Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τι κάνει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο;

του Χρήστου Καπούτση

Επίκαιρο και εύλογο το ερώτημα,  τι κάνει η Ναυτική Δύναμη του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο; Ασχολείται με τον περιορισμό των μεταναστευτικών / προσφυγικών ροών, ή μήπως έχει άλλη αποστολή; Σύμφωνα με το επιχειρησιακό σχέδιο που έχει και θα πρέπει να εφαρμόσει  ο Γερμανός Διοικητής της Ναυτικής Δύναμης, « Όταν θα ξεκινάει μια βάρκα με πρόσφυγες ή μετανάστες από την ακτή της Μικράς Ασίας, το πλοίο της ναυτικής δύναμης του ΝΑΤΟ που θα εντοπίζει αυτή την κίνηση,  θα ειδοποιεί σε ανοιχτό δίαυλο που ακούν όλες οι ακτοφυλακές και η Frontex ότι «αυτή τη στιγμή στη Σμύρνη, στο τάδε GPS point, το πλοίο τάδε της νατοϊκής δύναμης παρατηρεί ότι βάρκα με 25 πρόσωπα ξεκινά για να περάσει προς την ελληνική πλευρά». Θα καλεί πρώτα την τουρκική ακτοφυλακή που είναι υπεύθυνη για να επιχειρεί στα τουρκικά παράλια, να πάει εκεί και να σταματήσει τον απόπλου του σκάφους και μετά την Frontex ».
 Στο διάστημα που τα πλοία του ΝΑΤΟ περιπολούν στο Αιγαίο, δεν υπάρχει ούτε μία επίσημη καταγραφή,  που πλοίο του ΝΑΤΟ ειδοποίησε,  είτε τις τουρκικές αρχές, είτε τη ΦΡΟΝΤΕΧ, παρότι, στο διάστημα αυτό δεκάδες βάρκες με εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες, πέρασαν ανενόχλητοι από τα τουρκικά παράλια στα ελληνικά νησιά.
Η άλλη αποστολή που είχε το ΝΑΤΟ είναι να συμβάλει στην εξουδετέρωση του φαύλου και πολυδαίδαλου κυκλώματος των διακινητών και δουλεμπόρων. Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση,  που η ναυτική δύναμη του ΝΑΤΟ είχε συμμετοχή σε παρόμοια επιχείρηση.  Άλλωστε, ούτε η Τουρκία ζήτησε τη συνδρομή του ΝΑΤΟ, αφού οι τουρκικές αρχές δεν φαίνονται  να επιθυμούν διακαώς να εξουδετερώσουν το κύκλωμα των διακινητών.
Το ανησυχητικό είναι, ότι η Τουρκία επέβαλε περιορισμό στην κίνηση των περιπολιών των πλοίων  του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Μέχρι τώρα,  κανένα από τα πλοία της νατοϊκής  αρμάδας δεν έχει κατέβει κάτω από την Ικαρία. Συνήθως,  βρίσκονται μεταξύ Χίου και Λέσβου.

 Ο  λόγος είναι ότι η  Τουρκία θεώρει τα Δωδεκάνησα και το Καστελόριζο  αποστρατιωτικοποιημένες περιοχές και η τουρκική εκδοχή επιβλήθηκε στο ΝΑΤΟ. Μόνο η τουρκική Φρεγάτα BARBAROS έκανε περιπολίες στα Δωδεκάνησα, χωρίς η Ελλάδα να προβάλει αντιρρήσεις! 
Επίσης, με απαίτηση της Τουρκίας, κανένα πλοίο του ΝΑΤΟ, δεν ελλιμενίζεται στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.  Τα πλοία της ναυτικής αρμάδας του ΝΑΤΟ  ελλιμενίζονται είτε στον Πειραιά, είτε στην Θεσσαλονίκη, είτε στη ΣΟΥΔΑ, είτε στην Ναυτική Βάση  του ΑΚΣΑΖ (Τουρκία).
Συνεπώς, η   παρουσία της Ναυτικής Δύναμης του  ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, δεν έχει επιφέρει, μέχρι τώρα, τα αναμενόμενα αποτέλεσμα, που είναι ο περιορισμός  των προσφυγικών ροών και η εξουδετέρωση του κυκλώματος των διακινητών.
Η αιτία για τον μάλλον διακοσμητικό ρόλο του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο , σχετικά με το προσφυγικό,  είναι οι διπλωματικοί ελιγμοί της Τουρκίας, με την ανοχή της Διοίκησης της Συμμαχίας. Η Τουρκία, αξιοποιεί την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, όχι φυσικά για την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος, αλλά για την προώθηση των πάγιων  διεκδικήσεών της,  σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.  Θα πρέπει η ελληνική Κυβέρνηση να απαιτήσει από το ΝΑΤΟ, να εκφράσει την  θέση του, για τις  καθημερινές πλέον  παραβιάσεις  του Ελληνικού εναέριου χώρου (ΕΕΧ) και των  χωρικών μας υδάτων (ΕΧΥ)  από τα πλοία του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού  και της Ακτοφυλακής,  καθώς και από τα τουρκικά εναέρια μέσα (Ελικόπτερα και μαχητικά αεροσκάφη),  τα οποία με πρόσχημα την συμμετοχή τους σε επιχειρήσεις  αντιμετώπισης των προσφυγικών – μεταναστευτικών ροών παραβιάζουν  συστηματικά την ελληνική κυριαρχία σε θάλασσα και αέρα. Μήπως, το Αιγαίο αποεθνικοποιείται και μετατρέπεται σε νατοϊκή θάλασσα με δυο ισότιμους συνδικαιούχους (Ελλάδα- Τουρκία), εν αγνοία της Ελληνικής Κυβερνήσεως;
Στρατιωτικοί και διπλωμάτες,  που μετέχουν στα αντίστοιχα θεσμικά όργανα της Συμμαχίας, μας αποκάλυψαν  ότι , υπάρχει μια ισχυρή ομάδα μεταξύ των  κρατών μελών του ΝΑΤΟ,  που θεωρεί  ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο,  θα είναι πιο ωφέλιμο να συσχετίζεται με την αντιπαράθεση της Τουρκίας  με τη Ρωσία και λιγότερο με την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος.
Μήπως το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο ήρθε,  για να ελέγχει τις κινήσεις των πλοίων του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού  που κινούνται προς και από τη ΣΥΡΙΑ; Ήδη η Καναδική Φρεγάτα HCMS FREDERICTON (337) που μετείχε στην Ναυτική Δύναμη του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, αποχώρησε από το Αιγαίο και τώρα  βρίσκεται στη Μαύρη Θάλασσα.  Συγκρότησε την υποομάδα SNMG Task Unit 2 (SNMG TU. 02)  στην οποία εντάχθηκαν επίσης 1 ρουμανική Φρεγάτα (ROS REGINA MARIA F-222) και 1 βουλγαρική Κoρβέτα (BGS RESHITELNI-13) , ενώ πρόκειται να ενταχθούν και πλοία του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού.  Μια κίνηση του ΝΑΤΟ, σαφώς «ενοχλητική»,  για την κυριαρχία του Ρωσικού  Στόλου στη Μαύρη Θάλασσα.
Μήπως τελικά  το ΝΑΤΟ αποφάσισε να απλώσει τις φτερούγες του στην ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, όπου η σύγκρουση συμφερόντων αγριεύει, ο πόλεμος μαίνεται και οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις επιταχύνονται;  Άλλωστε, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γ.Στόλντεμπεργκ , δήλωσε  ότι η Συμμαχία εξετάζει ακόμη και το σενάριο ανάμειξης της Συμμαχίας στον εμφύλιο της Συρίας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ανθρωπιστικό-προσφυγικό πρόβλημα ...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα