Η ηθική διάσταση του ανεξόφλητου Χρέους ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΡΘΡΟ του Χρήστου Καπούτση

Η διεκδίκηση του ανεξόφλητου χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα,  που προέκυψε κατά τη διάρκεια της κατοχής 1941-44, περιέχει πρωτίστως ένα ηθικό αίτημα.  Τη δικαίωση του αντιφασιστικού αγώνα των Ελλήνων πολιτών, που αυτοβούλως προέταξαν την προσωπική Ελευθερία και  την Εθνική Ανεξαρτησία, «μη φειδόμενοι της ζωής», έναντι της εθελοδουλίας ή της σιωπηρής αποδοχής της απεχθούς πραγματικότητας,  που επέβαλαν στην Πατρίδα μας οι κατοχικές δυνάμεις και οι συνεργάτες τους, οι δωσίλογοι, οι μαυραγορίτες, οι ταγματασφαλίτες και οι γερμανοτσολιάδες.

‘Όσοι είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε την εκδήλωση στη ΛΑΕΔ, που συνδιοργάνωσαν , το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και η Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα,  νοιώσαμε ένα εσωτερικό συγκλονισμό, από το οπτικοακουστικό υλικό,  που είχε ετοιμάσει το Πολεμικό Μουσείο, όπου ξεχείλιζε ο ανθρώπινος πόνος, η ανείπωτη τραγωδία  των κατακτημένων Ελλήνων και η απίστευτη βαρβαρότητα των κατακτητών.

Στην παρέμβασή της η πρόεδρος της Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, ανέδειξε μια ακόμη πτυχή, δυστυχώς παραγνωρισμένη, της δράσης των κατοχικών στρατευμάτων. Απαίτησε η Πρόεδρος, την επιστροφή στη χώρα μας, ΟΛΩΝ των μνημείων του Πολιτισμού, που εκλάπησαν από την Ελλάδα,  κατά την περίοδο της Γερμανικής κατοχής. Διεπράχθησαν και εγκλήματα κατά της Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, εδώ στην Ελλάδα στην κοιτίδα του πολιτισμού από τους απογόνους του Γκαίτε, του Καντ, του Νίτσε, του Χάιζεμπεργκ, του Μπετόβεν.

Επίσης,  έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ανακοίνωση από τον ΑΝΥΠΕΘΑ Κ. Ήσυχο, ότι η αρμόδια Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, πρόσφατα απέκτησε 400 χιλιάδες έγραφα της ΒΕΡΜΑΧΤ και τώρα ψηφιοποιούνται, όπου καταγράφονται λεπτομερώς οι καταστροφές που προξένησαν , σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε οικογένεια της Ελληνικής Επικράτειας  τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής και μάλιστα, με προσωποποιημένες ευθύνες, των γερμανών αξιωματικών και των συνεργατών τους, ελλήνων και άλλων. Θα μάθουμε επιτέλους και ποιες από τις θεωρούμενες ως «αγίες οικογένειες», πολιτικών, μεγαλοεκδοτών και μεγαλοεπιχειρηματιών, συνεργάστηκαν με τους κατακτητές υφαρπάζοντας και τις περιουσίες ελλήνων πατριωτών.  Είναι αυτονόητο ότι οι έρευνες για τις γερμανικές οφειλές και οι Δικαστικές αποφάσεις που θ προκύψουν, θα επιφέρουν και οικονομικές αξιώσεις υπέρ των θυμάτων, αλλά αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα, διότι προέχει η ηθική αποκατάσταση.

Συνιστά επομένως ανοσιούργημα και βαρύτατη  προσβολή της μνήμης των θυμάτων, κάθε  προσπάθεια συσχέτισης ή και συμψηφισμού,   του βεβαιωμένου  δημοσιονομικού χρέους της Ελλάδας προς τους δανειστές μας, με το ηθικό αίτημα , να αποδεχτεί και να αναγνωρίσει η σημερινή Δημοκρατική και ευημερούσα Γερμανία, τις απαράγραπτες οφειλές της προς τους Λαούς της Ευρώπης, που υπέφεραν τα πάνδεινα από τον γερμανικό φασισμό.  Και παράλληλα επιβάλλεται να «ονοματιστούν» οι συνεργάτες των χιτλερικών καθαρμάτων , που είχαν συμμετοχή στη διάπραξη εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας.

Αν επιχειρηθεί μία σύνδεση της ναζιστικής κυριαρχίας 1941-44 με την σημερινή οικονομικο-πολιτική πραγματικότητα, αυτή μπορεί να αφορά μόνο τον αναστοχασμό της πανίσχυρης  ελίτ των Βρυξελών και του Βερολίνου,  ως ιστορικό παράδειγμα, των ευθυνών που προκύπτουν, όταν αποφασίζεται να συνθλιβεί και να εξαθλιωθεί ένας Λαός, επιβάλλοντάς του, μονεταριστικές πολιτικές νεοφιλελεύθερου προσανατολισμού με ακραίο τιμωρητικό – προτεσταντικό  φανατισμό.