Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλή Ανάσταση



Του Χρήστου Καπούτση

  «Καλή Ανάσταση» φίλε συνέλληνα, που παίρνω τα θάρρος να συνομιλώ μαζί σου, μόνο και μόνο,  διότι συμπάσχω και διότι είμαι το ίδιο θυμωμένος και οργισμένος με σένα.
«Καλή Ανάσταση» άνεργε, χαμηλοσυνταξιούχε, υπάλληλε του Δημοσίου σε εφεδρεία, μικροεπαγγελματία που έκλεισες το μαγαζί σου, υπάλληλε του ιδιωτικού τομέα που εργάζεσαι αλλά δεν πληρώνεσαι  , ανασφάλιστε άνεργε που έχεις αρρωστήσει,  περιφρονημένε γέροντα και γερόντισσα. Εσάς που δεν μπορώ να σας δω στα μάτια, διότι εγώ ακόμη έχω τη δουλειά μου!!
Σε σας απευθύνομαι , που ζείτε κατά τρόπο μοναδικό τη δική σας Μεγάλη Εβδομάδα, που κουβαλάτε το δικό σας σταυρό του μαρτυρίου προς τον προσωπικό σας Γολγοθά,  αλλά χωρίς την Ελπίδα της λύτρωσης, που γνωρίζεται , ότι το χαρμόσυνο αναστάσιμο μήνυμα δεν θα σας αγγίξει,  διότι δεν σας αφορά. Εσείς που περιφέρεστε σιωπηλοί στους δρόμους, που οι σκέψεις για όσα ζείτε και κυρίως για όσα μας περιμένουν, δεν σας επιτρέπουν να χαρείτε μερικές μέρες ξενοιασιάς, ξεκούρασης και διασκέδασης, με τα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Όλους εσάς θέλω να σας κοιτάξω στα μάτια και  σας πω απλά και ξεκάθαρα. Μην επιτρέψετε στους άθλιους πολιτικάντηδες,  που περιφέρονται από Εκκλησία σε Εκκλησία , και «φορούν» το ίδιο χαμόγελο, είτε είναι στον Επιτάφιο,  είτε στην Ανάσταση, να «ξεπουλήσουν»  τον πόνο που κρύβετε μέσα σας!! Μην τους επιτρέψετε να σας υποσχεθούν ξανά ότι «λεφτά υπάρχουν», ή ότι, αυτοί θα βρουν λύση στα προσωπικά σας αδιέξοδα , που οι ίδιοι σας έχουν οδηγήσει. Μην τους ακούτε, διότι  είναι ψεύτες, είναι υποκριτές και το μόνο που θέλουν είναι να υφαρπάξουν και πάλι την ψήφο τους. Θέλουν με τη ψήφο σας στις επικείμενες Βουλευτικές εκλογές, να «νομιμοποιήσουν» τα Εγκλήματα που διέπραξαν σε βάρος των Ελλήνων πολιτών.
Διώξτε τους, κυνηγήστε τους, χλευάστε τους, ώστε να αντιληφθούν,  ότι ο Ελληνικός Λαός, μπορεί να υπομένει στωικά την συμφορά του, αλλά δεν είναι διατεθειμένος να ξεχάσει τους … βιαστές του!
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας, στα σκληρά χρόνια της γερμανικής κατοχής και της χούντας, οι Έλληνες έλεγαν μεταξύ τους «Καλή Ανάσταση» και εννοούσαν καλή απελευθέρωση από τον ζυγό της δουλείας που έφεραν και υπέφεραν.
Γι’ αυτό λοιπόν,  για σήμερα και για αύριο  και για μεθαύριο,  «Καλή Ανάσταση»… Ίσως η πρώτη αναστάσιμη μέρα να είναι η επόμενη των εκλογών!


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα