Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προβληματική είναι πλέον η παραμονή της Ελλάδας στη συνθήκη ΣΕΓΚΕΝ.



Η χώρα μας κατηγορείται , κυρίως  από τη Γερμανία , τη Φιλανδία και την Αυστρία, διότι δεν μπορεί να σταματήσει την είσοδο παράνομων Μεταναστών στη χώρα μας.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία των ευρωπαϊκών αρχών, το 90% των μεταναστών που κατακλύζουν τις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, έχουν αφετηρία την Ελλάδα.  Και οι χώρες της Ε.Ε. απειλούν ότι τα επαναφέρουν τον έλεγχο των διαβατηρίων των ταξιδιωτών από την Ελλάδα. Μάλιστα η υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας, Γιοχάνα Μικλ-Λάιντερ ,  δήλωσε       καυστικά ότι,  «Τα ελληνικά σύνορα είναι ανοικτά σαν πόρτα αχυρώνα». Και  κατηγόρησε   την Ελλάδα για ανικανότητα στην εφαρμογή των απαιτούμενων ελέγχων για τους λαθρομετανάστες.

Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις την τελευταία 10 –ετία, εκτιμούν ότι,  το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης με την έντονη ανθρωπιστική του διάσταση, αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά μόνο  με ειλικρινή συνεργασία σε διεθνές και διμερές επίπεδο. Με παραγωγική συνεργασία μεταξύ γειτονικών κρατών. Σύμφωνα με ΟΛΑ  τα διαθέσιμα στοιχεία,  καταδεικνύεται , ότι τα ανατολικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας δέχονται συνεχώς εντεινόμενη πίεση από αυξανόμενο αριθμό λαθρομεταναστών.  
Το πρόβλημα επιτείνεται από την άρνηση της Τουρκίας να εφαρμόσει την συμφωνία επανεισδοχής των παράνομων μεταναστών.
Η επιτήρηση των ελληνικών συνόρων αποδεικνύεται ανεπαρκής και η Ευρωπαϊκή Δύναμη η ΦΡΟΝΤΕΞ, δεν έχει τα μέσα να συνδράμει αποτελεσματικά στην ανάσχεση του κύματος των εξαθλιωμένων ανθρώπων,  που μπαίνουν παράνομα στη χώρα μας.
Είναι πλέον εμφανής η  δημιουργία «θυλάκων» μειονοτήτων, εθνικών ή θρησκευτικών, όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στις αθηναϊκές συνοικίες. Τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι πολλά και σε διάφορα επίπεδα.
Φυσικά θα πρέπει κάποτε οι Ευρωπαίοι που κατηγορούν για ΟΛΑ την Ελλάδα, να σκεφτούν πως και γιατί αυτοί οι άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και εισρέουν, παρανόμως, στην Ελλάδα και από δω, κάποιοι από αυτούς, να καταλήγουν   στα πλούσια Ευρωπαϊκά κράτη.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα