Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στρατιωτικό χτύπημα του ΙΣΡΑΗΛ με στόχο την καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεων του ΙΡΑΝ

Στρατιωτικό χτύπημα του ΙΣΡΑΗΛ με στόχο την καταστροφή των  πυρηνικών  εγκαταστάσεων  του ΙΡΑΝ, ΔΕΝ αποτελεί απλά μια υπόθεση εργασίας, για στρατιωτικούς , διπλωμάτες και αναλυτές διεθνών σχέσεων, αλλά είναι μια πιθανή εξέλιξη και μάλιστα με ορατό χρονικό ορίζοντα.
Οι Ισραηλινοί προετοιμάζουν πολύ καλά αυτή την εξαιρετικά δύσκολη στρατιωτική επιχείρηση, αλλά και οι Ιρανοί προετοιμάζουν εξίσου καλά,  όχι μόνο την αντιαεροπορική τους άμυνα, αλλά και την πολιτικο-διπλωματική, αφού Κίνα και Ρωσία, έχουν ανοιχτά ταχθεί εναντίον της προοπτικής του ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ  στρατιωτικού πλήγματος στο ΙΡΑΝ.
 
Οι συναντήσεις στην Νέα Υόρκη του πρωθυπουργού του ΙΣΡΑΗΛ Βενιαμιν Νετανιάχου με τον αμερικανό Πρόεδρο Μπαρακ Ομπάμα  και με τους επικεφαλής του Πενταγώνου και του Στεητ  Ντιπάρτμεντ, έχουν παράξει πολιτικά συμπεράσματα και αυτά είναι:
Η αποφασιστικότητα των Ισραηλινών να αντιμετωπίσουν και στρατιωτικά την ιρανική απειλή. Και η επιφυλακτικότητα των αμερικανών στα ισραηλινά στρατιωτικά σχέδια.
Ωστόσο, τα  επιχειρησιακά σχέδια των ισραηλινών, για αεροπορική προσβολή των πυρηνικών εγκαταστάσεων του ΙΡΑΝ, μπορεί να έχουν επιτυχία, μόνο εφόσον εξασφαλιστεί η υποστήριξη (στρατιωτική και διπλωματική)  της Αμερικής και ακόμη της Σαουδικής Αραβίας, της Τουρκίας, αλλά  και της Ελλάδας και της Κύπρου (βάσεις ΣΟΥΔΑς ΚΑΙ ΠΑΦΟΥ αντίστοιχα).
Από την άλλη πλευρά τώρα, το Ιράν έχει βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ στον αντιδραστήρα Osirak του Ιράκ το 1981 και το πυρηνικό αντιδραστήρα της Συρίας το 2007. Γι΄ αυτό , η Τεχεράνη έχει διάσπαρτες  τις πυρηνικές της εγκαταστάσεις σε όλη τη χώρα,  ώστε να είναι δύσκολο για έναν εισβολέα να καταστρέψει τις πυρηνικές δυνατότητες του ΙΡΑΝ,  με   μια ενιαία αεροπορική επιδρομή.
Και να προσθέσουμε,  και μια φωνή σύνεσης όπως είναι του αμερικανού  γλωσσολόγου και φιλόσοφου του  Νόαμ Τσόμσκι, που σε πρόσφατο άρθρο του υποστήριξε ότι,  «μία πιθανή επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν, με την ανοχή και συνεργασία  των  ΗΠΑ , συνιστά , θεμελιώδη παραβίαση , για μία ακόμα φορά, του διεθνούς Δικαίου και του   Χάρτη  του ΟΗΕ. Οι μνήμες από τις αντίστοιχες συρράξεις στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν παραμένουν ΑΚΌΜΗ νωπές» λέει ο Τσόμσκι, αλλά μάλλον δεν πείθει , το ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ και τους Ρεπουμπλικανούς που ετοιμάζονται να επανέλθουν στο ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ .

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα