Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ηδονίζονται βασανίζοντας τον Ελληνικό Λαό!



  
Του Χρήστου Καπούτση

Συνεχίζεται με ιδιαίτερη σκληρότητα η ολομέτωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει η Κυβέρνηση εναντίον των ελλήνων φορολογούμενων πολιτών. Καθώς «ξεδιπλώνονται» οι νόρμες του λεγόμενου Μεσοπρόθεσμου, ο ελληνικός Λαός  αντιλαμβάνεται ότι,  βρίσκεται μόνος και αβοήθητος απέναντι σε μια άνευ προηγουμένου  λαίλαπα , που έχει στόχο την οικονομική του εξόντωση. Η Κυβέρνηση του Γ.Α.Παπανδρέου  συμφώνησε με τη Διεθνή των τοκογλύφων «δανειστών μας» και προωθεί, την διάλυση του κοινωνικού κράτους, τη διαρκή σκληρή λιτότητα, τη φοροληστρική επιδρομή , τις περικοπές των συντάξεων και  την εκποίηση του υλικού και άυλου πλούτου της χώρας! Είναι τέτοια η αναλγησία και ο γραικυλισμός της Κυβέρνησης Γ.Α.Παπανδρέου ώστε, αποφάσισαν  να προχωρήσουν  ακόμη και σε απολύσεις δημοσίων  υπαλλήλων , σε περίοδο ύφεσης με την επίσημη ανεργία στο 16.5% (η ανεπίσημη είναι πάνω από 21%)!! Ουσιαστικά δηλαδή η Κυβέρνηση οδηγεί τους απολυμένους δημοσίους υπαλλήλους στα συσσίτια αστέγων των Δήμων και της Εκκλησίας, αφού μέχρι και ο Κουτρουμάνης  γνωρίζει ότι,  οι άνω των 45ετών  απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι ,  δεν πρόκειται να βρουν ΠΟΥΘΕΝΑ δουλειά και δεν θα έχουν «στον ήλιο μοίρα».
Η θλιβερή Κυβέρνηση των εξουσιομανών πολιτικών ανδρεικέλων, αφού υπέταξε τη χώρα στην ΤΡΟΙΚΑ, αναζητάει τώρα ένα σχέδιο για να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία!! Δεν πτοούνται από την λαϊκή κατακραυγή. Ηδονίζονται βασανίζοντας τον Ελληνικό Λαό, που αφελώς τους εμπιστεύτηκε την διακυβέρνηση της χώρας μας. 
Αλλά ο Σεπτέμβρης είναι πολύ κοντά και η κοινωνική έκρηξη αναπόφευκτη. Έρχεται το πιο θερμό φθινόπωρο της  μεταπολεμικής περιόδου.  Οι εκλογές μέχρι το τέλος του χρόνου, είναι φυσιολογική πολιτική εξέλιξη . Η εκλογική καθίζηση του ΠΑΣΟΚ δεδομένη, η απόσυρση των πρωτοκλασάτων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος αναπόφευκτη και η φυγή στο εξωτερικό του μοιραίου ανθρώπου Γ.Α.Παπανδρέου αναπότρεπτη , με μοναδική ίσως συντροφιά του τις κατάρες των ψηφοφόρων του.
Η τιμωρία τους σκληρή όσο και τα εγκλήματά τους. Θα παραδοθούν στην χλεύη της Ιστορίας και στην απαξίωσης και την περιφρόνηση  του προδομένου από δαύτους , αλλά πάντα υπερήφανου,  ελληνικού  Λαού.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «πολιτικά ΘΕΜΑΤΑ»

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα