Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Χοντραίνει το παιχνίδι» με το δημοψήφισμα στα Σκόπια

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

 Περισσότερο παρεμβατική , ωμή και απροκάλυπτη, είναι πλέον η αμερικανική διπλωματία στη γειτονική χώρα την π.Γ.Δ. Μακεδονίας, ενόψει του κρίσιμου δημοψηφίσματος για το όνομα. Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ ο Στρατηγός Τζέιμς Μάττις θα επισκεφθεί τη γειτονική χώρα, πριν από το δημοψήφισμα, δηλαδή πριν από τις 30 Σεπτεμβρίου , ως απεσταλμένος του αμερικάνου Προέδρου Ντοναλντ Τραμπ. Ο αμερικανός κυβερνητικός αξιωματούχος, θα  καταστήσει σαφές ότι, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν το λαό της πΓΔΜ αν αποφασίσει να ακολουθήσει το «αμερικανικό όνειρο», υποστηρίζουν  οι αμερικανοί το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και την περιώνυμη συμφωνία των Πρεσπών για το όνομα και φυσικά,  την ένταξη της χώρας αυτής στο ΝΑΤΟ. Η πορεία ένταξης της FYROM στο ΝΑΤΟ, πρέπει να θεωρείται αναπότρεπτη, είτε με το καλό (υπονομευμένο Δημοψήφισμα), είτε Όχι! Παράλληλα, ο αμερικανός ΥΠ.ΑΜ. Τζέιμς Μάττις με την παρουσία του στα Σκόπια, θέλει να εκφράσει και τις  ανησυχίες του,  για  ρωσική εμπλοκή στο δημοψήφισμα, όπως καταγγέλλουν τα φιλοδυτικά  ΜΜΕ και αξιωματούχοι του Στεητ Ντιπάρτμεντ . Όμως, δεν αποτελεί διπλωματικό  μυστικό,  ότι η Μόσχα αντιτίθεται στην εξάπλωση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και  σε χώρες που θεωρεί,  ότι θα πρέπει να βρίσκονται υπό την ρωσική γεωπολιτική και  κυρίως ενεργειακή πολιτική επιρροή.  Η Ρωσία, με δηλώσεις του Πρέσβη της στα Σκόπια, έχει ταχθεί υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, δηλαδή την καταψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών (Τσίπρα- Ζάεφ), που θα ακυρώσει την ενταξιακή διαδικασία της FYROM στο NATO.  Βεβαία, η αμερικανοκρατούμενη διεθνής «πραγματικότητα» είναι που βάζει ψευτοδιλήμματα, δηλ. είτε με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ,  είτε με την Ρωσία, που είναι αποδεκτά από τους επικεφαλής των κυβερνήσεων. Και αυτό διότι, οι πολιτικοί ηγέτες των κρατών της Βαλκανικής δεν διαθέτουν το πολιτικό ανάστημα ή την διπλωματική ευελιξία και διορατικότητα, να διακηρύξουν την απεξάρτηση των κρατών τους από εκμεταλλευτικές συμμαχίες και να ακολουθήσουν μια πολυμερή ανεξάρτητη  εξωτερική πολιτική ,  σε πνεύμα ισότητας και ειρηνικής συνεργασίας, μια συνεργασία ισχυρή και πανβαλκανική.
Το εντυπωσιακό είναι ότι, η ευθεία παρέμβαση των πολιτικών ηγετών της Δύσης (ΗΠΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΝΑΤΟ) στην FYROM,  έχει επηρεάσει και το εσωτερικό της γειτονικής χώρας. Η αντιπολίτευση, το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα το VMRO-DPMNE, που είχε ως κυβέρνηση ισχυρές σχέσεις με τη Ρωσία, υποχρεώθηκε σε υπαναχώρηση. Το  VMRO με ισχυρή την εθνικιστική συνιστώσα, που μέχρι χθες κατηγορούσε τον πρωθυπουργό Ζ. Ζαεφ , ως προδότη,  επειδή υπέγραψε την συμφωνία των Πρεσπών,   κάλεσε τους ψηφοφόρους του, να πράξουν κατά συνείδηση στο δημοψήφισμα. Ουσιαστικά, πριμοδότησε το ΝΑΙ,  που δημοκοπικά βρίσκεται σε σταθερή άνοδο. Ωστόσο, οι  εσωτερικές αντιθέσεις στο VMRO είναι τόσο ισχυρές, ώστε να διατυπώνονται επιφυλάξεις,  εάν το κόμμα αυτό θα παραμείνει ενωμένο μετά το δημοψήφισμα. Η ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ, αποτελεί μια τομή στις διεθνείς σχέσεις, που θα αυξήσει, εκ των πραγμάτων,  την αντιπαλότητα των ΗΠΑ με την Ρωσία, στον πολιτικό και στρατιωτικό και ενεργειακό τομέα και θα προκύψουν πιθανόν και συνοριακές αλλαγές, όχι αναίμακτες.
Τα σχέδια της Δυτικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ –ΗΠΑ-Ε.Ε.) είναι ο Στρατηγικός έλεγχος της Βαλκανικής και ο αποκλεισμός της Ρωσίας από την περιοχή. Με πρόσχημα την σταθερότητα, προσδένουν στο αμερικανο-νατοϊκό άρμα, το ένα μετά το άλλο  τα κράτη της Βαλκανικής και καθίστανται επικυρίαρχοι του γεωγραφικού χώρου, ασφαλώς με τη συναίνεση των αμερικανόδουλων Κυβερνήσεων. Η Ελληνική Κυβέρνηση, πρόθυμα, ανταποκρίνεται σε κάθε απαίτηση της Δυτικής Συμμαχίας ακόμη και αν πρόκειται για εκχώρηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας ή ακόμη και στην περίπτωση που Νατοϊκοί αξιωματούχοι ζητούν την πλήρη επιχειρησιακή αξιοποίηση όλων των στρατιωτικών βάσεων,  που βρίσκονται επί ελληνικού εδάφους, για τα πολεμικά τους σχέδια στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.  Η εντολή του ΝΑΤΟ προς την Ελληνική Κυβέρνηση, να αρθούν τα «εμπόδια»,  ώστε τα Σκόπια να ενταχτούν στην Ατλαντική Συμμαχία, είναι σε πλήρη εξέλιξη...




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα