Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πολιτική πυγμής από τον Ταγίπ Ερντογάν




·        Το 90% των στελεχών του Στρατού της Τουρκίας  είναι Κεμαλιστές και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά την αντίδραση των στρατιωτικών στα σχέδια του Ισλαμιστή Πρωθυπουργού Τ.Ερντογάν.    
·        η σύγκρουση Ισλαμιστών και Κεμαλιστών ενδέχεται να οδηγήσει τον Τ.Ερντογάν σε πιο αδιάλλακτες θέσεις στο Κυπριακό και το Αιγαίο.

Του Χρήστου Καπούτση

    
    Ο θριαμβευτής των πρόσφατων Βουλευτικών εκλογών στην Τουρκία,  ο πρωθυπουργός και ηγέτης του ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ,  ο Ταγίπ Ερντογάν,  χαράσσει μια νέα δυναμική πορεία για τη χώρα του. Αποκωδικοποιώντας τις προθέσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού, γίνεται σαφές ότι, ο  Ταγίπ Ερντογάν αφού θα «κλείσει» τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έχει με το κεμαλικό στρατογραφειοκρατικό κατεστημένο,  εκκαθαρίζοντας έτσι την εσωτερική πολιτική κατάσταση και   εδραιώνοντας το ρόλο του ως αδιαφιλονίκητου λαϊκού ηγέτη, θα  «ξεδιπλώσει»   τα σχέδια του για τη διεθνή παρουσία της Τουρκίας.  
Η Τουρκία των Ερντογάν – Νταβούτουγλου θα επιδιώξει να αναγνωριστεί σε περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης και Εγγύς Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και της Βαλκανικής Χερσονήσου. Αξιοποιώντας τους πολυπληθείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς σε αυτή την ενιαία  γεωγραφική  περιοχή που είναι υψίστης γεωστρατηγικής αξίας, ο Τ.Ερντογάν θα επιδιώξει να αναδειχτεί η Τουρκία ως εκπρόσωπος του Ισλάμ, αλλά  και προστάτης των συμφερόντων του μουσουλμανικού Κόσμου στη Δύση.
  Παράλληλα ο Τ.Ερντογάν, εγκαταλείποντας οριστικά το ρόλο του μετριοπαθούς ισλαμιστή ηγέτη,  θα διεκδικήσει πιο ενεργό συμμετοχή  της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, στη G-20 και στο Σ.Α. του ΟΗΕ. Η συμμετοχή της Τουρκίας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ εναντίον της Λιβύης, αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι ο Τ.Ερντογάν επιθυμεί να διατηρήσει η Τουρκία και τον φιλοδυτικό προσανατολισμό της!
Στα φιλόδοξα σχέδιά του περιλαμβάνεται και η αποδοχή της Τουρκίας ως ισότιμου συνομιλητή των ΗΠΑ για στρατηγικά θέματα της περιοχής μας,  αλλά και ως προνομιούχου εταίρου της Ε.Ε.! Ο πραγματισμός του Ερντογάν του επιτρέπει να αντιληφτεί ότι δεν είναι εφικτή η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., αλλά είναι  πλέον συμφέρουσα η a la carte σχέση της Τουρκίας με την Ε.Ε., την οποία και προωθεί η τουρκική διπλωματία.   
Η επιλογή της Ισλαμικής Κυβέρνησης της Τουρκίας να ταχθεί στο πλευρό της παλαιστινιακής οργάνωσης Χαμάς και να έχει διαμορφώσει πολύ καλές σχέσεις με το θεοκρατικό σιιτικό καθεστώς της Τεχεράνης, έχει βαθύνει το ρήγμα στις σχέσεις της Άγκυρας με το Τελ- Αβίδ. Και παρά τις προσπάθειες της αμερικανικής διπλωματίας, για αποκατάσταση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων, εκτιμάται ότι Τουρκία και Ισραήλ δεν θα αποκτήσουν τις στρατηγικές σχέσεις του παρελθόντος. Η πανίσχυρη πολιτικο-στρατιωτική συμμαχία ΗΠΑ- ΙΣΡΑΗΛ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ , είναι …μακρινή ανάμνηση. Άλλωστε δεν θα μπορούσε η Τουρκία να συμμαχεί με το Ισραήλ και ταυτόχρονα να βρίσκεται στο πλευρό των Παλαιστινίων, των Αράβων και να συνομιλεί με το Ιράν.


Το Κυπριακό

        Το Κυπριακό εξακολουθεί να αποτελεί «αγκάθι» στα φιλόδοξα στρατηγικά σχέδια του Πρωθυπουργού της Τουρκίας Τ.Ερντογάν. Η  Τουρκική διπλωματία έχει ως στόχο τον έλεγχο της Κύπρου ως γεωγραφικού  χώρου με αυξημένο γεωστρατηγικό, στρατιωτικό-πολιτικό,   αλλά και ενεργειακό ενδιαφέρον. Στα διπλωματικά σχέδια του Α.Νταβούτογλου είναι ο έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου!
Οι εμπρηστικές δηλώσεις που έκανε ο Τ.Ερντογάν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα κατεχόμενα ελληνοκυπριακά εδάφη, σηματοδοτούν τη σκληρή γραμμή της Άγκυρας στο Κυπριακό. Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν απόλυτα σαφής δηλώνοντας ότι:
1.     Δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητο κράτος. Παραβλέπει το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ισότιμο κράτος-μέλος της Ε.Ε. περιφρονώντας έτσι τη διεθνή νομιμότητα.
2.     Δεν μπορεί η «ελληνοκυπριακή διοίκηση της νότιας Κύπρου» (έτσι αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία) να αναλάβει την προεδρία της Ε.Ε. το δεύτερο εξάμηνο του 2012. Αν συμβεί αυτό, τότε η Τουρκία  σε αυτό το διάστημα θα «παγώσει» τις σχέσεις της με την Ε.Ε.
3.     Δεν πρόκειται να παραχωρηθούν οι ελληνικές περιοχές της Μόρφου και της Καρπασίας στην ελληνοκυπριακή πλευρά.
4.     Δεν πρόκειται να αποχωρήσουν οι τούρκοι στρατιώτες από την Κύπρο.
Γιατί όμως έκανε αυτές τις δηλώσεις ο Τ.Ερντογάν; πρώτον, για να υπονομεύσει τις ενδοκοινοτικές συνομιλίες Δ.Χριστόφια – Έρογλου, καθιστώντας την Τουρκία βασικό εταίρο για την επίλυση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου. Δεύτερον,  για να στείλει ένα σαφές μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο (Ισραήλ, Γερμανία, Βρετανία) ότι ουδείς μπορεί να σχεδιάζει οτιδήποτε στην Κύπρο συνομιλώντας μόνο με τους ελληνοκυπρίους αγνοώντας τα συμφέροντα της Τουρκίας. Και τρίτον, η λύση που θα επιβληθεί στην Κύπρο, θα πρέπει να είναι τιμωρητική για τους ελληνοκύπριους επειδή καταψήφισαν το φιλότουρκο σχέδιο Ανάν. Στην αντίθετη περίπτωση ο Τ.Ερνογάν να κηρύξει το Κυπριακό σε αδιέξοδο επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους ελληνοκύπριους , ώστε να δικαιολογήσει την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου.

 Νέα νίκη του Τ. Ερντογάν σε βάρος των  Κεμαλιστών Στρατηγών

Σε νέα φάση,  ίσως να είναι και η τελική,   μπαίνει η διαμάχη του Ισλαμιστή Πρωθυπουργού της Τουρκίας με τους Κεμαλιστές Στρατηγούς. Αν η αντιπαράθεση προκαλέσει ρήξη ανάμεσα στην λαοπρόβλητη Ισλαμική Κυβέρνηση και στην Κεμαλική ηγεσία του Στρατού, τότε, είναι πολύ πιθανόν να δημιουργηθούν συνθήκες αποσταθεροποίησης , επειδή η Τουρκία αντιμετωπίζει προκλήσεις ασφάλειας καθόσον το εσωτερικό μέτωπο είναι πολωμένο και η Κουρδική απειλή είναι πολιτικά αναβαθμισμένη.
Πριν από  13 μέρες, οι στρατιωτικοί ηγέτες των Τουρκικών Ε.Δ.  υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους. Ο λόγος  της παραίτησης,  σύμφωνα με φιλοκυβερνητικά τουρκικά ΜΜΕ, είναι η  αδυναμίας του στρατού να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις των Κούρδων ανταρτών οι οποίες τις τελευταίες εβδομάδες έχουν προκαλέσει μεγάλες απώλειες στον  τουρκικό Στρατό. Ωστόσο εκτιμάται,  ότι  η πραγματικότητα είναι διαφορετική: Η αιτία είναι ότι οι κεμαλιστές Στρατηγοί συγκρούονται μετωπικά με την Ισλαμική πολιτική ηγεσία.  Το αποκορύφωμα της κρίσης ήταν ότι, ο  διοικητής της “Στρατιάς Αιγαίου” (4η στρατιά) στρατηγός Νουσρέτ Τάσντελερ και ο πρώην αρχηγός της 1ης Στρατιάς στρατηγός ε.α Χασάν Ιγσίζ, είναι μεταξύ των 22 εν ενεργεία και απόστρατων αξιωματικών που κατηγορούνται για ανατροπή της Ισλαμικής Κυβέρνησης!  Η σχετική εισαγγελική έρευνα είναι σε εξελιξη  εδώ και περίπου δύο χρόνια.        Η υπόθεση εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο των δικαστικών υποθέσεων, όπως «Εργκενεγκόν», «Κλωβός», «Βαριοπούλα», στις οποίες πολλοί εν ενεργεία και απόστρατοι αξιωματικοί κατηγορούνται για αντικυβερνητική προπαγάνδα και προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης, αφού προηγουμένως προκληθεί η διαμόρφωση χαοτικών συνθηκών στη χώρα. Ο  Αρχηγός των Τουρκικών Ε.Δ. Στρατηγός Κοσάνερ ζήτησε από τον Πρωθυπουργό  Τ.Ερντογάν  να σταματήσουν οι συλλήψεις των ανώτατων στρατιωτικών με τις κατηγορίες για συμμετοχή στο σχέδιο συνωμοσίας Βαριοπούλα, καθώς και στην υπόθεση ΕΡΓΚΕΝΕΓΚΟΝ (στόχευαν στην ανατροπή της Κυβέρνησης Ερντογάν, κατά την επίσημη Κυβερνητική εκδοχή). Ο Τ.Ερντογάν αρνήθηκε να δεσμευτεί και ο Στρατηγός υπέβαλλε την παραίτησή του. Μαζί του παραιτήθηκαν και ΟΛΟΙ οι Επιτελάρχες οι ΑΡΧΓΟΙ Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας. Οι παραιτήσεις έγιαναν αποδεκτές από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Α.Γκιούλ.
Ο Αρχηγός της Στρατοχωροφυλακής Νετζντέτ Οζέλ ανέλαβε  την ηγεσία των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.  Οι πληροφορίες επιμένουν ότι πρόκειται για Ισλαμιστή στρατιωτικό. Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται για καιροσκόπο στρατιωτικό που παριστάνει τον Ισλαμιστή!!  Αν τελικά  αποδειχτεί ότι πράγματι  ο Στρατηγός Οζίλ είναι Ισλαμιστής,  τότε θα είναι ο πρώτος ισλαμιστής  Αρχηγός των Τουρκικών Ε.Δ. Όντως αδιανόητη εξέλιξη,   για την άλλοτε κεμαλική και στρατοκρατούμενη Τουρκία.  Το ερώτημα είναι αν ο νέος Αρχηγός θα είναι αποδεκτός από το σύνολο της ελίτ των Κεμαλιστών  ανώτερων και ανώτατων τούρκων αξιωματικών. Μπορεί οι ισλαμιστές να έχουν κατορθώσει εδώ και πολλά χρόνια να “εισβάλουν” και στις τουρκικές ΕΔ, με πολλούς αξιωματικούς να δηλώνουν πίστη στον Ερντογάν και το ΙΣΛΑΜ, όμως απέχει πολύ της πραγματικότητας η άποψη ότι  οι Τουρκικές ΕΔ δεν είναι ακόμη το ισχυρό προπύργιο του Κεμαλισμού. Το 90% των στελεχών του Στρατού της Τουρκίας  είναι Κεμαλιστές και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά την αντίδραση των στρατιωτικών στα σχέδια του Ισλαμιστή Πρωθυπουργού Τ.Ερντογάν.
Διαμάχη όμως στους δύο πόλους εξουσίας είναι σύνθετη και έχει επιπτώσεις και στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της Τουρκίας.
          Η τουρκική εξωτερική πολιτική ουδέποτε αποποιήθηκε τα αναθεωρητικά της σχέδια. Η Τουρκική διπλωματία στη Θράκη, η απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας στο Αιγαίο και οι εμπρηστικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού της Τουρκίας για την Κύπρο και την Κυπριακή Δημοκρατία, επιβεβαιώνουν την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας.  Αυτή η πολιτική  και διπλωματική πρακτική της Τουρκίας,   ανέκαθεν  συνδεόταν με τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και με την στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας, τομέας προνομιακός  των ανεξέλεγκτων από την Κυβέρνηση κεμαλιστών στρατηγών. Γι’ αυτό ο Τ.Ερντογάν επιδιώκει οι διπλωμάτες και οι στρατηγοί,  να είναι υπό Κυβερνητικό έλεγχο και να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης της Κυβέρνησης. Και κυρίως, δεν είναι δυνατόν, υποστηρίζει ο Τ.ΕΡντογάν, οι Κεμαλιστές Στρατηγοί και οι Διπλωμάτες να είναι πολιτικοί του αντίπαλοι. Να κατέχουν δηλαδή τμήμα της πολιτικής Εξουσίας. Και κυρίως να χαράσσουν αυτοί, δηλαδή το στρατογραφειοκρατικό κατεστημένο , την εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας ερήμην της νομίμως εκλεγμένης Κυβέρνησης.

          Επιπλέον,  στην «φωτιά» που έχει ανάψει και απλώνεται  στη  Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία των Ερντογάν- Νταβούτογλου θα επιδιώξει να έχει συμπεριφορά υπερδύναμης.  Η  νέα Τουρκική Κυβέρνηση έχει ως στόχο την εξουδετέρωση των Κούρδων αυτονομιστών και ανταρτών του Ρ.Κ.Κ., και ακόμη,  επικαλείται «δικαίωμα της αυτοάμυνας» ενάντια στους Κούρδους του Βορείου Ιράκ, έχοντας πάντα το «βλέμμα της»  στραμμένο στις πετρελαιοφόρες περιοχές της Μοσούλης και του Κιρκούκ!  Αλλά για να υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια η  Ισλαμική Κυβέρνηση του Τ.Ερντογάν θέλει ισχυρό Στρατό και απόλυτα αφοσιωμένη στρατιωτική ηγεσία στην πολιτική εξουσία.
Η Τουρκία στηρίζει την εξωτερική της πολιτική στην ισχύ των Ενόπλων της Δυνάμεων. Αν όμως, οι κεμαλιστές στρατιωτικοί αντιδράσουν στις μεθοδεύσεις του Τ.Ερντογάν, πιθανότατα οι αρμοί του πειθαρχημένου και συγκροτημένου πανίσχυρου στρατιωτικού οικοδομήματος θα «χαλαρώσουν», τότε όμως, θα τεθεί υπό αμφισβήτηση και η επιχειρησιακή αποτελεσματικότατη των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και συνεπώς, θα «ψαλιδιστούν» και  τα φιλόδοξα σχέδια του Ισλαμιστή Πρωθυπουργού να καταστεί η Τουρκία περιφερειακή υπερδύναμη. 

Είναι σαφές ότι οι εξελίξεις στην Τουρκία, παρουσιάζουν αυξημένο ενδιαφέρον  για τη Ελλάδα.  Αναλύονται τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της Τουρκίας από  τα συναρμόδια υπουργεία   Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας. Σύμφωνα με πληροφορίες,  οι εντολές που έχουν δοθεί από την πολιτική ηγεσία στα Στρατιωτικά Επιτελεία είναι "Να μην αντιδράσουν σε οποιαδήποτε τουρκική  πρόκληση,  γιατί πιθανότατα  θα πρόκειται περί οργανωμένης προβοκάτσιας".
Είναι σαφές ότι με  την ολιστική  σύγκρουση ισλαμιστών-στρατογραφειοκρατίας στην Τουρκία, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος εξαγωγής της κρίσης, με υποψήφια θύματα τους ''συνήθεις υπόπτους'': Ελλάδα και Κύπρο. Γι’ αυτό ακριβώς, η σύγκρουση Ισλαμιστών και Κεμαλιστών ενδέχεται να οδηγήσει τον Τ.Ερντογάν σε πιο αδιάλλακτες θέσεις στο Κυπριακό και το Αιγαίο, προκειμένου να δώσει διαπιστευτήρια πατριωτισμού στους πολιτικούς και ιδεολογικούς αντιπάλους του. Επιπλέον, είναι πολύ πιθανόν,  οι Νταβούτογλου –Ερντογάν, να εκτιμούν ότι τώρα είναι η κατάλληλη  ευκαιρία να «κλείσουν»  τους ανοιχτούς λογαριασμούς με τους Έλληνες και Ελληνοκύπριους, αξιοποιώντας και την δεινή οικονομική κρίση που βιώνουν Ελλάδα και Κύπρος.
Συμπερασματικά,  η δυναμική της εσωτερικής κρίσης στην Τουρκία, θα επηρεάσει, ίσως καταλυτικά, και το  ευαίσθητο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.


·        Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «πολιτικά ΘΕΜΑΤΑ»

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα