Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κυβερνώσα αριστερά



Του Χρήστου Καπούτση


Την Κυριακή ψηφίζουμε και μας αφορά όλους. Την Κυριακή θα πρέπει να πάνε μαζικά στις κάλπες. Θα πρέπει να τιμήσουμε την κορυφαία εκδήλωση της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας. Θα πρέπει η αποχή από την εκλογική διαδικασία να είναι σχεδόν μηδενική.  Και θα πρέπει να αποτρέψουμε να μπουν στη Βουλή τα εφιαλτικά τέρατα του Ναζιστικού κόμματος!
Όλοι όσοι ζούμε σε αυτό τον ευλογημένο τόπο, επιβάλλεται να εκφράσουμε με την ψήφο μας την πολιτική μας άποψη. Το αποτέλεσμα των εκλογών, ίσως αποτελέσει τον καταλύτη σοβαρών κοινωνικών, οικονομικών και ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων , για την Ελλάδα, το Έθνος, τον Ελληνισμό ,  τους Έλληνες και ακόμη,  για  όσους έχουν επιλέξει τω χώρα μας  για μόνιμο τόπο κατοικίας τους.
Οι γενικές Βουλευτικές εκλογές της Κυριακής, έχουν όμως και κάποιες «ιδιαιτερότητες».
Τα πρώην μεγάλα κόμματα, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα που κατέχουν την εξουσία ανελλιπώς από το 1974, έχουν απογοητεύσει , έχουν πικράνει , έχουν εξοργίσει ακόμη και τους πιο «φανατικούς» ψηφοφόρους-οπαδούς τους, με τα αποτελέσματα της πολιτικής τους.  
Εκτεταμένη διαφθορά, πελατειακές σχέσεις, αλαζονεία, αδικαιολόγητος πλουτισμός , πολιτικός οπορτουνισμός και λαφυραγώγηση του Δημόσιου Ταμείου. Και ακόμη, ΑΝΕΡΓΙΑ, δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου, εργασιακή ζούγκλα, ανασφάλεια, απολύσεις, διάλυση του κοινωνικού κράτους, περιφρόνηση προς τους ηλικιωμένους, αδιαφορία για τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη βοηθείας.
Πως λοιπόν να ψηφίσεις τα κόμματα εξουσίας, που έχουν οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία και τους Έλληνες πολίτες στην φτώχεια, την εξαθλίωση και την κατάθλιψη;  
Από την άλλη πλευρά, ποια  είναι η εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς, που θα οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την πολυεπίπεδη κρίση;
Καταρχήν ποια αριστερά και ποια πρόταση της Αριστεράς; Του ΚΚΕ, του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Αν η ΑΡΙΣΤΕΡΑ είχε ενιαία φωνή και είχε διαμορφώσει μια αξιόπιστη πολιτική και οικονομική πρόταση, αναμφίβολα, στις 7 Μαΐου θα έπαιρνε την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης, τερματίζοντας το Κυβερνητικό μονοπώλιο του δικομματισμού.
Δυστυχώς όμως η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, «έχασε» μια ακόμη ευκαιρία, να αναδειχτεί σε πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων. Η πολυδιαπασμένη ΑΡΙΣΤΕΡΑ, θα παραμείνει κομματικός χώρος διαμαρτυρίας, που δεν θα πείθει, διότι δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε, να αναλάβει Κυβερνητικές ευθύνες.  Η άποψη περί «Κυβερνώσας Αριστερής» είναι στα χαριτωμένα της προεκλογικής περιόδου…
Δυστυχώς η ΑΡΙΣΤΕΡΑ αποδεικνύεται κατώτερη των ιστορικών περιστάσεων!!






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα