Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ

Θα ψηφίσουν τον Κόφτη οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στη Βουλή; Βεβαίως! Είτε φόρα παρτίδα, εν Μέση Οδώ και ντάλα μεσημέρι, είτε νύχτα, νύκτωρ και στη ζούλα, θα την υπερψηφίσουν. Είτε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, είτε με κάποια τροπολογία,

οι μεταλλαγμένοι του κ. Τσίπρα θα υπερψηφίσουν την Ανωτέρα Βία, μπροστά στην οποία οι άνθρωποι δεν (πρέπει να) μπορούν να κάνουν αλλιώς. Τώρα, αν ο δήμιος,ο χειριστής του Κόφτη, θα ’ναι Βησιγότθος ή Ρωμιός, ποσώς! Η «Αυγή» πάντως έσπευσε να πανηγυρίσει ότι θα ’ναι Ρωμιός! Ραγιάς, Γραικύλος, Γραισκύλος. Σπολάτι και εις πολλά τα έτη. Η Κομαντατούρ πάντως επιμένει ο Κόφτης να ’ναι Οστρογότθος, Ούνος, Βάνδαλος, κάτι που φέρνει σε δύσκολη θέση τους 53 και τους 153 που θα προτιμούσαν ο δήμιος να είναι υπομείων, τρέσσας, χατζατζάρης - δικός μας άνθρωπος δηλαδή.

Βεβαίως οι 53, οι 153, η κυβέρνηση Τσίπρα-Παππά-Τζάκρη και οι λοιποί Μηδίσαντες διαβεβαιώνουν το Πανελλήνιο ότι ο Κόφτης δεν θα δουλέψει ποτέ. Οτι δεν θα χρειασθεί. Οτι απλώς για μια ιδέα πρόκειται, στην οποίαν πρέπει να συνηθίσουμε. Αλλωστε, τι ήταν τα Καυδιανά Δίκρανα; μια Αψίδα του Θριάμβου ήταν, κάτω απ’ την οποίαν περνούσαν και πανηγύριζαν οι vae victis ηττημένοι. Αυτάλένε οι ανθρωποφύλακες των ηττημένων και δεν ορρωδούν. Δεν τους πιάνει ούτε φρίκη, ούτε τεταρταίος πυρετός, όταν ζητούν πίσω το ΕΚΑΣ από τους φτωχότερους των φτωχών. Ποια τέρατα αναλγησίας μπορούν να ζητούν πίσω αναδρομικώς από τα στρουθία τα ψίχουλα; Μαζί με τον Πάγκαλο τα έφαγαν

οι κολασμένοι του δικομματισμού και των μνημονίων, και τώρα, ω εσείς αριστεροί της ελεεινής μορφής, τα ζητάτε πίσω; Ανόητοι. Μάχαιραν δίδετε, μάχαιραν θα λάβετε. Αφρονες. Τη σπάθη του Δαμοκλή έχετε κρεμάσει πάνω απ’ το κεφάλι των αδύναμων, πέλεκυς θα πέσει στο δικό σας. Εχει κάνει μεγάλη υπομονή ο κόσμος μαζί σας κι έχετε ξεφύγει. Ζητάτε πίσω του φτωχού το ψωμί και ταυτοχρόνως κοκορεύεσθε ότι του φτιάχνετε γεμιστά με τα χεράκια σας. Σατωμπριάν για τους Δυνατούς φτιάχνετε - τη χώρα στο πιάτο τούς προσφέρετε. Κορδακίζεσθε στα πάνελ (της διαπλοκής, που τώρα σας πάει με χίλια) και σας πατάνε κάτω οι θεσμοί - ποσώς! αλλά συνθλίβεται η Ελλάδα.

Ο κ. Σαμαράς υπέγραψε «δήλωση μετανοίας» στους Τυράννους λέγοντας «ουδείς αναμάρτητος», εσείς υπογράψατε «δήλωση μετανοίας» για όλα όσα είπατε στον ελληνικό λαό, από την κατάργηση των μνημονίων και το κούρεμα του χρέους έως τη διεκδίκηση των Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων. Ομως να ξέρετε: η δήλωση

μετανοίας μπροστά στους Δυνατούς δεν σηκώνει μετά μετάνοια μπροστά στον λαό. Εχετε πάρει τον δρόμο σας. Μαζί με τους υπόλοιπους μνημονιακούς. Λέτε ό,τι έλεγαν και εκείνοι, κάνετε ό,τι έκαναν κι εκείνοι, με το ίδιο success story πυρπολείτε κι εσείς τις ζωές των ανθρώπων. Ομως, καλά ο ΕΝΦΙΑ, καλά η μονιμοποίηση της έκτακτης εισφοράς, καλά (τι καλά δηλαδή, μαύρα κι άραχλα) οι περικοπές και η υπερφορολόγηση, αλλά και τα ψιχουλάκια του ΕΚΑΣ μωρέ; Το υστέρημα του υστερήματος; Από τους πατεράδες μας και τις μανάδες μας; Και καλά, μπορεί τα αφεντικά σας, Σόιμπλε και τράπεζες, να είναι φαταούλες, εσείς τι είσθε; Θεομπαίχτες; γαλήνιοι βλάκες; θεοστυγή άχθη αρούρης; τι;

Οι αρχαίοι Ελληνες (που σύμφωνα με τον κ. Μπαλτά, το εργαλείο του ΟΟΣΑ κ. Λιάκο και τη λοιπή σέχτα, ουδεμίαν σχέση έχουν με τους νεότερους Ελληνες) όσους ασεβούσαν ενώπιον των γερόντων, τους περιφρονούσαν κι όσους ατίμαζαν τους γέροντες, αγρίως τιμωρούσαν. Κι εσείς θα τιμωρηθείτε ! Από το εκλογικό σώμα. Για τις ύβρεις που διαρκώς διαπράττετε. Με εξέχουσα μωρία. Μεταλλαγμένοι πλέον, απλώς παρενδύεσθε το αριστεριλίκι, δόσονες στους άρπαγες, ποτίζετε το ψωμί των Ελλήνων με δάκρυα, ατιμάζετε τα στερνά των γερόντων, ξεπουλάτε τα πρώτα των νέων, γίνατε του Κόφτη, του σκοινιού και του παλουκιού. Σταυρωτής είναι για τον φτωχό όποιος του παίρνει ένα ακόμα ευρώ. Απελάτης είναι για την πατρίδα όποιος εκεί που στέκονται τα αγάλματα στήνει γκιλοτίνες και κόφτες - θα ’ρθει ο Κόφτης, και

με την ψήφο σας, θα είναι ο μιαρός θεός για δεκαετίες, θα παλινορθωθεί ακόμα πιο άγρια η Αντίδραση, εσείς της ανοίγετε τον δρόμο ληστεύοντας τους φτωχούς, περιπαίζοντας τους πάντες κι εμπαίζοντας ο ένας τον άλλον - διότι πρώτα απ’ όλα μεταξύ σας θα σφαγείτε...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα