Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τι ζήτησε ο αμερικανός αρχιστράτηγος από την ΕΛΛΑΔΑ

  «Είναι νομίζω εντυπωσιακή η δήλωση που έκανε ο Αρχηγός των αμερικάνικων ενόπλων Δυνάμεων, σε συνομιλία του,  με δημοσιογράφους , που τον  συνόδευαν στην επίσκεψή του  στην Αθήνα. «Θέλω να δω την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και τις εξελίξεις,  μέσω της ελληνικής οπτικής γωνίας” , είπε ο αμερικανός αρχιστράτηγος  Τζόζεφ Ντάνφορντ,  μετά από την συνάντηση που είχε με τον Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Ευάγγελο  Αποστολάκη στο γραφείο του στο ΥΠΕΘΑ. Και πρόσθεσε με έμφαση ότι «οι σχέσεις ΗΠΑ και Ελλάδας είναι στο καλύτερο επίπεδο, των τελευταίων χρόνων».
Από την επίσκεψη του επικεφαλής των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Αθήνα και οι συνομιλίες που είχε με  υψηλόβαθμους αξιωματούχους της Ελληνικής Διοίκησης, στις περισσότερες μάλιστα, παρουσία και του  αμερικανού πρέσβη, αλλά και του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματικής και  στρατιωτικής αντιπροσωπείας στην Ελλάδα,  επιγραμματικά προκύπτουν τα εξής:
Βρισκόμαστε ενόψει διπλωματικών και στρατιωτικών εξελίξεων σε Λιβύη,  Συρία και  Αν. Μεσόγειο, όπου οι αμερικανο- νατοϊκές στρατιωτικές δυνάμεις θα αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αμερικανική απαίτηση, που έγινε δεκτή από την ελληνική πλευρά,  είναι η επέκταση της αξιοποίησης ΟΛΩΝ των αεροναυτικών  βάσεων που βρίσκονται επί ελληνικού εδάφους.  Και η δυνατότητα να καλυφτούν επιχειρησιακές ανάγκες, που ενδεχομένως να προκύψουν, από τους περιορισμούς που βάζει η Άγκυρα, στην πλήρη αξιοποίηση των αμερικανικών βάσεων που φιλοξενούνται στην Τουρκία. Δεν αποκλείεται και η δημιουργία αεροπορικής βάσης στην Κάρπαθο, παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις της Τουρκίας.
Είναι σαφές ότι οι διπλωματικές και στρατιωτικές σχέσεις, ΗΠΑ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ είναι αλληλοεξαρτώμενες και υπό την επιρροή των εξελίξεων, γεωπολιτικών και ενεργειακών στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου.
Στην παρέμβασή του ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ , επεσήμανε στον αμερικανό ομόλογό του, την συνεχιζόμενη  παραβατική συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι Τουρκικές ΕΔ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, με αποτέλεσμα,  να δημιουργείται μια ακόμη εστία έντασης σε μια ιδιαίτερης αξίας στρατηγική περιοχή,  όπου διακυβεύονται μεγάλα εθνικά και ενεργειακά και πολιτικά συμφέροντα .
**
Ακόμη και οι τούρκοι ψαράδες,  δεν είναι φιλικοί προς τους Έλληνες συναδέλφους τους και δημιουργούν καθημερινά σχεδόν προβλήματα στους ψαρότοπους του Αιγαίου, που σε κάποιες περιπτώσεις θίγονται ακόμη και ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Μάλιστα, Εξώδικο στην ελληνική κυβέρνηση, υποχρεώθηκαν να αποστείλουν  36 Έλληνες αλιείς, για την συστηματική εισβολή με σχέδιο των Τούρκων ψαράδων στο Αιγαίο , όπως αναφέρουν, με σκοπό να αποκτήσουν έρεισμα ή ενός είδους "χρησικτησίας" θαλάσσιων περιοχών φθάνοντας πλέον εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων . Και ζητούν από την Ελληνική Κυβέρνηση,  τη λήψη μέτρων καθώς, όπως γράφουν, «θεωρούμε πλέον, ως κάτοικοι της παραμεθορίου, ότι βρισκόμαστε ενώπιον ενός άνισου ακήρυχτου πολέμου με αντιπάλους τους Τούρκους αλιείς και τα τουρκικά περιπολικά σκάφη, τα οποία συνεπικουρούν στην παράνομη και λαθραία αλιεία». Ένα θέμα, που φαίνεται, ότι δεν έχει αντιμετωπιστεί επαρκώς,  από το ΥΠ. Εμπορικής Ναυτιλίας.» (το ρεπορτάζ όπως το μετέδωσα στον Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων Ρ/Σ ΑΘΗΝΑ 984) ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα