Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Με τα βλέμματα στραμμένα στην Ουκρανία

  του Χρήστου Α. Καπούτση

Παγκόσμια ανησυχία προκαλεί η επιδείνωση της κατάστασης στην Ουκρανία.  Η δημιουργία «στοχευμένων» εντυπώσεων μέσω τηλεοπτικών εικόνων,  είναι και πάλι στην αιχμή της αντιπαράθεσης.  Είναι χαρακτηριστικό ότι,  Ρωσικά ΜΜΕ μετέδιδαν, την μεταφορά αυτοκινούμενων διηπειρωτικών πυρηνικών πυραύλων πολλαπλών κεφαλών Topol-M σε περιοχές κοντά στην Μόσχα!!  Στελέχη του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας, διευκρίνιζαν ωστόσο, ότι  τα πυρηνικά βλήματα μετακινούνται, για τις ανάγκες  στρατιωτικής  παρέλαση …
Η Ρωσία, φαίνεται ότι ελέγχει την κατάσταση, τουλάχιστον  στην Ανατολική και νότια  περιοχή της Ουκρανίας.  Στην Κριμαία, επίλεκτες Μονάδες του Ρωσικού Στρατού, ελέγχουν λιμάνια, αεροδρόμια, στρατιωτικές βάσεις και Κέντρα τηλεπικοινωνίας. "Σήμερα παρακολουθούμε μια εισβολή του ρωσικού στρατού.  Ο εναέριος χώρος (της Κριμαίας) έχει κλείσει λόγω του μεγάλου αριθμού προσγειώσεων ρωσικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων», είπε ο εκπρόσωπος της ουκρανικής προεδρίας στην Κριμαία, Σεργκέι Κουνίτσιν, μιλώντας χθες Κυριακή στον τηλεοπτικό σταθμό ART.  Επίσης ο νέος Πρωθυπουργός της Ουκρανίας, Arseniy Yatsenyuk  προειδοποίησε  ότι η στρατιωτική δράση από τη Μόσχα θα είναι "η αρχή του πολέμου και το τέλος των σχέσεων των δύο κρατών".  Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα είναι, που βρίσκεται και γιατί δεν αντιδρά ο ΣΤΡΑΤΟΣ της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ, στην ρωσική στρατιωτική εισβολή;           Ίσως να μην είναι υπολογίσιμη δύναμη ο επαγγελματικός  Στρατός της Ουκρανίας…   Είναι εντυπωσιακό,   ο αρχηγός του ουκρανικού ναυτικού, ο ναύαρχος Μπερεζόφσκι αυτομόλησε και δήλωσε πιστός στον λαό της Κριμαίας και στη Ρωσική Διοίκηση!!  Ο ναύαρχος Μπερεζόφσκι είχε ονομαστεί την Παρασκευή αρχηγός του γενικού επιτελείου ναυτικού της Ουκρανίας από τον μεταβατικό πρόεδρο της χώρας αυτής, τον Αλεξάντερ Τουρτσίνοφ.  Η μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας ανακοίνωσε ότι ασκεί διαδικασία δίωξης για εσχάτη προδοσία εναντίον του επικεφαλής του πολεμικού ναυτικού της χώρας, κατηγορώντας τον,  ότι παρέδωσε το αρχηγείο του, στην Σεβαστούπολη της Κριμαίας, στους Ρώσους.
Τα όσα συμβαίνουν στο έδαφος της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ, αλλά  και κυρίως οι αποφάσεις που λαμβάνονται στις κλειστές αίθουσες των διπλωματικών γραφείων των ισχυρών κρατών της ΔΥΣΗΣ με επίκεντρο την ΟΥΚΡΑΝΙΑ, επιτείνουν την ανησυχία, τον προβληματισμό και την αγωνία, για το αν τελικά θα επικρατήσουν η λογική και η  Ειρήνη, ή αντιθέτως, αν ο παραλογισμός  θα είναι ο νικητής,  που θα  στρώσει το χαλί της στρατιωτικής λύσης στην κρίση της  ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ.
Η ΡΩΣΙΑ και ο Πρόεδρος ΒΛ. ΠΟΥΤΙΝ δείχνουν αποφασιστικότητα, να προστατέψουν τα Στρατηγικά συμφέροντα της ΡΩΣΙΑΣ στην Ουκρανία , ακόμη και με τη χρήση στρατιωτικών μέσων. Από την άλλη πλευρά, είναι έκδηλη η αμηχανία των ΗΠΑ, αλλά  και η αδυναμία της Ε.Ε. να αντιμετωπίσει τέτοιου μεγέθους σοβαρές διεθνείς πολιτικο-στρατιωτικές κρίσεις. Και στην προκειμένη περίπτωση, ΗΠΑ-ΕΕ , αδυνατούν, μέχρι τώρα τουλάχιστον, να αποτρέψουν  την απόφαση της ΡΩΣΙΑΣ να ενεργοποιήσει τον στρατιωτικό της μηχανισμό. Το «πηγαινέλα»  κυβερνητικών αξιωματούχων της Δύσης στο Κίεβο και οι συναντήσεις τους με την προσωρινή φιλοδυτική πολιτική ηγεσία, δεν είχαν σημαντικά αποτελέσματα.
Υπήρξε και τηλεφωνική επικοινωνία των Προέδρων των ΗΠΑ  και της ΡΩΣΙΑΣ, χωρίς τα αποτελέσματα να είναι ενθαρρυντικά, ότι η κρίση στην Ουκρανία θα αντιμετωπιστεί με πολιτικο-διπλωματικά μέσα.  Ο αμερικανός Πρόεδρος Μ. Ομπάμα, ο οποίος προειδοποίησε τη Μόσχα ότι “θα υπάρξει κόστος” σε περίπτωση που παραβιάσει την εδαφική ακεραιότητα τη Ουκρανίας, μίλησε τηλεφωνικά με τον Β. Πούτιν επί 90 λεπτά,  σύμφωνα με ανακοίνωση του Λευκού Οίκου. Ο Μ. Ομπάμα κάλεσε τον Πρόεδρο της Ρωσίας να επαναφέρει  τις στρατιωτικές δυνάμεις του στις βάσεις τους στην Κριμαία και να σταματήσει “κάθε ανάμειξη” σε άλλες περιοχές της Ουκρανίας.    Η απάντηση του Β.Πούτιν στον Αμερικανό πρόεδρο είναι ότι "η Ρωσία έχει κάθε δικαίωμα να προστατεύσει τα συμφέροντά της στην Ουκρανία".
Η Ουκρανία είναι βαθιά διχασμένη. Επισημαίνουμε ότι, ολόκληρη η νότια Ουκρανία και οι παραθαλάσσιες περιοχές της από την Μολδαβία έως τα σύνορα με την Ρωσία έχουν ξεσηκωθεί κατά του καθεστώτος «των φασιστών», όπως τους αποκαλούν, στο Κίεβο. Εφόσον η Ρωσία αξιοποιήσει διπλωματικά τις  εκδηλώσεις  σε αυτές τις περιοχές και πείσει για την αναγκαιότητα της στρατιωτικής της παρουσίας, τότε,  η επιστροφή στο πριν από την κρίση  πολιτειακό καθεστώς της ενωμένης Ουκρανίας, είναι μάλλον  ανέφικτη.
Επίσης,  η παγκόσμια κοινότητα, η αποκαλούμενη προσφυώς και Διεθνής Κοινή Γνώμη,  παρακολουθεί μάλλον αποσβολωμένη τα όσα συμβαίνουν στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ. Και ευλόγως διερωτάται, πως συμβαίνει αυτό, δηλαδή,  αν και το πρόβλημα είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό, ωστόσο, κανένας από τους πολυδάπανους διεθνείς οργανισμούς,  δεν έχει παρέμβει με αποφασιστικό τρόπο,  προκειμένου να αποσοβήσει την κρίση στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ.
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία «φωτίζουν» και μάλλον απομυθοποιούν,  την κοινωνική δυναμική, ως αιτία πολιτικών εξελίξεων, όταν μάλιστα εξυπηρετεί ετερόκλητους και ιδιοτελείς στόχους. Και πιο συγκεκριμένα:  
O παρορμητισμός των αγανακτισμένων στις πλατείες,  ο ενθουσιασμός του πλήθους των αφελών, η δαπανηρή προπαγάνδα των ΜΚΟ, οι «χαριτωμενιές» των ακτιβιστών , ο καιροσκοπισμός των πολιτικών και ο τραμπουκισμός  των ακροδεξιών, μπορεί να συνυπάρξουν «αρμονικά», όπως στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ, αλλά δεν συνδιαμορφώνουν πάντα το κατάλληλο πλαίσιο,  ώστε να ευοδωθούν οι στόχοι για πολιτικές, κοινωνικές και ενίοτε πολιτειακές ανατροπές. Όταν μάλιστα απειλούνται Στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα ισχυρών κρατών ή πανίσχυρων πολυεθνικών του χρηματοπιστωτικού τομέα, τότε, είναι πολύ πιθανόν,  να παραχθούν οδυνηρά γεγονότα, από τις βίαιες λαϊκές αντιδράσεις , με δυσβάστακτο κοινωνικό κόστος. Και όπως συμβαίνει πάντα ή σχεδόν πάντα, το κόστος της συμφοράς, ηθικό και οικονομικό,  καταβάλει ο πιο αδύναμος, δηλαδή ο Λαός.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα των βίαιων αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στην Ουκρανία, με κίνητρο τον εκδημοκρατισμό και εξευρωπαϊσμό της χώρας; Απέφεραν την ανατροπή του φιλορώσου, εκλεγμένου όμως,  Προέδρου Β. Γιανουκόβιτς, αλλά  Πρωθυπουργός της Ουκρανίας  ορίζεται  κάποιος που χαιρέτα Ναζιστικά , ενώ στη προσωρινή κυβέρνηση  μετέχουν στελέχη του χιτλερικού κόμματος. Και το κυρίως αποτέλεσμα, η Ουκρανία, ως κράτος να έχει σχεδόν καταλυθεί και η Ρωσία να εδραιώνει τη στρατιωτική παρουσία της στη χώρα. Και το χειρότερο, να είναι πλέον υπαρκτός ο κίνδυνος, έστω πολύ μικρός,  της αντιπαράθεσης Ρωσικών και Νατοϊκών στρατευμάτων  στην Ουκρανία, αν η διπλωματία και η σύνεση, δεν προλάβουν έγκαιρα να μηδενίσουν αυτό το ενδεχόμενο!!
Πολύ φοβάμαι, ότι μπαίνουμε σε μια νέα ψυχροπολεμική περίοδο, αν φυσικά αποφύγουμε,  τη «θερμή» στρατιωτική αναμέτρηση. ..
Εκτιμώ  πάντως, ότι δεν θα υπάρξει γενικευμένη στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία.
Η ΡΩΣΙΑ, δεν πρόκειται να κηρύξει το πόλεμο στην Ουκρανία. Δεν έχει κανένα λόγο να έλθει σε αντιπαράθεση  με 50 εκατομμύρια Ουκρανούς, ούτε μπορεί να έχει υπό στρατιωτική κατοχή μια τεράστια χώρα. Το οικονομικό, στρατιωτικό και πολιτικό κόστος θα είναι τεράστιο για την Ρωσία και η αντίδραση της Δύσης με την επιβολή πολιτικών και οικονομικών  κυρώσεων στη Ρωσία, θα προκαλέσει ανυπέρβλητα προβλήματα στην ηγεσία του Κρεμλίνου.   Η Ρωσία έχει ως στόχο να προστατέψει τους Ρώσους κατοίκους της Ουκρανίας και να έχει υπό πλήρη έλεγχο της Στρατηγικής σημασίας στρατιωτικές  βάσεις της στην Κριμαία. Ο Ρωσικός Στρατός αφού διασφαλίσει την επιτυχία των στόχων του,  εκεί θα τελειώσει και  η αποστολή του στην Ουκρανία.  Γνωρίζουν πολύ καλά οι ΡΏΣΟΙ, ότι η Ουκρανία , δεν είναι Τσετσενία …


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα