Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παρουσίαση Γλέζου σε δημοσίευμα της αυστριακής εφημερίδας «Βίνερ Τσάιτουνγκ»


  • )
Τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ο αντίπαλος του Χίτλερ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» έχει εκτενές αφιέρωμα στον Μανώλη Γλέζο, στο χθεσινό φύλλο της αυστριακής εφημερίδας «Βίνερ Τσάιτουνγκ», στον υπότιτλο του οποίου σημειώνεται πως «με τα 91 χρόνια του ο Μανώλης Γλέζος θα εκπροσωπήσει και πάλι την Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο».

Στην αρχή του αφιερώματος αναφέρεται πως ο πρώτος αντίπαλός του ήταν ο Χίτλερ ο οποίος φέρεται να τον καταδίκασε ο ίδιος σε θάνατο, αλλά ο Μανώλης Γλέζος επέζησε και σήμερα, παρά τα 91 χρόνια του, συνεχίζει τον αγώνα του, όπως τότε, για μια καλύτερη Ευρώπη.

Στο αφιέρωμα γίνεται ιστορική αναδρομή στην ενεργό δράση του Μανώλη Γλέζου στην αντίσταση στην πατρίδα του κατά των ναζιστών πριν από 73 χρόνια, όταν το Μάιο του 1941, σε ηλικία 18 χρονών, είχε ανέβει στην Ακρόπολη και είχε κατεβάσει τη ναζιστική σημαία, σύμβολο της εξόντωσης δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, ενώ αργότερα αγωνίστηκε κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, μένοντας για χρόνια έγκλειστος στις φυλακές για να απελευθερωθεί μόνον έπειτα από διεθνείς παρεμβάσεις διανοούμενων και καλλιτεχνών.

Από τότε είναι στρατευμένος στην πολιτική και τώρα βρίσκεται και πάλι στο Ευρωκοινοβούλιο ως ο μεγαλύτερος σε ηλικία ευρωβουλευτής, ζητώντας, μαζί με τους συναδέλφους του αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ, από την Ευρωπαϊκή Ένωση την εγκατάλειψη της πολιτικής λιτότητας, ενώ μάχεται με πάθος για τις αποζημιώσεις από τη Γερμανία στα θύματα των ναζιστών στην Ελλάδα, λέγοντας πως τότε η Ελλάδα υπέφερε και έως σήμερα δεν έχει υπάρξει δικαιοσύνη.

Στο δημοσίευμα της «Βίνερ Τσάιτουνγκ» γίνεται εκτενής αναφορά στην πρόσφατη συνομιλία του Μανώλη Γλέζου με δημοσιογράφους στο Στρασβούργο, που ανατρίχιασαν ακούγοντας από τον ίδιο ότι ο λόγος που δεν εγκαταλείπει την πολιτική είναι το κάλεσμα των συντρόφων του που έχασαν τη ζωή τους στον αγώνα και σε διαδηλώσεις, όπως επίσης εκείνων που εκτελέστηκαν και με τους οποίους είχε υπάρξει η υπόσχεση πως ο ένας δεν θα ξεχάσει τον άλλο.

Στη συνάντησή του με τους εκπροσώπους του Τύπου ο Μανώλης Γλέζος προειδοποίησε πως «στην Ελλάδα αποδομείται το κοινωνικό κράτος, απειλείται η δημοκρατική ελευθερία» και πως τα προωθούμενα από τη Γερμανία μέτρα λιτότητας όπως επίσης η αυξανόμενη επιρροή της κυβέρνησης του Βερολίνου βλάπτουν την ενότητα των ευρωπαϊκών κρατών, προσθέτοντας ότι «δεν θέλουμε μια γερμανική ούτε μια βρετανική Ευρώπη και οπωσδήποτε όχι μια υπερατλαντική», καθώς, όπως πρόσθεσε , η Ευρώπη δεν απελευθερώθηκε για αυτό τον σκοπό.

Στο αφιέρωμα σημειώνεται, μεταξύ άλλων, πως στη δεκαετία του 1980, από τον συνειδητοποιημένο κομμουνιστή Μανώλη Γλέζο, που μετά τον Πόλεμο είχε τιμηθεί στη Μόσχα με το Βραβείο Λένιν, προέκυψε ένας πολιτικός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που το 1984 εξελέγη με την Αριστερά ευρωβουλευτής.

Τονίζεται επίσης πως τις πεποιθήσεις του ο Μανώλης Γλέζος τις εκφράζει και στο δρόμο, όπου, το 2010 σε διαδήλωση δέχθηκε επίθεση με δακρυγόνα στο πρόσωπο από αστυνομικούς και εκείνες οι εικόνες του τραυματισμένου πολιτικού προκάλεσαν ευρεία αγανάκτηση αλλά και μια επιπλέον απόδειξη για τις ακλόνητες πεποιθήσεις του που δεν εγκαταλείπει ποτέ.

Προστίθεται ακόμη ότι ο 91χρονος πολιτικός ζητάει να γίνει η Ευρώπη πιο «πλουραλιστική» και να μπορεί να προσφέρει σε όλους, ενώ θεωρεί ότι η Ελλάδα προσφέρεται ως έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και θα μπορούσε να γίνει μία από τις τρεις έδρες του.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα