Η ΚΡΙΜΑΙΑ και το «μετέωρο» βήμα της Δύσης

Του Χρήστου Α. Καπούτση

Αμφισβητείται από ΗΠΑ και  Ε.Ε., η νομιμότητα του Δημοψηφίσματος στην Κριμαία. Από άποψης Διεθνούς Δικαίου, πιθανόν να έχουν δίκιο, αν και το παράδειγμα του Κοσσόβου, αποδυναμώνει τα νομικά επιχειρήματα της Δύσης.  Όμως, η αβίαστη και ελεύθερη έκφραση της θέλησης των πολιτών,  μέσω Δημοψηφίσματος, για το μέλλον της χώρας που κατοικούν, δεν μπορεί επ’  ουδενί να χαρακτηριστεί παράνομη, ακόμη και αν η διαδικασία επιδέχεται κριτικής, ως προς τη νομιμότητά της.  Πολύ δε περισσότερο, που δεν αμφισβητείται η εγκυρότητα του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος. Οι ρώσοι  της Κριμαίας είναι περίπου το 65% του συνολικού πληθυσμού, όμως, η προσέλευση στις κάλπες ξεπέρασε το 80%!!

Οι κάτοικοι της χερσονήσου της Κριμαίας κλήθηκαν να επιλέξουν μεταξύ της «επανένωσης της Κριμαίας με τη Ρωσία στο πλαίσιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας» (έλαβε 93%) και της «αποκατάστασης του Συντάγματος του 1992 και του καθεστώτος της Κριμαίας ως μέλους της Ουκρανίας» (έλαβε 7%).   Επομένως, οι κάτοικοι της Κριμαίας, Ρώσοι, ρωσόφωνοι, Ουκρανοί, Τάταροι, Έλληνες και Εβραίοι, αποφάσισαν , κατά συντριπτική πλειοψηφία,  την απόσχισή τους από την Ουκρανία και την ένωσή τους με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Μία σημαντική παρενέργεια είναι ότι, το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος στην Κριμαία, ενθαρρύνει  τους φιλορωσικούς πληθυσμούς στην Ανατολική Ουκρανία να κλιμακώσουν τις αντιδράσεις τους στις επιλογές της φιλοδυτικής Κυβέρνησης  του Κιέβου και να «μιμηθούν» την Κριμαία.  Πιθανή εξέλιξη, ο διαμελισμός της Ουκρανίας. Το ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας να περάσει στην σφαίρα επιρροής της Μόσχας  και  σταδιακά θα ενσωματωθεί στην Ρωσική Ομοσπονδία. Και το  Δυτικό τμήμα με την φιλοδυτική Κυβέρνηση του Κιέβου, θα  ακολουθήσει μια πορεία  ένταξης στο  ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος στην Κριμαία, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα είχαν  τηλεφωνική συνομιλία κατά την οποία ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε ότι το δημοψήφισμα στην Κριμαία συνάδει πλήρως με το διεθνές δίκαιο, όπως ανακοίνωσε το Κρεμλίνο.  Από την πλευρά του, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι απορρίπτει το δημοψήφισμα στην Κριμαία, χαρακτηρίζει "επικίνδυνες και αποσταθεροποιητικές" τις ενέργειες της Ρωσίας και προειδοποιεί ότι η Ρωσία θα πληρώσει τίμημα για την στρατιωτική επέμβαση,  μέσω της επιβολής κυρώσεων και της αύξησης της αστάθειας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδίκασε επισήμως το δημοψήφισμα στην Κριμαία. Οι πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χέρμαν βαν Ρομπάι και Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο αντίστοιχα , σε κοινή τους ανακοίνωση, χαρακτήρισαν  "παράνομο και αθέμιτο" και αντίθετο με το ουκρανικό σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο το Δημοψηφίσματα στην Κριμαία.  Όμως, παρά τις αντιδράσεις της Δύσης, η Κριμαία οδεύει προς την ενσωμάτωσή της στην Ρωσική Ομοσπονδία, χωρίς να υπάρχουν δυνατότατες  να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη.

Τα μέτρα σε βάρος  της Ρωσίας

Το ερώτημα είναι,  ποια μέτρα ετοιμάζει η Δυτική Συμμαχία (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ)  σε βάρος της Ρωσίας.

Καταρχήν να διευκρινίσουμε ότι, δεν προβλέπονται  στρατιωτικά  μέτρα των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ σε βάρος  της Ρωσίας, με αφορμή την προσάρτηση της  Κριμαίας.

Το μοναδικό μέτρο στρατιωτικού περιεχομένου,  που θα  έχει δυσάρεστες συνέπειες για τη Ρωσία, αν εφαρμοστεί, είναι να «παιχτεί» το χαρτί του Βοσπόρου.

Να συμφωνήσουν ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΤΟΥΡΚΙΑ,  να μην διέρχονται τα πολεμικά πλοία της Ρωσίας, από τα στενά του Βοσπόρου και να είναι εγκλωβισμένα στη Μαύρη Θάλασσα. Και έτσι, να μην μπορεί η Ρωσία, να έχει ναυτική παρουσία στην Μεσόγειο. Στη περίπτωση αυτή, θα πρέπει οι αμερικανοί να υπολογίσουν, όλα τα πιθανά ενδεχόμενα, ως αντίδραση της Ρωσία, αφού  στην προκειμένη περίπτωση πλήττονται καίρια τα Στρατηγικά της συμφέροντα.

Γενικότερα όμως,  μετά την  προσάρτηση  της  Κριμαίας, η Τουρκία θα βρεθεί κάτω από την ασφυκτική γεωστρατηγική πίεση της Ρωσίας. Είναι αναμενόμενες οι ηγεμονικές αξιώσεις του Κρεμλίνου επί της Μαύρης Θάλασσας. Και ακόμη, η αυξανόμενη  πίεση της Ρωσίας, για ανεμπόδιστη  ναυτική έξοδο προς τη Μεσόγειο. Τα πλεονεκτήματα που παρέχει στην Τουρκία η Σύμβαση του Μοντρέ του 1936 σχετικά με τον έλεγχο των στρατιωτικών ναυτικών δυνάμεων,  που διέρχονται των στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων μπορούν να βρεθούν κάτω από ισχυρή πίεση, ιδιαίτερα αν οι ΗΠΑ επιδιώξουν να στείλουν ναυτικό στη Μαύρη Θάλασσα για να επιτηρούν τις κινήσεις των Ρώσων. Αυτό θα αποτελέσει σημείο έντονης αντίδρασης της Ρωσίας και κλιμάκωσης της αμερικανό-ρωσικής αντιπαραθέσεις σε στρατιωτικό επίπεδο.

Επίσης, ένα σοβαρό ερώτημα είναι τι θα  γίνει με το Ναυτικό της Ουκρανίας. Μετά την απόσχιση της Κριμαίας, η Ουκρανία δεν έχει θάλασσα και ναυτικές  βάσεις, έχει όμως πολεμικά πλοία.

Πιστεύω ότι, οι ΗΠΑ και το  ΝΑΤΟ,  θα αποφύγουν τη  στρατιωτική λύση στο πρόβλημα της Κριμαίας. Και αυτό διότι, ΟΛΟΙ αναγνωρίζουν ότι η ΡΩΣΙΑ, δεν είναι ούτε ΙΡΑΚ, ούτε  Γιουγκοσλαβία, ούτε Αφγανιστάν, ούτε Λιβύη, ούτε Συρία. Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι, εκτός των άλλων η ΡΩΣΙΑ διαθέτει και διηπειρωτικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές.

 Το πιθανότερο είναι,  άμεσα θα ανακοινωθούν μέτρα οικονομικού ή πολιτικού περιεχόμενου σε βάρος της Ρωσίας, κυρίως  από τις ΗΠΑ,  με την Ε.Ε. να ακολουθεί, ασθμαίνουσα και μάλλον απρόθυμη.  Δεν αποκλείεται, να μην ακολουθήσουν ΟΛΑ τα κράτη της Ε.Ε. την πολιτική σοβαρών κυρώσεων σε βάρος της ΡΩΣΙΑΣ. Η  Ευρώπη, και ειδικά τα κράτη της Κεντροδυτικής Ευρώπης με πρώτη τη Γερμανία, ούτε θέλουν , αλλά ούτε και μπορούν να διαλύσουν  τους οικονομικούς και ενεργειακούς δεσμούς,  που έχουν με τη Ρωσία.

Επίσης , έχει εξαιρετικό  ενδιαφέρον το γεγονός ότι,  το  Ιράν εξέφρασε την υποστήριξή του προς την Μόσχα στο θέμα της Ουκρανίας.  Η κυβέρνηση της Τεχεράνης υποστηρίζει  ότι οι δυο χώρες (Ρωσία- Ιράν) θα πρέπει να συνεργαστούν στην περίπτωση , που η Δύση αποφασίσει την επιβολή  διεθνών κυρώσεων στη Ρωσία. Αυτή η ρωσο-ιρανική προσέγγιση, «αξιολογείται» από την αμερικανική διπλωματία.

Στην περίπτωση αμερικανικών κυρώσεων, η Ρωσία, θα μπορούσε να διαφοροποιήσει την πολιτικής της έναντι του Ιράν, της Συρίας και της Βενεζουέλας,  δημιουργώντας στις ΗΠΑ, πολύ μεγάλα προβλήματα.   Για παράδειγμα, θα μπορούσε Η ΜΟΣΧΑ να προχωρήσει στην πώληση αντιαεροπορικών πυραύλων S-400 στην Τεχεράνη. Να πουλήσει επίσης σύγχρονα οπλικά συστήματα στο καθεστώς Άσαντ στη Συρία. Να παίξει, η ρωσική διπλωματία, περίεργα παιχνίδια στο Αφγανιστάν, στην Τουρκία και στο Ισραήλ,  που θα δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα στην  στρατηγική των ΗΠΑ, σε Ασία, Ευρώπη, και Μέση Ανατολή.

οι Τάταροι της Κριμαίας

Όμως, ο σοβαρός κίνδυνος για τη Ρωσία, μπορεί να προέλθει από τους Τατάρους.  Οι Τάταροι που ανέρχονται περίπου στο 13% του πληθυσμού της Κριμαίας,  στηρίζουν τη  φιλοδυτική κυβέρνηση της Ουκρανίας. Τάταρος, μέλος του ουκρανικού Κοινοβουλίου, ο Μούσταφα Τζεμίλεφ, μιλώντας στους βρετανικούς Financial Times στη Συμφερόπολη, είπε: «Έχουμε ισλαμιστές, ουαχαμπίτες, σαλαφιστές, ομάδες που έχουν πολεμήσει στη Συρία» (προφανώς με τους αντικαθεστωτικούς), θα ξεκινήσαμε ένοπλο αγώνα, αν η Ρωσία προσαρτήσει την Κριμαία.» Η μουσουλμανική μειονότητα των Τατάρων στην Κριμαία, είναι τουρκόφωνοι , και ενισχύονται από την ΤΟΥΡΚΙΑ.  Η Άγκυρα αποκαλεί μάλιστα τους Τατάρους,  Τούρκους της Κριμαίας.  Ομάδες ακραίων ισλαμισμών που ανήκουν στους Τατάρους, , είναι δυνατόν, μέσω χρηματοδοτούμενης προπαγάνδας (Τουρκία, Σαουδική Αραβία, αμερικανικές ΜΚΟ), να προκαλέσουν προβλήματα στη Ρωσική Διοίκηση της Κριμαίας.

Είναι προφανές ότι, μετά την Τσετσενία, το άνοιγμα ενός ακόμα εξτρεμιστικού ισλαμιστικού μετώπου στην Κριμαία, με την πιθανότητα να επεκταθεί και  στις Δημοκρατίες του Καυκάσου, αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την Ρωσία, αλλά και για περιφερειακή ασφάλεια… 

Κόσσοβο και Κριμαία

Η Ρωσία ,  χαρακτήρισε "απολύτως νόμιμη" τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Κριμαίας, υπενθυμίζοντας ότι στην περίπτωση του Κοσόβου,  το Διεθνές Δικαστήριο είχε αναγνωρίσει ότι "μια μονομερής διακήρυξη ανεξαρτησίας από μια περιοχή ενός κράτους δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο".  Οι ομοιότητες Κριμαίας και Κοσσόβου είναι αρκετές. Όμως,  η θεώρηση από τη Δυτική Συμμαχία και από τη Μόσχα, γίνεται από διαφορετική οπτική,  και μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της  προώθησης Στρατηγικών – ευρωατλαντικών ή ρωσικών συμφερόντων.  Διευκρινίζουμε ότι,  οι περισσότερες χώρες της ΕΕ έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσόβου, με εξαίρεση την Ισπανία, την Ελλάδα, τη Ρουμανία, την Κύπρο και τη Σλοβακία.  Οι λόγοι προφανείς …

Πάντως , παραμένει σε εκκρεμότητα μια επίσημη  και τεκμηριωμενη απάντηση από τη Δύση, γιατί  το  δημοψήφισμα για την απόσπαση της αυτόνομης περιοχής του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, (αφού προηγήθηκε ο «ανθρωπιστικός» βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ εναντίον πολιτικών και στρατιωτών στόχων στη Σερβία) ήταν νόμιμο, ενώ το δημοψήφισμα της Κριμαίας  είναι παράνομο;

ΜΚΟ και διαφθορά

Γενικότερα τώρα, θα πρέπει να δούμε πιο προσεχτικά αυτά τα γεγονότα, διότι υπάρχουν και κάποια ερωτήματα , όπως:

Μήπως, μέσω των πολύχρωμων κοινωνικών επαναστάσεων σε ΟΥΚΡΑΝΙΑ, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν,  στόχος είναι αυτά να κράτη να περάσουν στην αμερικανική σφαίρα επιρροής;  Και οι αυταρχικές και διεφθαρμένες Κυβερνήσεις αυτών των κρατών, δεν είναι παρά το  μέσο,  για την επίτευξη των Δυτικών Στρατηγικών στόχων; 

 Πάντως , οι υποκινούμενες κοινωνικές εντάσεις, είναι μια κίνηση στην γεωπολιτική σκακιέρα,  που εξυπηρετεί πολύ συγκεκριμένους στόχους,  όπως: Η επιβράδυνση της ανάπτυξης της Ρωσίας,  ο έλεγχος των ενεργειακών αποθεμάτων και των δικτύων μεταφοράς φυσικού αερίου και πετρελαίου και φυσικά η δυναμική προσέγγιση της Κίνας.

Κατά τα άλλα, αναμφίβολα είναι αναφαίρετο  Δικαίωμα και Υποχρέωση των πολιτών ο αγώνας για τη Δημοκρατία, την ελευθερία, την ανεξαρτησία, τα ανθρώπινα και κοινωνικά τους δικαιώματα.   Όμως, η καπηλεία αυτών των αγώνων των πολιτών, από οργανωμένα συμφέροντα, είναι σαφές ότι,  αλλοιώνει και το νόημα,  αλλά και το χαρακτήρα τους. Πρέπει να δούμε τη δράση των ΜΚΟ, των θρησκευτικών αιρέσεων και των εθνικιστικών ομάδων. Και εκεί θα πρέπει να αναζητήσουμε την ερμηνεία , γιατί το αποτέλεσμα τελικά των λαϊκών κινητοποιήσεων, δεν είναι το επιδιωκόμενο από τους πολίτες που αγωνίζονται,  για να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους, ανατρέποντας αυταρχικά και ενίοτε διεφθαρμένα καθεστώτα.

  Η κρίση στην Ουκρανία αναβαθμίζει τον αγωγό ΤΑΡ

Αναβαθμίζεται η γεωστρατηγική  αξία του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου ΤΑΡ (Trans Adriatic Pipeline) από το Αζερμπαϊτζάν, μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη, λόγω της σοβαρής κρίσης στην Ουκρανία.

Πέρα από την πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική πτυχή, η κρίση στην Ουκρανία, αναδεικνύει ως μείζων γεωστρατηγικό  ζήτημα την τροφοδοσία της Ευρώπης με φυσικό αέριο.

Πάνω από τα δύο τρίτα των παγκόσμιων επιβεβαιωμένων αποθεμάτων φυσικού αερίου βρίσκονται στη Ρωσία,  στις περιοχές της Μέσης Ανατολής, του Ιράν και της Κασπίας Θάλασσας. Τα αποθέματα αυτά αρκούν για να καλύψουν τη ζήτηση της Ευρώπης, σε φυσικό αέριο,  για τις επόμενες δεκαετίες.

Η κεντροδυτική Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία, στηρίζονται κυρίως, στις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου,  μέσω  αγωγών, που διέρχονται από την Ουκρανία και την Μαύρη Θάλασσα.

 Ωστόσο, Βρυξέλλες και Βερολίνο , έχουν αντιληφθεί και λόγω της Ουκρανικής κρίσης, ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν νέοι αγωγοί μεταφοράς φυσικού αέριου, είτε από την Κασπία ,είτε από την Αν. Μεσόγειο, ώστε η Ευρώπη  να διαφοροποιήσει τις πηγές εφοδιασμού της. Η κρίση στην Ουκρανία, έχει καταστήσει επιτακτική την ανάγκη , να προχωρήσει άμεσα η μετασκευή αγωγών φυσικού αερίου, που θα παρακάμπτουν την Ουκρανία, αλλά και θα μειώσουν την ποσότητα φυσικού αεριού,  που θα προέρχεται από την Ρωσία.

Ένας  από τους αγωγούς,  που η κατασκευή του θα μειώσει την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία είναι και ο Αδριατικός αγωγός φυσικού αερίου (TAP),  που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το τεράστιο κοίτασμα Shah Deniz II στο Αζερμπαϊτζάν, μέσω της Τουρκίας, της Ελλάδας ,  της Αλβανία και διασχίζοντας την Αδριατική και τη νότια Ιταλία, στα κράτη της Δυτικής Ευρώπης.

Από την άλλη πλευρά,  η Ρωσία κατασκευάζει  τον αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου South Stream , που παρακάμπτει τα ουκρανικά εδάφη.    Η κατασκευή του ρωσικού South Stream, ο οποίος υπό τη Μαύρη Θάλασσα και μέσω της Βουλγαρίας, της Σερβίας, της Σλοβενίας και της Αυστρίας θα τροφοδοτήσει με φυσικό αέριο την Ευρώπη, αναμένεται, να τεθεί σε λειτουργία στο τέλος του 2014 και προβλέπεται να εφοδιάζει , χωρίς προβλήματα την Ευρώπη με  ρωσικό  φυσικό αέριο. Εκτός και αν, η αμερικανική  διπλωματία, «πείσει»  τη Βουλγαρία, ότι είναι ασύμφορη η λειτουργία του South Stream … Ή η προσέγγιση της Σερβίας με την Ε.Ε., να αποδειχτεί καταλυτική στην τροφοδοσίας της Ευρώπης με ρώσικο φυσικό αέριο, επειδή η Σερβία παραμένει ένας  σταθερός σύμμαχος της Ρωσίας στην περιοχή των Βαλκανίων. Πιθανόν, να «υποχρεωθεί» η Σερβία, ως μελλοντικός εταίρος  της Ε.Ε.,  να συμμορφωθεί με τους ευρωπαϊκούς κανόνες λειτουργίας της αγοράς ενέργειας  και να διακόψει τη ροη του ρωσικού φυσικού αερίου από το έδαφός της.  Ήδη η Κομισιόν, ενημέρωσε τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. που από τα εδάφη τους σχεδιάζεται να περάσει ο αγωγός South Stream  (Αυστρία, Βουλγαρία Κροατία, Σλοβενία), ότι η συμφωνία με τη Ρωσία θα πρέπει να αναθεωρηθεί, διότι παραβιάζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο!

  Σε αυτή την περίπτωση, δηλαδή δυσλειτουργίας ή ακύρωσης της ολοκλήρωσης της κατασκευής του South Stream,  η αξία του ΤΑΡ εκτινάσσεται , αφού  θα εξελιχτεί σε βασικό ενεργειακό τροφοδότη της Ε.Ε. 

Επίσης, η μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ευρώπη,  που έχει εντοπιστεί στην Ανατολική Μεσόγειο,  στην Κυπριακή ΑΟΖ , οικόπεδο Αφροδίτη και στην ΑΟΖ του Ισραήλ, οικόπεδο Λεβιάθαν,  είτε μέσω Ελλάδος , είτε μέσω Τουρκίας, εντάσσεται στα σχέδια απεξάρτησης της Ευρώπης,  από το ρωσικό φυσικό αέριο.    Γι’ αυτό ακριβώς, ο απόηχος της κρίσης στην Ουκρανία, φτάνει και στην Κύπρο, και δρα ως επιταχυντής των διαδικασιών επίλυσης του Κυπριακού.   Η αμερικανική διπλωματία προωθεί άμεσα λύση του Κυπριακού,  ώστε να μην υπάρξουν προβλήματα στην αξιοποίηση του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου  και στην ασφαλή μεταφορά  του φυσικού αερίου, πιθανότατα μέσω Τουρκίας  (αμερικανικά σχέδια για να εξευμενιστεί η Άγκυρα) στην Ευρώπη. 

Επειδή η ενέργεια και η γεωοικονομία,  είναι βασικές συνισταμένες των διεθνών  γεωπολιτικών εξελίξεων,  η κρίση στην Ουκρανία, πιθανόν να ενδυναμώσει την πολιτικό-στρατιωτική συμμαχική σχέση των ΗΠΑ- ΙΣΡΑΗΛ-ΚΥΠΡΟΥ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ – ΕΛΛΑΔΑΣ, στη βάση της προώθησης κοινών οικονομικών – ενεργειακών συμφερόντων.  Συνεπώς, οι εξελίξεις την Ουκρανία θα επηρεάσουν και την πορεία των Εθνικών μας Θεμάτων, γι’ αυτό απαιτείται η ενεργοποίηση της ελληνικής διπλωματίας στο μέγιστο βαθμό, ώστε με διορατικότητα, πραγματισμό και ευελιξία,  να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο προώθησης των συμφερόντων του Ελληνισμού.