήσεις αυτό που θα σου πω. Καιρό τώρα δεν σε ακούω τι λες. Δεν μου λέει τίποτα το κουκλοθέατρο και οι ταχυδακτυλουργοί που ανεβάζεις στη σκηνή. Δεν αδιαφορώ. Το αντίθετο. Νιώθω όπως πάντα μόνη και απροστάτευτη και με όλες τις αισθήσεις σε ετοιμότητα αγωνίζομαι. Όχι για πάρτη μου αλλά για τον εαυτό μου. Έχει μεγάλη διαφορά! Τι να σου λέω…Άλλωστε δεν σου γράφω για να σου μιλήσω για μένα αλλά για σένα. Θα στο πω λοιπόν χωρίς περιστροφές. Ενώ οι άλλοι άκουγαν τι λες, εγώ σε κοίταζα χωρίς ήχο…Και σ΄αυτό έχω εκπαιδευτεί. Σε τούτον τον τόπο μπορείς ν΄ακούς τους πολιτικούς χωρίς φωνή.

Άνετα! Σε κοίταζα λοιπόν και ξέρεις τι διαπίστωσα; Γιώργο γέρασες! Σε ένα χρόνο μέσα γέρασες! Πώς γερνάει η συνειδητοποίηση της αλήθειας τον άνθρωπο! Ξεκίνησες νέος, γοητευτικός, αθλητικός, ηλιοκαμένος, κληρονόμος σπουδαίου ονόματος…Κληρονόμος. Μεγάλη λέρα τελικά οι κληρονομιές Γιώργο. Ύπουλη τρικλοποδιά. «Να σταθείς αντάξιος»…Αντάξιος σε τι ακριβώς; Εκεί την πάτησες. Ο πατέρας χαρακτηρίζονταν γοητευτικός. Η γοητεία δεν προσδιορίζεται. Πώς να σταθείς αντάξιος κάτι απροσδιόριστου. Έκανε ανέκαθεν τα αντίθετα αυτών που έλεγε. Και ο κόσμος χειροκροτούσε και επιβράβευε. Έξω από την ΕΟΚ. ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο. Βυθίσατε το Χώρα. Περήφανα γηρατειά (και δώστου ξύλο). Γενικά δεν έπραττε αλλά μπάλωνε όπως όπως. Επιρρεπής στο «γιατί έτσι μ΄αρέσει» όχι στο «έτσι γουστάρω». Υπάρχει διαφορά στην απόχρωση. Αν ήταν καλλιτέχνης θα είχε σπάσει ρεκόρ σε αναλύσεις τεχνοκριτικών αλλά αν είσαι πολιτικός…Μπορεί να πάρεις κόσμο στο λαιμό σου. Αν κυβερνάς Έλληνες….Μη τάξεις σε παιδί. Την έβαψες! Ίσως εκεί την πάτησε. «Τσοβόλα δώστα όλα!» Άλλο το ΟΛΑ της ανθρωπότητας, άλλο το ελληνικό. Τhe sky? Σιγά το limit!

Και πώς ήρθαν τα πράγματα ρε Γιώργο…Όχι που δεν θα έρχονταν…Με την φόρα του ονόματος, με τα μαθήματά του…Κι ας λείπει χρόνια…«Λεφτά υπάρχουν!». Ξεπέταξες. Η μοίρα των περισσότερων κληρονόμων να παλέψουν αρχικά ως κακέκτυπα. Στο είπα…Χοντρό παλούκι οι κληρονομιές. Και από κει και πέρα ήρθε το τσουνάμι. Όχι που δεν θα έρχονταν. Θερίζεις, θερίζεις όλα όσα εκείνος έσπειρε. (Ο άλλος κληρονόμος σχόλασε νωρίς. Την έκανε μια χαρά. Εσύ είχες περισσότερες πληγές να διαχειριστείς).

Γιώργο μη με παρεξηγήσεις. Σε είδα στην τηλεόραση και διαπίστωσα ότι γέρασες σε ένα χρόνο. Βαθιές ρυτίδες στο μέτωπο, στα μάτια σακούλες, τα μαλλιά κατάλευκα. Γερνάει η αντιμετώπιση της αλήθειας. Μαζί γεράσαμε Γιώργο! (που είναι να μας το λέει από μια μεριά με τα χέρια σε ανάταση…Μαζί γεράσαμε λαέ!).  Ένας ένας. Γέρασαν οι νοικοκυραίοι που τους θυσίασες πρώτους πρώτους (νάταν η πρώτη φορά!!), γέρασαν οι ιδιωτικώς αγωνιζόμενοι, γέρασαν οι έντιμοι, γέρασαν οι γνωστικοί, οι συνταξιούχοι, γέρασαν αυτοί που είχαν κάνει τα κουμάντα τους και οι άλλοι που δεν τα είχαν κάνει, γέρασαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, γέρασαν τα λαμόγια, οι απατεώνες, τα ψώνια., οι αδιάφθοροι και οι διεφθαρμένοι, γέρασε μέχρι και ο Άκης (σα λείψανο έγινε )….Γιώργο γεράσαμε!

Μη κουνάς το κεφάλι. Δεν θέλω να σε μελαγχολήσω…Υπάρχει και καλό νέο Γιώργο. Θα σου διηγηθώ ένα περιστατικό και θα καταλάβεις. Δυο παλιοί, σπουδαίοι ηθοποιοί του παλιού κινηματογράφου συναντήθηκαν μετά από χρόνια. Νομίζω ήταν ο Αλεξανδράκης με το Ρίζο…Νομίζω. Κοιτάχτηκαν για λίγο και λέει ο ένας «Γεράσαμε Αλέκο!» κι απαντάει ο άλλος «Ευτυχώς γιατί αλλιώς θάχαμε πεθάνει».
Ό,τι κατάλαβες, κατάλαβες Γιώργο.

Υ.Γ. Ο Έλληνας δυστυχώς από την παιδική ηλικία μεταπήδησε στα γηρατειά…Δεν φάγαμε τελικά ένα σκασμό λεφτά ως λαός αλλά ολόκληρες ηλικίες. Τα πιο δημιουργικά, τα πιο γόνιμη χρόνια. Τυχερή η επόμενη γενιά. Θα ζήσει ολόκληρα!