Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δυσφορία των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων , για την κομματικοποίηση του συμβάντος στον Έβρο (ραδιοφωνικό σχόλιο)

Από τις συζητήσεις που έχω αυτές τις μέρες στο ΥΠΕΘΑ,
 Καταγράφεται και παρουσιάζω, μια γενικευμένη δυσφορία εκ μέρους των στρατιωτικών,  για την προσπάθεια κομματικού χρωματισμού της υπόθεσης της σύλληψης και προφυλάκισης των δυο ελλήνων στρατιωτικών σε φυλακή υψίστης ασφαλείας στην Αδριανούπολη. Και αυτή η προσπάθεια ήταν εμφανής, κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Πρόκειται, για μια υπόθεση που έχει τραυματίσει το κύρος του Στρατεύματος και χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση από τις κομματικές ηγεσίες. Ειδικά μάλιστα, ενόσω οι δυο στρατιωτικοί παραμένουν φυλακισμένοι και μάλλον, δεν πρόκειται σύντομα να απελευθερωθούν, καθώς δεν γνωρίζουμε πότε  και με πια κατηγορία, θα βρεθούν τελικά, ενώπιων της ετυμηγορίας της τουρκικής δικαιοσύνης,  που δεν φημίζεται και ιδιαίτερα, για την ανεξαρτησία της. 
Με απόφαση του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου (ΑΣΣ),   κατά τις προγραμματισμένες  ετήσιες κρίσεις (προαγωγές, αποστρατείες και μεταθέσεις) της ανώτατης ηγεσίας του Στρατεύματος,  μεταξύ άλλων, μετατίθενται και  οι δυο στρατιωτικοί Διοικητές του Έβρου, που στην περιοχή ευθύνης των σχηματισμών τους , έγινε το μεθοριακό επεισόδιο  στις Καστανιές του Έβρου.
Μετά το επεισόδιο σε ολόκληρη τη μεθοριακή γραμμή στον ΕΒΡΟ, έχουν αυξηθεί τα μέτρα ασφαλείας, περισσότερες σκοπιές , αυξημένες περιπολίες και καθημερινές σχεδόν ασκήσεις ετοιμότητας. Συνθήκες αυξημένης έντασης και ψυχοσωματικής κόπωσης, για το στρατιωτικό προσωπικό.
Επίσης προωθούνται, για την ταχύτερη ολοκλήρωσή τους, διάφορα εγκεκριμένα εξοπλιστικά προγράμματα.  Τις επόμενες μέρες θα γίνει κλειστή Συνεδρίαση της αρμόδιας Επιτροπής  της Βουλής,  για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Την στήριξη της Ρουμανίας ζήτησε ο ΥΠΕΘΑ Π. Καμμένος για την απελευθέρωση των δυο στρατιωτικών. « Αυτή τη στιγμή, σε τουρκικές φυλακές έχουμε δύο Έλληνες ομήρους.  Ζητώ την υποστήριξη του Ρουμάνου Υπουργού Άμυνας, για την άμεση απελευθέρωση αυτών των Νατοϊκών, Ευρωπαίων και Ελλήνων στρατιωτικών», δήλωσε ο ΥΠΕΘΑ,  μετά τη συνάντησή του με τον υπουργό άμυνας της Ρουμανίας Mihai Fifor στο Βουκουρέστι.  (το παραπάνω κείμενο είναι το ρεπορτάζ- σχόλιο, όπως μεταδόθηκε στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Δημοτικού Ρ/Σ ΑΘΗΝΑ 984)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα