Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ομιλία της Υπουργού Εξωτερικών δρος Ερατούς Κοζάκου-Μαρκουλλή στην εκδήλωση της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας και της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδας στην Αθήνα

11/11/2011

 «51 χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας:
Επιτεύγματα, προκλήσεις και προοπτικές»

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Είναι πραγματικά ιδιαίτερη η χαρά μου που παρευρίσκομαι απόψε σε αυτήν την εκδήλωσή σας για τον εορτασμό της επετείου της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η χαρά μου αυτή συνοδεύεται αναπόφευκτα και από μεγάλη συγκίνηση μιας και βρισκόμαστε στον ιστορικό χώρο της Κυπριακής Εστίας των Αθηνών. Θα ήθελα να εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες για την πρόσκληση που μου απευθύνατε και φυσικά για την τόσο ζεστή και ανθρώπινη υποδοχή που μου επιφυλάξατε.

Παρακολουθούμε με αγωνία και ανησυχία τις εξελίξεις στην Ελλάδα που αποτέλεσε ανέκαθεν, και αποτελεί, το μεγαλύτερο στήριγμα στον αγώνα μας και ευχόμαστε ολόψυχα τα αποτελέσματα των προσπαθειών των τελευταίων εικοσιτετραώρων να οδηγήσουν στην ενότητα, συνεννόηση και ομοψυχία με στόχο την αποτελεσματική και μόνιμη αντιμετώπιση της κρίσης, την ανόρθωση της οικονομίας, τη σταθερότητα και την ανάπτυξη προς όφελος ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Η Κυπριακή Δημοκρατία συμπλήρωσε φέτος 51 χρόνια ύπαρξης. Πενήντα ένα χρόνια έχουν περάσει από τότε που για πρώτη φορά στην ιστορία του πολύπαθου νησιού μας κατορθώσαμε να αναπνεύσουμε τον αέρα της ελευθερίας και να ατενίσουμε το μέλλον με την ελπίδα για κοινωνική πρόοδο και ευημερία.

Η ανεξαρτησία αυτή δεν μας παραχωρήθηκε αλλά κατακτήθηκε με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες ενάντια στην αποικιοκρατική δύναμη. Και διατηρήθηκε έπειτα χάρη στις θυσίες και την εργατικότητα του λαού μας, όταν μετά από μια σύντομη περίοδο 14 δύσκολων χρόνων, μια άλλη κατοχική δύναμη επεχείρησε να αφανίσει την ανεξαρτησία και την κρατική μας υπόσταση. Η πορεία αυτή υπήρξε το αποτέλεσμα των αγώνων και των θυσιών του λαού μας, καθώς και το μεγαλύτερο επίτευγμά του στη νεώτερη ιστορία μας. Συμπληρώθηκαν φέτος 80 χρόνια από την πρώτη εκείνη σπίθα, την εξέγερση των Οκτωβριανών του 1931, που καθόρισε την πορεία αυτή για την κατάκτηση της πολυπόθητης ελευθερίας. Οι συνεχιστές της, οι ένδοξοι ήρωες του απελευθερωτικού μας αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, πρόσφεραν τη ζωή τους θυσία προκειμένου να στεριώσει η ελευθερία στην Κύπρο. Η πορεία αυτή συνεχίστηκε από τους υπερασπιστές της δημοκρατίας και του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ενάντια στο προδοτικό πραξικόπημα του Ιουλίου 1974 και από όσους αγωνίστηκαν υπό δυσμενείς συνθήκες για τη διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή που ακολούθησε. Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους του τόπου μας που θυσιάστηκαν για την πατρίδα αποδίδουμε τις δέουσες τιμές εκφράζοντας την αναγνώριση και τον σεβασμό μας και κλίνοντας ευλαβικά το γόνυ στο μεγαλείο της αυταπάρνησής τους.

Παρά τα προβλήματα και τα εμπόδια στην πορεία για υπεράσπιση της οντότητας του κυπριακού κράτους, η διεθνής παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας στη διάρκεια αυτών των 51 ετών υπήρξε εξόχως σημαντική. Τόσο μέσα από τη συμμετοχή της στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών όσο και μέσα από το Κίνημα των Αδεσμεύτων η Κυπριακή Δημοκρατία με συνέπεια υπηρέτησε την παγκόσμια ειρήνη, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη ανάμεσα στα κράτη και τους λαούς. Με την ίδια συνέπεια υπηρετεί και τώρα αυτές τις αρχές μέσα από τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ένταξη της Κύπρου τον Μάιο του 2004 ως πλήρους κράτους μέλους απετέλεσε ορόσημο στη δύσκολη αυτή πορεία, θωρακίζοντας την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Ταυτόχρονα, η ιδιότητά μας αυτή επιδρά θετικά και στις προσπάθειες που καταβάλλουμε για την εξεύρεση μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού.

Η συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή του 37% της πατρίδας μας εξακολουθεί να ταλανίζει τον κυπριακό λαό στο σύνολό του και να βρίσκεται σε πλήρη σύγκρουση με τη διεθνή έννομη τάξη. Το Κυπριακό παραμένει πρόβλημα εισβολής και κατοχής, παράνομου εποικισμού και παραβίασης του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων. Πρόβλημα που υφίσταται λόγω της διαχρονικά αδιάλλακτης πολιτικής της Τουρκίας, η οποία επιμένει να αγνοεί επιδεικτικά την πληθώρα των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, αλλά και αποφάσεις ευρωπαϊκών και διεθνών δικαστηρίων.

Με αυτά τα δεδομένα, επιτακτική επιδίωξή μας παραμένει η αναζήτηση λύσης μέσω διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977 και του 1979, οι οποίες καθόρισαν το περιεχόμενο της επιδιωκόμενης λύσης, η Τουρκία δεν έπαυσε ποτέ να επιδιώκει την παγίωση των κατοχικών τετελεσμένων μέσω της άγονης παρέλευσης του χρόνου, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα μας οδηγούσε στο να αποδεχθούμε την οριστική διχοτόμηση της πατρίδας μας και μια λύση «δύο κρατών». Προς επίτευξη αυτού του στόχου, η Τουρκία συντηρεί για 37 ολόκληρα χρόνια την παράνομη στρατιωτική κατοχή και με τη συνεχιζόμενη μαζική μεταφορά εποίκων επιδιώκει τη βίαιη αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου. Παράλληλα, μεθοδεύει την αλλοίωση της ιστορίας του τόπου μας μέσω της καταστροφής της πολιτιστικής και θρησκευτικής μας κληρονομιάς στις κατεχόμενες περιοχές, καθώς και τη δημιουργία πρόσθετων τετελεσμένων επί του εδάφους με την επεκτεινόμενη παράνομη οικοδομική δραστηριότητα στις κατεχόμενες περιουσίες των προσφύγων μας.

Η ευόδωση του τουρκικού αυτού στόχου προσκρούει στη διαχρονική ατσάλινη αποφασιστικότητά μας. Καταγγέλλουμε αδιάλειπτα διεθνώς την Τουρκία για την παρελκυστική και άτεγκτη πολιτική της στάση, ενώ ταυτόχρονα διακηρύττουμε την ετοιμότητά μας για διάλογο με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, υπό την προϋπόθεση όμως ότι αυτός θα στοχεύει στην ειρηνική επανένωση της πατρίδας μας σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και θα είναι προς όφελος όλων των Κυπρίων.

Σε αυτό το πλαίσιο διεξάγονται -όπως γνωρίζετε- εδώ και τρία χρόνια απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ του Πρόεδρου Χριστόφια και της ηγεσίας της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Η πρόσφατη συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη ανέδειξε τις δυσκολίες που συναντούμε στο τραπέζι αυτών των διαπραγματεύσεων. Η δήλωση του Γενικού Γραμματέα σε σχέση με τα θέματα που συζητήθηκαν, δηλαδή αυτά της διακυβέρνησης, του περιουσιακού, του εδαφικού και της ιθαγένειας, παρουσίασε την περιορισμένη, έως ανύπαρκτη, πρόοδο που έχει επιτευχθεί. Έχουν γίνει κάποια βήματα στα θέματα της οικονομίας, της εσωτερικής ασφάλειας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία συζητήθηκαν όμως στην Κύπρο και όχι στη Νέα Υόρκη.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ στη δήλωσή του επανέλαβε ότι η σύγκληση διεθνούς διάσκεψης για την επίλυση των διεθνών πτυχών του Κυπριακού θα καταστεί δυνατή μόνο εάν εξευρεθεί λύση σε σχέση με τις εσωτερικές πτυχές του προβλήματος. Θέλω να υπογραμμίσω ότι στη συνάντηση δεν έγινε λόγος για άσκηση επιδιαιτησίας και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Ο Γενικός Γραμματέας στην ανακοίνωσή του διατύπωσε την ευχή να φτάσουμε σύντομα σε μια κατάληξη, κάτι που ερμηνεύεται ως μια ύστατη προσπάθεια να επιτύχουμε μια συμφωνημένη λύση.

Διαπίστωσή δική μας είναι ότι, δυστυχώς, δεν βρισκόμαστε κοντά σε λύση ένεκα των μεγάλων διαφορών που χωρίζουν τις δύο πλευρές. Παρά τις δυσκολίες, η δική μας πλευρά δηλώνει ότι θα συνεχίσει να εργάζεται με καλή θέληση για να γεφυρωθεί το χάσμα και να καταλήξουμε σε μια συμφωνημένη, βιώσιμη και λειτουργική λύση η οποία θα στηρίζεται στα περί Κύπρου Ψηφίσματα του ΟΗΕ, στις αρχές του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου, καθώς και στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977 και του 1979 μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων. Στόχος μας είναι η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα διζωνικό δικοινοτικό ομόσπονδο κράτος, με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα.

Για να γίνει πραγματικότητα αυτό το όραμα της επανένωσης της πατρίδας μας χρειάζεται η τουρκική πλευρά να περάσει από την προπαγανδιστική θριαμβολογία στην έμπρακτη μετακίνηση από δογματικές θέσεις που οδηγούν συνεχώς σε αδιέξοδα.

Χρειάζεται, επίσης, η Τουρκία να εγκαταλείψει την πολιτική των κανονιοφόρων, της επιθετικότητας και των απειλών και να περάσει στην πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης και της συνεργασίας με την Κυπριακή Δημοκρατία. Για να γίνει αυτό επιβάλλεται να ασκηθεί επιρροή και πίεση πάνω στην Τουρκία. Αυτό είναι το αίτημά μας προς τον Γενικό Γραμματέα και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ώστε να σημειωθεί στροφή της πολιτικής της Τουρκίας στο Κυπριακό και με τη λύση του Κυπριακού να τερματιστεί η κατοχή και ο εποικισμός και να επανενωθεί ο χώρος, ο λαός, οι θεσμοί και η οικονομία της πατρίδας μας. Μόνον έτσι θα μπορέσει ολόκληρος ο λαός μας να επωφεληθεί των αγαθών της ειρήνης, της ασφάλειας και της ευημερίας που μπορεί να προσφέρει η λύση.

Έχουμε, λοιπόν, μπροστά μας δύο μήνες εντατικών συνομιλιών στην Κύπρο προτού συγκληθεί νέα συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα στη Νέα Υόρκη, τον Ιανουάριο. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει ήδη δηλώσει ότι θα πρέπει μέχρι τότε να έχει γεφυρωθεί το χάσμα που υφίσταται σήμερα στα ουσιώδη θέματα των διαπραγματεύσεων, ένα δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο εγχείρημα. Όλοι γνωρίζουμε ότι για την ευόδωση των σκληρών προσπαθειών μας απαιτείται μια στροφή 180 μοιρών στην τουρκική στάση και μια πραγματική δέσμευσή της για διαπραγμάτευση εντός του συμφωνημένου πλαισίου. Όχι συνέχιση της γνωστής επωδού με την κατάθεση στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων συνομοσπονδιακών θέσεων και θέσεων που συγκρούονται με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο, οι οποίες κάθε άλλο παρά εξυπηρετούν τον στόχο της εξεύρεσης λύσης. Θα πρέπει επίσης, επιτέλους, η Τουρκία να ανοίξει τα χαρτιά της και στο εδαφικό που αρνείται μέχρι σήμερα πεισματικά να συζητήσει. Από την πλευρά μας, θα εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες που προσφέρονται στο πλαίσιο της υφιστάμενης διαδικασίας για να επιτύχουμε την απελευθέρωση της Κύπρου μέσω της επανένωσής της.

Επιπρόσθετα, θα πρέπει να τονιστεί εκ νέου η σταθερή θέση μας ως προς τις προϋποθέσεις σύγκλησης διεθνούς διάσκεψης: αυτή να συγκληθεί από τα Ηνωμένα Έθνη εφ’ όσον προηγουμένως έχουμε φτάσει σε ακτίνα συμφωνίας στις εσωτερικές πτυχές του Κυπριακού και να αφορά τις διεθνείς πτυχές του προβλήματος, με τη συμμετοχή των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των εγγυητριών δυνάμεων, της Κυπριακής Δημοκρατίας και των δύο κοινοτήτων.

Διερχόμαστε, αναμφίβολα, μια κρίσιμη περίοδο στις προσπάθειές μας για επίλυση του Κυπριακού και για τερματισμό της κατοχής. Επιθυμώ να σας διαβεβαιώσω ότι παραμένουμε απόλυτα προσηλωμένοι στον στόχο αυτό και εργαζόμαστε με υπευθυνότητα και συνέπεια. Για την πραγματική επανένωση της Κύπρου και του λαού μας και τη δημιουργία συνθηκών μόνιμης ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας για τα παιδιά μας. Οι αντικειμενικές δυσκολίες και τα προσκόμματα που υφίστανται δεν πρέπει να μας απογοητεύουν. Αντίθετα, ατσαλώνουν τη θέληση και τον αγώνα μας για λύση και απαλλαγή από την κατοχή.


Η ετοιμότητά μας αυτή δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εκληφθεί από τον οποιονδήποτε ως μείωση της αποφασιστικότητάς μας για διαφύλαξη και υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Απόρροια αυτής της πολιτικής είναι οι εν εξελίξει έρευνες για εξεύρεση και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου. Η Κυπριακή Δημοκρατία, ενεργώντας σε πλήρη αρμονία και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και μέσω έντονης διεθνούς κινητικότητας, έχει οριοθετήσει τα τελευταία χρόνια την Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ. Παράλληλα, έχουμε καταστήσει σαφές ότι η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πόρων είναι αποκλειστικό και αδιαπραγμάτευτο κυριαρχικό δικαίωμά μας.

Για την Κύπρο, ως νησιωτικό κράτος, η θάλασσα αποτέλεσε εδώ και χιλιετίες πηγή ζωής ισοδύναμη με τη γη. Σήμερα, είναι από τη θάλασσα που αντλούμε νερό για τις μονάδες αφαλάτωσης, είναι διά μέσου της θάλασσας που ο εμπορικός μας στόλος – δέκατος στον κόσμο και τρίτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση – ποντοπορεί, και είναι από τον θαλάσσιο πυθμένα που ελπίζουμε να αντλήσουμε πόρους για το καλό των σημερινών αλλά και των μελλοντικών γενιών όλων των Κυπρίων, τόσο Ελληνοκυπρίων όσο και Τουρκοκυπρίων.

Η θάλασσα αποτελεί τον χώρο στον οποίο το μέλλον και η κυριαρχία μας γίνονται τόσο εμφανώς αλληλένδετα. Η διεθνής κοινότητα, στο σύνολό της, στηρίζει πλήρως την πολιτική μας. Μοναδική μελανή εξαίρεση αποτελεί και πάλι η Τουρκία η οποία δεν έχει καν υπογράψει τη σχετική Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θαλάσσης. Αυτή η προκλητική συμπεριφορά κρίνεται καθ’ όλα απαράδεκτη. Η δική μας συνετή αντίδραση συνίσταται στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των όποιων προκλήσεων με στοχευμένη πολιτική και διπλωματική δράση, τόσο σε διμερές όσο και σε πολυμερές επίπεδο. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και -πριν λίγες μόνο μέρες- η Κοινοπολιτεία έχουν δηλώσει απερίφραστα τη στήριξη τους στην άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία μένει, έτσι, και σε αυτό το ζήτημα διεθνώς εκτεθειμένη.

Παράλληλα, η Κυπριακή Κυβέρνηση έχει διασαφηνίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι οι έρευνες θα συνεχιστούν παρά τις συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας. Επιπρόσθετα, θεωρούμε απαράδεκτη και αστήρικτη την όποια προσπάθεια διασύνδεσης των ερευνών μας για εξεύρεση υδρογονανθράκων με τη διαδικασία των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού. Αντίθετα, πιστεύουμε ακράδαντα ότι η ενδεχόμενη ανεύρεση υδρογονανθράκων εντός της ΑΟΖ μας θα αποτελέσει ισχυρό κίνητρο που θα μπορούσε να επενεργήσει ως καταλύτης για την εξεύρεση λύσης του Κυπριακού. Η Τουρκία, αντί να συνεχίζει να καπηλεύεται τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων συμπατριωτών μας, θα πρέπει επιτέλους να δεσμευτεί στην υλοποίηση αυτού του οράματος και να πάψει να δημιουργεί ένταση με την εκτόξευση πολεμικών ιαχών και την προσφυγή σε προκλητικές ενέργειες.

Όσον αφορά τις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επιδιώκει τον εκτροχιασμό ή το πάγωμα και την ακύρωση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Πρέπει όμως να γίνει απόλυτα κατανοητό από όλους ότι η υποστήριξή μας αυτή δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως «λευκή επιταγή». Η Τουρκία οφείλει να εφαρμόσει πλήρως τις υποχρεώσεις που η ίδια έχει αναλάβει έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της, περιλαμβανομένης της Κυπριακής Δημοκρατίας, και να συμβάλει ουσιωδώς στην επίλυση του Κυπριακού. Πρέπει να τερματίσει τις απειλές της έναντι ενός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ίδια στιγμή που επιδιώκει το άνοιγμα νέων κεφαλαίων στο πλαίσιο της ενταξιακής της πορείας.

Οι απειλές της Τουρκίας κατά της Κύπρου, αλλά και κατά της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκφράζονται από την Άγκυρα και σε σχέση με την Κυπριακή Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ το δεύτερο εξάμηνο του 2012. Η Τουρκία επιχειρεί να θέσει τελεσίγραφο απειλώντας με διακοπή των σχέσεών της με την ΕΕ κατά την περίοδο της Κυπριακής Προεδρίας. Και είναι τουλάχιστον παράδοξο να θεωρεί η Τουρκία ότι μπορεί απλά και χωρίς κόστος να εκτοξεύει τέτοιου είδους απειλές κατά ενός οργανισμού στον οποίο προσδοκεί να ενταχθεί και η ίδια. Η κυπριακή κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι αυτές ακριβώς οι συμπεριφορές της Τουρκίας πρέπει να τύχουν της απερίφραστης καταδίκης από το σύνολο των Ευρωπαίων εταίρων μας. Το μήνυμα προς την Άγκυρα είναι από την πλευρά μας ξεκάθαρο: η Κυπριακή Δημοκρατία θα ασκήσει τον θεσμικό της ρόλο όπως αυτός προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Οφείλω να τονίσω εδώ ότι η ανάληψη της Προεδρίας αποτελεί μια ιστορική πρόκληση για την Κύπρο και, παράλληλα, μια ιστορική ευκαιρία για να συμβάλουμε εμπράκτως στην υλοποίηση των οραμάτων και των στόχων της ΕΕ, ώστε να λειτουργήσει ως δύναμη προόδου, ειρήνης, και σταθερότητας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της παγκόσμιας ιστορίας. Καλούμαστε να αναλάβουμε και να διεκπεραιώσουμε ένα τεράστιο έργο συντονισμού και προώθησης της ευρωπαϊκής πολιτικής σε διάφορους τομείς, ένα έργο το οποίο επιβάλλει την ευρύτερη συνεργασία όλων των φορέων, δημόσιων και ιδιωτικών, των κοινωνικών εταίρων, καθώς και της Κοινωνίας των Πολιτών. Μια επιτυχής Προεδρία αποτελεί κοινό στόχο όλων μας, ανεξαρτήτως πολιτικών και κομματικών προτιμήσεων, αφού θα αναδείξει και θα αναβαθμίσει την Κύπρο όχι μόνο στον ευρωπαϊκό, αλλά και στον διεθνή χώρο.

Κύριο μέλημά μας είναι ο πολίτης. Γι’ αυτό η Κύπρος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την προώθηση μιας Ευρώπης που να διασφαλίζει την ευημερία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, αντιμετωπίζοντας τις κοινωνικές προκλήσεις που επέφερε η παγκόσμια οικονομική κρίση. Η Κύπρος φιλοδοξεί να φανεί αντάξια των προσδοκιών που δημιουργεί ο ρόλος της Προεδρεύουσας χώρας και δεσμεύεται ότι οι ενέργειές της θα συνάδουν πλήρως με το πνεύμα της συνεργασίας που διέπει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Για την ευόδωση των στόχων μας σημαντικό ρόλο διαδραμάτιζαν ανέκαθεν οι ανά την υφήλιο απόδημοί μας. Όλες οι κυπριακές κυβερνήσεις βασίστηκαν στην ακούραστη και πολυδιάστατη δράση σας, η οποία συμβάλλει τα μέγιστα και έρχεται πάντα ουσιαστικός αρωγός των προσπαθειών για την απαλλαγή από τον κατοχικό ζυγό και τη διασφάλιση συνθηκών ειρηνικής συνύπαρξης σε μια πραγματικά ενωμένη πατρίδα. Εκφράζοντας την απέραντη εκτίμηση και ευγνωμοσύνη μου για την πραγματικά συγκινητική αυτή συμβολή σας, θα ήθελα να εκφράσω τη βαθειά πεποίθησή μου ότι οι δραστηριότητές σας θα εντατικοποιηθούν προς όλες τις κατευθύνσεις ώστε η κοινή γνώμη να ενημερώνεται για τις συνεχιζόμενες συνέπειες και προεκτάσεις του προβλήματός μας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα