Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο Τσίπρας που παρακαλούσε να δει τον Σόιμπλε, τώρα ηγείται των διαδηλώσεων κατά της επίσκεψής του Επιλογή που σηματοδοτεί μια ακόμη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ σε θέσεις πιο ριζοσπαστικές





Η απόσταση που χωρίζει τη συνάντηση Τσίπρα  –Σόιμπλε  στο Βερολίνο πριν από  λίγους μήνες και μάλιστα με αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ, με τη σημερινή επιλογή να ηγηθεί των διαδηλώσεων...
κατά   της  επίσκεψης του Γερμανού Υπουργού Οικονομίας στην Αθήνα, είναι αρκετά  μεγάλη και γεννά πολλά ερωτήματα  για τη σταθερότητα της  πολιτικής  του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.   
Πριν από λίγους μήνες οι επιλογές και οι προτεραιότητες στην οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, υποχρέωναν τον Πρόεδρό του Α.Τσίπρα  να ζητάει συνάντηση με τον Υπουργό οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε , αλλά και να επισκέπτεται  τις  ΗΠΑ, προκειμένου να συναντηθεί με αξιωματούχους της Αμερικανικής Διοίκησης.
Τότε, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ  διακήρυττε ότι, η Ελλάδα θα πρέπει να παραμείνει στο ΕΥΡΩ και στην ευρωζώνη, αλλά να βελτιώσει  τους όρους αποπληρωμής των δανείων. Να αντικατασταθούν τα Μνημόνια με νέες ευέλικτες συμβάσεις αποπληρωμής του Χρέους. Και ακόμη, ότι θα έπρεπε να γίνει ένα γενναίο «κούρεμα»  του Δημοσίου χρέους.
Επίσης, το μνημόνιο πρέπει να αντικατασταθεί από ένα σχέδιο ανόρθωσης της κοινωνίας και ανασυγκρότησης της οικονομίας με όρους δικαιοσύνης και αλληλεγγύης.  Σε ό,τι αφορά το ΔΝΤ , ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ , συμμερίζεται την εκτίμηση ότι  ‘κάναμε λάθος’,  αλλά , θεωρεί εξίσου λάθους την συνέχιση του λάθους στην πράξη.  Διέξοδο  από την οικονομικό- κοινωνική κρίση  που μαστίζει την χώρα μας , μπορεί να υπάρξει, σύμφωνα με το οικονομικό επιτελείο του Α.Τσίπρα, μόνο μέσω μιας  διαδικασίας ριζικών μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμών με δημοκρατικό, κοινωνικό και οικολογικό περιεχόμενο.
"Ουτε μας ζητήθηκε , ούτε ζητήσαμε να δούμε τον Σόιμπλε" επισημαίνουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ,  εκφράζοντας την    «αδιαφορία»  του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματοποίηση συνάντησης του Α.Τσίπρα με τον σκληρό εκφραστή της πολιτικής λιτότητας σε βάρος της Ελλάδας, που είναι ο Γερμανός Υπουργός Οικονμικών. Αυτή η πολιτική θέση και  η επιλογή να ηγηθεί ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διαδηλώσεων κατά της επίσκεψή του στην Ελλάδα,  σηματοδοτεί μια ακόμη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ σε θέσεις πιο ριζοσπαστικές  και ακραίες  και πάντως    αντίθετες,  με τις επιλογές της Γερμανοκρατούμενης Ε.Ε.   Σε θέσεις που βρίσκονται στο πλαίσιο της οικονομικής φιλοσοφίας του «Αριστερού Ρεύματος» του Π .Λαφαζάνη
   Χρήστος Καπούτσης


- See more at: http://www.exedra.gr/politiki-menu/item/8293-o-tsipras-pou-parakaloyse-na-dei-ton-soimple-tora-igeitai-ton-diadiloseon-kata-tis-episkepsis-to#sthash.0F1Sq0yG.dpuf

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα