Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στην Αθήνα ο Νταβούτογλου για ΑΟΖ , Αιγαίο, Κύπρο και Συρία



ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ

Έχει ιδιαίτερο πολιτικό και διπλωματικό ενδιαφέρον η επίσκεψη την Τετάρτη στην Αθήνα του ΥΠΕΞ της Τουρκίας Α. Νταβούτογλου. Είναι μια επίσκεψη που υποτίθεται ότι γίνεται για να βελτιωθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όμως , δεν αποκλείεται ο κ. Νταβούτογλου κατά την επικείμενη επίσκεψη του στην Αθήνα, να προσθέσει και άλλες  αξιώσεις της τουρκικής πλευράς σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι στο Αιγαίο, σχεδόν καθημερινά, τα τουρκικά F-16 υλοποιούν την πολιτική του τουρκικού ΥΠΕΞ, το οποίο αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε πολλά νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου και κατά συνέπεια θέτει όρους διεκδίκησης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, εφαρμόζει πολιτική διχοτόμησης του Αιγαίου για σκοπούς έρευνας και διάσωσης, στο πλαίσιο του ICAO και του ΙΜΟ, καθώς επίσης και τον έλεγχο του μισού Αιγαίου για σκοπούς αεροπορικού ελέγχου στο πλαίσιο του NATO και της ασφάλειας πτήσεων.
Εκτός από τις  διμερείς, ελληνοτουρκικές εκκρεμότητες, είναι σε εξέλιξη σημαντικά γεγονότα στη περιοχή μας, όπου η τουρκική διπλωματία έχει πρωτεύοντα ρόλο. Γι’ αυτό ακριβώς,  θα πρέπει να ακούσουμε πολύ προσεχτικά την αναλυτική προσέγγιση του Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και ΥΠΕΞ της Τουρκίας  Α.Νταβούτογλου, για τις εξελίξεις στη Συρία, το Ιράν και γενικότερα,  για όσα προβλέπει ή μεθοδεύει η τουρκική διπλωματία στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής  Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένη και της Κυπριακής και  Ελληνικής ΑΟΖ  , καθώς επίσης και της Μέσης Ανατολής.

Η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης της Τουρκίας με τη Συρία, που περιλαμβάνει και στρατιωτικά επεισόδια στην τουρκο-συριακή μεθόριο με θύματα άμαχους πολίτες, πιθανότατα, αποτελεί την αφετηρία πολύ σοβαρών εξελίξεων στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
 Το τουρκικό Κοινοβούλιο  με 320 ψήφους υπέρ και 129 κατά, έδωσε την έγκριση  στην τουρκική κυβέρνηση, για  στρατιωτική επέμβασης στη Συρία.  Αμέσως μετά ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Τ.Ερντογάν δήλωσε ότι «η Τουρκία  δεν επιθυμεί να αρχίσει πόλεμο με τη Συρία, αλλά θα υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα».
Τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κατέληξαν σε συμφωνία επί του κειμένου καταδίκης της Συρίας, κάνοντας λόγο για παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και απαιτώντας λήψη μέτρων ώστε να μην επαναληφθούν ανάλογα περιστατικά. Το κείμενο αυτό είναι προϊόν συμφωνίας των ΗΠΑ με τη Ρωσία. Και αφορά,  το περιστατικό  στη τουρκική μεθοριακή κωμόπολη Ακτσάκαλε, που έχασαν τη ζωή τους πέντε άνθρωποι, από οβίδα που εκτοξεύτηκε από το συριακό έδαφος.

Η Τουρκία, επειδή είναι πρακτικά αδύνατο να ελέγξει ολόκληρο το μήκος των 910 χιλιομέτρων της τουρκοσυριακής μεθορίου θα επιδιώξει να δημιουργήσει θύλακες ασφάλειας εντός του Συριακού εδάφους, σε επιλεγμένες περιοχές,  που θα ελέγχονται από τον τουρκικό στρατό. 
Οι περιοχές αυτές θα εκεί όπου συγκεντρώνονται οι αντικαθεστωτικές στρατιωτικές δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης και η πλειοψηφία των κατοίκων είναι σουνίτες.  Και ακόμη θα είναι περιοχές όπου δραστηριοποιούνται οι Κούρδοι της Συρίας.
 Η Τουρκία, έχει σημαντική ανάμειξη  στον συριακό εμφύλιο πόλεμο.
Ο κατά βάση σουνιτικός  Ελεύθερος Συριακός Στρατός, δηλαδή οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις,  έχει τις βάσεις του στην τουρκοσυριακή  μεθόριο.  Μέσω Τουρκίας, οι αντικαθεστωτικοί προμηθεύονται όπλα, χρήματα, τρόφιμα  και καύσιμα, τα οποία προσφέρουν το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία και την ασφαλή μεταφορά τους εγγυώνται  αμερικανοί και βρετανοί πράκτορες. 
Είναι σαφές ότι χωρίς την υποστήριξη της Δύσης και της Τουρκίας, οι Σύροι αντικαθεστωτικοί δεν θα είχαν επιβιώσει στρατιωτικά, άρα οι καθεστωτικές δυνάμεις  του Άσαντ θα είχαν καταπνίξει την επανάσταση.
Να διευκρινίσουμε ότι, το  αντικαθεστωτικό δημοκρατικό κίνημα των Σύρων πολιτών, που είχε αφετηρία το αίτημα της Δημοκρατίας και της προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μετεξελίχθηκε σε μία οργανωμένη ένοπλη εξέγερση όπου κυριάρχησε η  φονταμενταλιστική  σουνιτική πλειοψηφία.  Μέχρι και στελέχη της ΑΛ-ΚΑΙΝΤΑ και τζιχαντιστές  μετέχουν στις επιχειρήσεις των Σύρων αντικαθεστωτικών!
Η προοπτική η μετά-Άσαντ  Συρία να διολισθήσει  στον ισλαμικό φονταμενταλισμό,  είχε ως αποτέλεσμα να διευρυνθεί  η  κοινωνική βάση στήριξης του καθεστώτος Άσαντ. Αρκετές  ομάδες του πληθυσμού της Συρίας  συσπειρώθηκαν  γύρω από τον Άσαντ. Το  Καθεστώς  του Άσαντ είναι αυταρχικό και αιματοβαμμένο, αλλά είναι κοσμικό και ανεκτικό στις μερικότητες, γι’ αυτό άλλωστε και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Συρίας δεν είναι αντίθετοι με το καθεστώς , καθώς επίσης και οι Κούρδοι της Συρίας,  δεν είχαν και δεν έχουν προβλήματα με το καθεστώς  Άσαντ.
Πρόβλημα όμως με  τους Κούρδους της Συρίας  έχει η Τουρκία.
Οι  Κούρδοι της Συρίας  είναι στενά συνδεδεμένοι με τους Κούρδους της Τουρκίας και τους μαχητές του ΡΚΚ. Και μάλιστα ελέγχουν παραμεθόριες περιοχές, όπου και στις δυο πλευρές των συνόρων της ΣΥΡΙΑΣ και της Τουρκίας, κατοικούν Κούρδοι.  Η προοπτική να δημιουργηθεί μια  κουρδική ζώνη  και σ’ αυτή την πλευρά των τουρκικών συνόρων,  είναι πράγματι εφιαλτική για την Τουρκία.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα, ο κίνδυνος προέρχεται κυρίως, από τους πολιτικούς πρόσφυγες από τη Συρία, που ήδη βρίσκονται στην Τουρκία, στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου και πιθανότατα, θα επιχειρήσουν  να περάσουν στην Ευρώπη, μέσω Ελλάδας. Η Τουρκία μπορεί να ανασχέσει  το κύμα πολικών προσφύγων από τη Συρία προς την Ελλάδα. Και το θέμα αυτό αναμένεται ότι  θα θιγεί από ελληνικής πλευράς στον ΥΠΕΞ της Τουρκίας Α. Νταβούτογλου κατά την  παραμονή του στην Αθήνα.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα