Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν εξαιτίας του πολέμου Σαουδικής Αραβίας και Υεμένης

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση

 
 Η ανατολική Μεσόγειος, η Μέση Ανατολή και η Αραβική Χερσόνησος, αποτελούν μια ενιαία γεωγραφική περιοχή, με πολλές εστίες έντασης, όπου  είναι σε πλήρη εξέλιξη  πολεμικές επιχειρήσεις με χιλιάδες θύματα.  Συγκρούονται ισχυρά οικονομικά, ενεργειακά και γεωπολιτικά συμφέροντα.  Στην κορυφή της συγκρουσιακής «ατζέντας» είναι η πολιτική επιρροή στην περιοχή των υπερδυνάμεων, η γεωοικονομία, η ενέργεια, ο έλεγχος και η ασφάλεια των ενεργειακών οδών και η «τιμή» των πετρελαϊκών προϊόντων.
Στην Υεμένη μαίνεται ένας  σφοδρός «εμφύλιος» πόλεμος. Η Σαουδική Αραβία με την αμέριστη στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Βρετανίας, βομβαρδίζουν ανηλεώς και αφανίζουν πόλεις και χωριά, που είναι υπό των έλεγχο των αντικαθεστωτικών ανταρτών Χούθι . Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ περίπου 14 εκατομμύρια Υεμενίτες βρίσκονται στο κατώφλι του λιμού, ενώ  85.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών πιθανόν να έχουν πεθάνει από οξύ υποσιτισμό μέσα σε τρία και πλέον χρόνια πολέμου στην Υεμένη (2015-2018). «Για κάθε παιδί που σκοτώνεται από βόμβες και σφαίρες, δεκάδες άλλα λιμοκτονούν μέχρι θανάτου» αναφέρει η έκθεση του ΟΗΕ !!    
 Παρόλα αυτά, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, δεν έχει προβεί  σε αναγκαίες πρωτοβουλίες, ώστε να περιορίσει την ανθρωποσφαγή στην Υεμένη. Μία πιθανή ερμηνεία για την αδράνεια του Σ.Α. του ΟΗΕ, να έγκειται στο γεγονός ότι,  τρία από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα) , είναι σύμμαχοι των Σαουδαράβων στον πόλεμο στην Υεμένη.
Ο πόλεμος στην Υεμένη (πολιτικοθρησκευτικός, εμφύλιος, οικονομικός ) ξεκίνησε το 2015, όταν οι σιίτες αντάρτες  Χούτι, αμφισβήτησαν την παντοδυναμία της εξουσίας των σουνιτών, κατέλαβαν την πρωτεύουσα  της Χώρας Σαναά  και υποχρέωσαν τον πρόεδρο Μανσούρ Χάντι να διαφύγει στο εξωτερικό. Οι Χούθι , φέρεται ότι λαμβάνουν σημαντική υποστήριξη από το Ιράν με τη μορφή όπλων, χρημάτων και εκπαίδευσης.
Οι Σαουδάραβες είναι ιδεολογικο-θρησκευτικά και πολιτικά  αντίθετοι με τους Χούτι , επειδή είναι Σιίτες, έχουν σχέσεις με το θεοκρατικό σιιτικο καθεστώς της Τεχεράνης, θανάσιμο αντίπαλο του Οίκου των Σαούντ. Οι Σαουδαράβες ηγέτες, φοβούνται ότι η «επανάσταση» των Χούτι , «θα μπορούσε να εξαπλωθεί ως τα νότια σύνορά τους» και να ενθαρρύνουν τους δικούς τους ανήσυχους μειονοτικούς Σιίτες,  σε έμπρακτη αμφισβήτηση του Βασιλικού Θρόνου.
Έτσι οι Σαουδάραβες εμπλέκονται στον εμφύλιο της Υεμένης και αξιοποιώντας δύο πανίσχυρα όπλα, την τιμή του πετρελαίου και την διάθεση δισεκατομμυρίων για την αγορά οπλικών συστημάτων,  επέτυχαν την  πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και την Βρετανία (δηλαδή τρία από  τα πέντε μόνιμε μέλη του Σ.Α. του  ΟΗΕ).
   Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ  Ντόναλντ Τραμπ εγκωμιάζει διαρκώς την  ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας λέγοντας ότι βοήθησε να μειωθούν οι τιμές του πετρελαίου και μάλιστα,  ενώ αυξάνεται η πίεση για επιβολή σκληρότερων κυρώσεων στη Σαουδική Αραβία, μετά τον φόνο του διαφωνούντα Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι.
Ο εμφύλιος στην Υεμένη επηρεάζει όχι μόνο την Σαουδική Αραβία και το Ιράν,  αλλά και περιφερειακές δυνάμεις όπως το Ισραήλ και την Τουρκία. Είναι χαρακτηριστικό ότι  Σαουδική Αραβία και Ισραήλ, παραμέρισαν τις διαφορές τους και  ένωσαν τις δυνάμεις τους για έναν κοινό σκοπό, να αποτρέψουν το Ιράν να αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ και πολιτική επιρροή στην ευρύτερη γεωγραφική περιφέρεια.
Επίσης οι ΗΠΑ, στηρίζοντας ενεργά την Σαουδική Αραβία εναντίον των ανταρτών Χούτι  καθώς και την ανατραπείσα Κυβέρνηση της Υεμένης , στοχεύουν  στο να αποτρέψουν  το Ιράν, τη Ρωσία ή την Κίνα να αποκτήσουν στρατιωτικές βάσεις στην Υεμένη, όπως υπόσχονται οι αντάρτες Χούτι.

Στο ερώτημα, αν υπάρχει ελπίδα να σταματήσει η ανθρωποσφαγή  στην Υεμένη, οι σύμμαχοι της Σαουδικής Αραβίας , υποστηρίζουν, ότι καταβάλουν κάθε προσπάθεια να τερματιστούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις!    Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, ο Βρετανός ομόλογός του Τζέρεμι Χαντ και ο Γάλλος ομόλογός του Ζαν-Ιβ Λεντριάν , δήλωσαν  ότι είναι ώρα να γίνουν διαπραγματεύσεις. Εκτιμάται ότι στις αρχές Δεκεμβρίου στη Σουηδία θα  διεξαχθούν οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ των εμπλεκόμενων πλευρών στον πόλεμο της Υεμένης, όπως  ανακοίνωσε  ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Τζιμ Μάτις.  «Φαίνεται ότι, στις αρχές του Δεκεμβρίου, στη Σουηδία, θα συναντηθούμε και με τους αντάρτες Χούτι και με την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση», είπε ο Στρατηγός ε.α. Τζειμς Μάτις στους διαπιστευμένους δημοσιογράφους στο αμερικανικό Πεντάγωνο.               



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα