Ομοβροντία από «casus belli» της Άγκυρας, με πρώτο θύμα την πολιτική «ήπιας ισχύος» του απαρηγόρητου νεο-Οθωμανού Υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου.
Χρόνια είχαμε να ακούσουμε τόσα μαζεμένα «casus belli» από τους Τούρκους- με αποδέκτες, κατά σειρά προτεραιότητας, το βόρειο Ιράκ, όπου οι βόμβες ήδη πέφτουν σωρηδόν στα κεφάλια δικαίων και αδίκων, τη «σύμμαχο» Συρία, και φυσικά την Κύπρο. Αιτία πολέμου, σύμφωνα με τον ίδιο τον πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν, θα είναι κάθε απόπειρα εκμετάλλευσης από την Κυπριακή Δημοκρατία των δυνάμει χρυσοφόρων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στα στενά που χωρίζουν τη Μεγαλόνησο από το Ισραήλ. Τι και αν η Κύπρος ανήκει στην Ε.Ε.; Τι και αν τις έρευνες τις έχει αναλάβει αμερικανική εταιρεία - γεγονός που, σε συνδυασμό φυσικά με την ισχύ του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ, οδήγησε την Ουάσιγκτον σε νέα σαφέστατη δήλωση υπέρ των δικαιωμάτων της Λευκωσίας στην υπόθεση της ΑΟΖ;
Η αμερικανική κυβέρνηση ξεκαθάρισε μάλιστα ότι θα υποστηρίξει τα συμφέροντα -αν απειληθούν- κάθε αμερικανικής εταιρείας. Άλλωστε οι αμερικανικές ενεργειακές εταιρείες είθισται να προστατεύονται από τις αμερικανικές δυνάμεις, αλλά και οι ίδιες οι εταιρείες διατηρούν ένοπλες ομάδες με μοναδική αρμοδιότητα την ασφάλεια των εγκαταστάσεων και του προσωπικού τους. Πόσο μάλλον που έχει ήδη συμφωνηθεί ότι στην πλατφόρμα άντλησης της Νoble Εnergy, θα κυματίζουν δίπλα-δίπλα... τέσσερις σημαίες- η κυπριακή, η ισραηλινή, η αμερικανική και η σημαία της Ε.Ε.. Casus belli, λοιπόν, αλλά με... ποιους και κυρίως πόσους αντιπάλους;
Συρία ώρα μηδέν
Θέατρο του παραλόγου εκτυλίσσεται και με μία από τις στενότερες, υποτίθεται, συμμάχους της «νέας Τουρκίας», τη Συρία, του αιματοβαμμένου δυναστικού οίκου των Άσαντ και των χιλιάδων νεκρών διαδηλωτών. Το νέο διπλωματικό θρίλερ με τη Συρία υποσκάπτει ακόμη περισσότερο τον ήδη εύθραυστο συμμαχικό άξονα μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού, που ήταν εν πολλοίς βασισμένος στην «εγκάρδια συνεννόηση» των δύο κρατών για την αντιμετώπιση του κοινού κουρδικού κινδύνου. Και το συριακό πρόβλημα ήδη δηλητηριάζει τον ακόμη στρατηγικότερης σημασίας άξονα της Τουρκίας με την Τεχεράνη, για την οποία η Συρία αποτελεί εδώ και δεκαετίες τον μοναδικό σύμμαχο στη Μέση Ανατολή.
Με τις νέες επιθέσεις εναντίον αμάχων το καθεστώς Άσαντ εκθέτει βέβαια με τον χειρότερο τρόπο την τουρκική πολιτική, αφού ο κ. Νταβούτογλου ήταν ο μόνος που συνέχισε να συζητεί με τη Δαμασκό και να μεσολαβεί υπέρ μιας πολιτικής λύσης, δικαιώνοντας ουσιαστικά τη διάκριση μεταξύ «καλών» ειρηνικών διαδηλωτών και «κακών» ισλαμιστών τρομοκρατών, που καλά κάνουν οι συριακές δυνάμεις να προσπαθούν να τους εξολοθρεύσουν. Και όλα αυτά μάλιστα σε μια στιγμή όπου όχι μόνο η... «σατανική» δήθεν Δύση, αλλά και σύσσωμες οι αραβικές χώρες κόβουν κάθε επαφή με τη Δαμασκό, αποσύροντας τους πρεσβευτές τους.
Έτσι εξηγούνται άλλωστε τόσο οι «πολεμικές» δηλώσεις του κ. Ερντογάν όσο και το δευτεριάτικο «τελεσίγραφο» του κ. Νταβούτογλου προς τον κ. Άσαντ: ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας διεμήνυσε εμφανώς εκνευρισμένος ότι, αν το καθεστώς της Δαμασκού δεν προχωρήσει «αμέσως και άνευ όρων» σε απόσυρση του στρατού από τα αστικά κέντρα, «δεν θα απομείνει τίποτε να συζητήσουμε».
Η… καμπάνα του Κουρδικού
Αν και η ολομέτωπη επίθεση στο Βόρειο Ιράκ «ψηνόταν» εδώ και μήνες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επισπεύσθηκε μετά τη νέα ενέδρα που έστησαν αντάρτες του ΡΚΚ σε στρατιωτική αυτοκινητοπομπή στη Νοτιοανατολική Τουρκία σκοτώνοντας 11 στρατιώτες και ένα χωρικό. Σαν απάντηση, το τουρκικό πυροβολικό έπληξε 168 στόχους εντός του ιρακινού εδάφους πριν από την κυρίως επιχείρηση από αέρος, κατά την οποία τα τουρκικά F-16 βομβάρδισαν δεκάδες στόχους στην ευρύτερη περιοχή. Ωστόσο το «ενδιαφέρον» της Τουρκίας για το Βόρειο Ιράκ είναι... διαχρονικό -και αυτή τη φορά οι βόμβες πέφτουν ακόμη και στο Ζαπ, μεταξύ Μοσούλης και Κιρκούκ! Προσεκτικά, βέβαια, μη χτυπηθεί κανένα από τα 500 και πλέον πετρελαιοφόρα πηγάδια...
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, που μετά τις τελευταίες κρίσεις στο στράτευμα δείχνει να έχει περάσει υπό τον πλήρη έλεγχο του κ. Ερντογάν, η Τουρκία υιοθετεί πλέον μια «νέα στρατηγική», πιο αποτελεσματική και πιο αποφασιστική, στη μάχη κατά της τρομοκρατίας. Το κείμενο καλεί επίσης τις γειτονικές χώρες της Τουρκίας «να αναλάβουν τις ευθύνες τους» για την εξάλειψη της παρουσίας του ΡΚΚ στο έδαφός τους, χωρίς ωστόσο να αναφέρει κάποια συγκεκριμένη χώρα. «Η υπομονή μας εξαντλήθηκε. Όσοι δεν διαχωρίζουν τη θέση τους από την τρομοκρατία θα πληρώσουν το τίμημα», δήλωσε ο κ. Ερντογάν. Για ποιον - ή μάλλον... ποιους χτυπά η καμπάνα;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΑΡΑ
Από το «Βήμα»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου