Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πιθανές στρατιωτικές προκλήσεις της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κύπρου και στο Αιγαίο. «Μη θεωρείτε ότι οι Τούρκοι είναι αήττητοι» Ν. Κοτζιάς

Του Χρήστου Καπούτση

Στον απόηχο του αδιεξόδου των συνομιλιών για το Κυπριακό στην Ελβετία, έχουμε μια πολύ θετική εξέλιξη στον ενεργειακό και πολιτικό τομέα,  για την Κυπριακή Δημοκρατία. Το Κυπριακό κράτος,  ασκεί πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του (ΑΟΖ), που μάλιστα, αναγνωρίζονται από τη Διεθνή κοινότητα.  Χωρίς εμπόδια ξεκίνησε  η ερευνητική γεώτρηση στην ΑΟΖ  της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το πλωτό γεωτρύπανο «West Capella» της Total – ENI (γαλλο-ιταλική κοινοπραξία) βρίσκεται στο τεμάχιο 11 της κυπριακής ΑΟΖ, με βάση τη συμφωνία που έχει συνάψει με την Κυπριακή Δημοκρατία. Οι υποθαλάσσιες έρευνες θα διαρκέσουν 75 μέρες και εκτιμάται ότι στο τέλος Σεπτεμβρίου,  θα έχουμε τα πρώτα τεκμηριωμένα αποτελέσματα, για την χωρητικότητα,  την ποιότητα και ποσότητα του φυσικού αερίου. Ως ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη εκτιμάται η παρέμβαση της αμερικανικής κυβέρνησης, που με επίσημη ανακοίνωση,  στήριξε το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να ερευνά για φυσικό αέριο και πετρέλαιο στην κυπριακή ΑΟΖ. Ένα δικαίωμα,  που πεισμόνως αρνείται η Τουρκία.
Στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, υπάρχει μια ισχυρή συγκέντρωση συμμαχικών πολεμικών πλοίων. Βρίσκονται,   δύο φρεγάτες του πολεμικού ναυτικού της Γαλλίας, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Τζορτζ Μπους» συνοδευόμενο από αριθμό πολεμικών πλοίων,  αλλά και μια κορβέτα του Ισραήλ. Στην θαλάσσια περιοχή της Κύπρου βρίσκεται και  κανονιοφόρος του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Όμως, εντός της Κυπριακής ΑΟΖ,  βρίσκονται και δυο πολεμικά πλοία του Στόλου της Τουρκίας, καθώς η  Άγκυρα έχει εκδώσει «ΝΑVTEX» για ασκήσεις με πραγματικά πυρά!
Στο εύλογο ερώτημα, πόσο πιθανό, είναι ένα θερμό επεισόδιο, που ενδεχομένως να  προκληθεί από την προσπάθεια των τουρκικών πολεμικών πλοίων να εμποδίσουν τις γεωτρήσεις, η απάντηση είναι μάλλον αρνητική, διότι: Δεν έχει υπάρξει προηγούμενο παγκοσμίως,  που κράτος έχει επιτεθεί με στρατιωτικά μέσα σε πλατφόρμα εξόρυξης ιδιωτικών συμφερόντων, για οποιονδήποτε λόγο. Στην περίπτωση αυτή, η αντίδραση της Διεθνούς κοινότητας και ειδικά των κρατών που έχουν άμεση σχέση με τις ιδιωτικές εταιρείες,  θα είναι άμεση και δεδομένη η απάντηση σε στρατιωτικό επίπεδο.
Η  Τουρκία, μέχρι τώρα,  δεν επιχείρησε ούτε μία φορά,  να εμποδίσει , ασκώντας στρατιωτική βία, τις ενέργειες της Κύπρου, όσον αφορά στις έρευνες για φυσικό αέριο στην κυπριακή ΑΟΖ. Περιορίζεται μόνο  σε φραστικές απειλές και σε επίδειξη στρατιωτικής ισχύος, με τις απανωτές αεροναυτικές ασκήσεις.    Ωστόσο, επειδή το σύστημα εξουσίας Τ. Ερντογάν είναι απρόβλεπτο και αρκετά «στριμωγμένο», δεν μπορεί να αποκλειστεί μια «εντυπωσιακή» πρόκληση, σε στρατιωτικό επίπεδο, είτε στην Κύπρο, είτε στο Αιγαίο.  ««Θα δούμε τουρκικές προκλήσεις; Πιθανόν. Μη θεωρείτε ότι οι Τούρκοι είναι αήττητοι. Κοιτάξτε με τι ευκολία οι ισλαμιστές κατέστρεψαν μεγάλο μέρος του τουρκικού μηχανισμού μέσα στην ίδια τη Συρία», είπε στην Βουλή ο ΥΠ.ΕΞ. Νίκος Κοτζιάς.

Ασφαλώς η πορεία προς την επίλυση του κυπριακού συνδέεται άμεσα με τα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αεριού στην κυπριακή ΑΟΖ και φυσικά με την Γεωστρατηγική θέση της Κύπρου,  που είναι ιδιαιτέρως αναβαθμισμένη λόγω των δραματικών γεγονότων στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
Τα αποτελέσματα των συνομιλιών για το Κυπριακό στην Ελβετία, επεξεργάζονται και αναλύονται ενδελεχώς από τις αρμόδιες κρατικές αρχές σε Αθήνα,  Άγκυρα, Λευκωσία, Λονδίνο και Ουάσιγκτον.
Αθήνα και Λευκωσία εκτιμούν ότι, Τουρκία οδήγησε  τη διάσκεψη του «Κρανς Μοντάνα» σκοπίμως σε αδιέξοδο, καθώς  αρνήθηκε κατηγορηματικά να αποδεχθεί την κατάργηση των ανύπαρκτων παρεμβατικών «δικαιωμάτων» και την αποχώρηση του συνόλου των στρατευμάτων κατοχής βάσει χρονοδιαγράμματος.  Μάλιστα, κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών αποκάλυψε τη διαχρονική  θέση της Τουρκίας,  σύμφωνα με την οποία η Άγκυρα «χρειάζεται τα δικαιώματα αυτά προκειμένου να μπορεί να επεμβαίνει στρατιωτικά σε ολόκληρη  την Κύπρο, όποτε η ίδια το κρίνει σκόπιμο». Μάλιστα υπερβαίνοντας κάθε όριο θρασύτητας ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μ.Τσαβούσογλου  χαρακτήρισε «ανόητο το αίτημα για κατάργηση του "δικαιώματος" μονομερούς επέμβασης, κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο με χρονοδιάγραμμα»!
Είναι προφανές, ότι δεν μπορεί να υπάρξει κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος (Ενωμένη Κύπρος), όταν στο έδαφός της υπάρχουν κατοχικά στρατεύματα και τουρκικά επεμβατικά δικαιώματα,  διότι σε αυτή την περίπτωση,  θα επρόκειτο,  για προτεκτοράτο της Άγκυρας.  Όμως η Τουρκία, μέσω των αλλεπάλληλων διακοινοτικών και διεθνών συνομιλιών για το Κυπριακό και αξιοποιώντας την ευέλικτη ή και υποχωρητική στάση της ελληνοκυπριακής πλευράς,  έχει πετύχει:  Την απενοχοποίηση της. Την μετατροπή, του διεθνούς εγκλήματος που διέπραξε σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με την στρατιωτική εισβολή, σε δικοινοτική διαφορά. Την εδραίωση των τετελεσμένων της κατοχής και την αναβάθμιση του ψευδοκράτους και απομένει, ως τουρκικός Στρατηγικός στόχος, η τουρκοποίηση ,  μέσω της «τελικής» συμφωνίας, ολοκλήρου της Κύπρου.
Το τραγικό είναι, και θα πρέπει να επιμείνουμε σε αυτό, ο παραλογισμός (μετριοπαθής εκδοχή), που επικρατεί σε διάφορες πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο. Ελληνοκυπριακά ΜΜΕ,  κατηγορούν ευθέως τον ΥΠΕΞ Ν. Κότζια  για τη στάση του και  του επιρρίπτονται ευθύνες για τα ναυάγιο στην Ελβετία. Στην μαχητική αρθρογραφία της η φιλοκυβερνητική εφημερίδας «Η Αλήθεια» και στην εφημερίδα « Ο Πολίτης»,  οι αρθρογράφοι υποστηρίζουν ότι, ναι μεν φταίει η Τουρκία για το ναυάγιο,  αλλά κι εμείς με την προσκόλληση στο «μηδέν εγγυήσεις και μηδέν στρατός» δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Και σε αυτό φταίει ο Ν. Κοτζιάς «ο οποίος με δογματική επιμονή κατάφερε στο τέλος να συμπαρασύρει σε αυτήν και τον Έλληνα Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, αλλά και σύσσωμη την κυπριακή και ελλαδική πολιτική ηγεσία». Τα  ίδια  λέει σύσσωμος ο τουρκικός και τουρκοκυπριακός τύπος. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ,  είναι υπεύθυνος για την αποτυχία, επειδή επέμεινε σε ανόητες προτάσεις! Και ο παραλογισμός «απλώνεται» και στην Ελλάδα, αφού αρκετοί δημοσιογράφοι και αναλυτές συμμερίζονται τις παραπάνω απόψεις και τις προβάλλουν …

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα