Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η γεωπολιτική παράμετρος του Κυπριακού



Του Χρήστου Καπούτση

Η κρίση στην Κύπρο δεν είναι μονοδιάστατη,   δεν είναι μόνο οικονομική ή πολιτική.
 Επηρεάζει και επενεργεί σε κρίσιμες γεωπολιτικές και ενεργειακές παραμέτρους στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Εκεί όπου διαγκωνίζονται ισχυροί διεθνείς παράγοντες, είτε κράτη, είτε πολυεθνικές και προωθούνται συμμαχικά εθνικά ή και υπερεθνικά Στρατηγικά συμφέροντα. Η γεωπολιτική και η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων είναι  στο επίκεντρο.
Όμως το Κυπριακό, ως πολιτικό και γεωπολιτικό πρόβλημα, αλλά και η Κύπρος, ως κράτος με πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων, με δεσπόζουσα γεωγραφική θέση σε μια ευαίσθητη περιοχή, υπερβαίνει κατά πολύ το επίπεδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η οικονομική κρίση στην Κύπρο, καθώς επίσης και τα ενεργειακά και τα  πολιτικό-διπλωματικά  προβλήματα που αναφύονται, αποτελούν μια πολύπλοκη και πολύ-παραμετρική ενότητα, με διεθνές ενδιαφέρον!
Προσεγγίζοντας ολιστικά το Κυπριακό, μπορούμε να πούμε τα εξής:
Η συμφωνία που πέτυχε η Ισλαμική Κυβέρνηση Τ. Ερντογάν με τους Κούρδους του ΡΚΚ, μέσω του έγκλειστου στις τουρκικές φυλακές υψίστης ασφαλείας κούρδου ηγέτη Οτσαλάν, είναι σημαντική εξέλιξη και σχετίζεται με τις ραγδαίες εξελίξεις στην Α. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία κλείνει, προσωρινά ένα μέτωπο, μια χαίνουσα πληγή στα σύνορά της με το βόρειο Ιράκ, που είναι το Κουρδικό, διότι φαίνεται, ότι θα εστιάσει το ενδιαφέρον της στα ενεργειακά αποθέματα της Ανατ. Μεσογείου, αλλά και στους αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ευρώπη, μέσω των τουρκικών και κουρδικών εδαφών.
Η Κύπρος και τα ενεργειακά υποθέματα της Κυπριακής ΑΟΖ,  είναι πλέον στις προτεραιότητες της τουρκικής διπλωματίας. 
Οι Βρυξέλλες και η Γερμανία, θεωρούν δεδομένο ότι η Τουρκία και όχι η Κυπριακή Δημοκρατία, θα είναι ο πρωταγωνιστής στο σύνολο των ενεργειακών θεμάτων της Ανατ. Μεσογείου και ειδικά της Κυπριακής ΑΟΖ. Φαίνεται, ότι την ίδια γνώμη έχει και το Ισραήλ! Ήδη Ισραηλινοί και Τούρκοι συνομιλούν για την από κοινού αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων της Αν. Μεσογείου, ερήμην της Κυπριακής Δημοκρατίας! Γι' αυτό έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η επίσκεψη τις επόμενες μέρες του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας N. Αναστασιάδη στο Ισραήλ. Η νέα Κυβέρνηση του Β. Νετανιάχου, ίσως να δώσει απαντήσεις ή να επαναδιατυπώσει προτάσεις, για την ενεργειακή συνεργασία του Ισραήλ με την Κύπρο.
Αλλά και η Γερμανία και η Γαλλία, έχουν τα δικά τους σχέδια για την Κύπρο και τα ενεργειακά αποθέματα της Α. Μεσογείου, που πιθανότατα, δεν συμπεριλαμβάνουν μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία, ως ισχυρό διαμεσολαβητικό ενεργειακό προάγοντα.
Όμως, σημαντικός θα είναι και ο ρόλος της Ελλάδας. Είναι σαφές ότι, χωρίς την ελληνική συμμετοχή και συναίνεση, δεν μπορεί να γίνει καμιά οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην Αν. Μεσόγειο, με βάση το Διεθνές και Εθιμικό Δίκαιο και φυσικά το νέο Δίκαιο της Θάλασσας. Επίσης, έγκυροι διπλωματικοί κύκλοι εκτιμούν ότι, σύντομα θα εκδηλωθεί μια νέα πρωτοβουλία επίλυσης του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου, που αυτή τη φορά θα τελεσφορήσει. Προωθείται άμεσα λύση του Κυπριακού στη «φιλοσοφία» του σχεδίου Ανάν. Έτσι ώστε, η Κύπρος, το νέο κρατικό κυπριακό σχήμα, να προχωρήσει σε συμφωνία με την Τουρκία,  το Ισραήλ  και την  Ελλάδα, για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Αν. Μεσογείου, της κυπριακής ΑΟΖ και νοτίως του Καστελόριζου, υπό την «υψηλή» εποπτεία των ΗΠΑ και ίσως και της Γερμανίας . Εκτιμάται ότι η συμφωνία αυτή θα περιλαμβάνει και την τουρκική πρόταση, για μεταφορά του φυσικού αερίου, μέσω των τουρκικών-κουρδικών εδαφών στην Ευρώπη, μια επιλογή οικονομικά ασύμφορη, αλλά πολιτικά αποδεκτή από τις ΗΠΑ, αφού αναβαθμίζει τη θέση της Τουρκίας και ενισχύει τη συμμαχία ΗΠΑ-ΙΣΡΑΗΛ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ. Οι Αμερικανοί έχουν καταστήσει σαφές, ότι προτιμούν οι αγωγοί μεταφοράς φυσικού αερίου με κατεύθυνση της Ευρώπη να διέρχονται από την Τουρκία.
Επίσης καταλυτικό ρόλο στην «υποβάθμιση» της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως ενεργειακού κόμβου, έχει «παίξει» και η αρνητική στάση της Ρωσίας. Η βεβαιότητα ότι η Μόσχα είναι στο πλευρό της Κύπρου, απλά δεν υπάρχει πλέον. Η ρωσική κυβέρνηση έδειξε περίπου εχθρική συμπεριφορά στην  Κύπρο. Η Μόσχα, δεν προσέφερε καμιά υπολογίσιμη οικονομική βοήθεια  στην Κύπρο. Και το κυριότερο, έδειξε να μην ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε επενδύσεις, για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ. Επιπροσθέτως, η Μόσχα, ανέδειξε την Τουρκία ως βασικό παράγοντα και έδειξε ότι κατανοεί τις τούρκικες  αιτιάσεις και απαιτήσεις, επί των κυπριακών Υδρογονανθράκων! Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σ. Λαβρόφ κάλεσε τον Κύπριο ομόλογό του Γ. Κασουλίδη στη Μόσχα. Περιμένουμε τα αποτελέσματα αυτής της θεωρητικά σημαντικής επίσκεψης.
Τέλος, ας έχουμε υπόψη μας και το εξής: Οξύτατη κριτική κατά του Eurogroup, αλλά και της ΕΕ ασκεί ο Ισπανός πρώην υπουργός Εξωτερικών Μιγκέλ Άνχελ Μορατίνος (από το 2004 έως το 2010) σε άρθρο του στην ElPais . 
Ο υπουργός της κυβέρνησης Θαπατέρο καταγγέλλει... τους Ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών ότι «αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα και τον γεωπολιτικό ρόλο της Κύπρου», ενώ κάνει ευθέως λόγο για απομόνωση της Κύπρου που ξεκίνησε από την απόρριψη του σχεδίου Ανάν «από τη συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων. Η συγκεκριμένη απόφαση, δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη (sic), και  τιμώρησε τη Κύπρο  και τον πρόεδρό της Τ. Παπαδόπουλο με απομόνωση», επισημαίνει ο Ισπανός πολιτικός.
Εκτιμώ εύστοχα…
                                   


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα