Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Στόχος είναι η Ειρήνη στην περιοχή μας» δήλωσε ο ΥΕΘΑ Β. Αποστολάκης


Διευρυμένη συνεργασία του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., σε στρατιωτικές αποστολές και σε διάφορα επίπεδα, όπως της συλλογής πληροφοριών,  για την  αντιμετώπιση τρομοκρατικών απειλών, είναι από τα βασικά συμπεράσματα της Συνόδου των Υπουργών Αμύνης του ΝΑΤΟ, που ολοκληρώθηκε το απόγευμα στις Βρυξέλλες. Μάλιστα, τα προγράμματα αμυντικής συνεργασίας των κρατών – μελών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., ανέρχονται στα 30 δισεκ. ευρώ και θα αντληθούν από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε. Επίσης, οι ΥΠ.ΑΜ. τους ΝΑΤΟ, εκτιμούν ότι είναι αναγκαία η επέκταση της επιχειρησιακής δράσης του ΝΑΤΟ, στην Ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια  και την Ευρασία. Σε δήλωσή του ο ΥΕΘΑ Β. Αποστολάκης επισήμανε ότι «στόχος μας μονίμως είναι να διατηρήσουμε την ειρήνη στην περιοχή, να λιγοστέψουν τα προβλήματα και να αυξήσουμε την ασφάλεια και την αίσθηση ασφαλείας στην περιοχή και στους ανθρώπους που ζουν σε αυτό τον χώρο.»

Επίσης, ο ΥΕΘΑ Β. Αποστολάκης, χαρακτήρισε  τις συναντήσεις, που είχε στις Βρυξέλλες ως  ιδιαίτερα εξαιρετικής σημασίας για την Ελλάδα και επισήμανε ότι: «Η μία συνάντηση  ήταν πολύ σοβαρή, ήταν με τον Τούρκο ομόλογό μου Χ. Ακάρ, για τα θέματα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Η επόμενη συνάντηση ήταν με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, κ. Στόλτενμπεργκ, με τον οποίο συζητήσαμε θέματα ΝΑΤΟ, οργάνωσης και νατοϊκών αποστολών, στις οποίες συμμετέχουμε.
Στη συνέχεια, η συνάντησή μου με την ομόλογό μου της Βόρειας Μακεδονίας κα. Sekerinska, με την οποία θέσαμε τις βάσεις για τη γρήγορη στρατιωτική συνεργασία με σκοπό να φτάσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα σε θετικά αποτελέσματα, ώστε να προετοιμαστούν οι Ένοπλες Δυνάμεις της γείτονος χώρας για να συνενωθούν με το ΝΑΤΟ.»
 Το βασικό θέμα της σημερινής Συνόδου ήταν  οι νατοϊκές επιχειρήσεις  και όλα  τα θέματα που σχετίζονται με την στρατιωτική  συνεργασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το ΝΑΤΟ.
Σε δήλωση του, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου του ΝΑΤΟ, ο ΥΕΘΑ Β. Αποστολάκης δήλωσε: «Σήμερα, το θέμα που συζητήθηκε περισσότερο από όλα ήταν οι νατοϊκές επιχειρήσεις, αν συνεχίζουμε να συμμετέχουμε, τα προβλήματα που εμφανίζονται και όλα αυτά τα θέματα που έχουν σχέση με αυτές τις επιχειρήσεις και η συνεργασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το ΝΑΤΟ, για την οποία ανταλλάξαμε μερικές απόψεις. Η μεθοδευμένη αυτή συνεργασία αρχίζει να αποδίδει καρπούς και το μεγαλύτερο project από αυτά που βλέπουμε είναι στα πλαίσιο της PESCO (Permanent Structured Cooperation), στην οποία υπάρχουν πάρα πολλά προγράμματα συνεργασίας, ειδικά στα θέματα αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και βέβαια σήμερα ανακοινώθηκε ότι υπάρχουν αρκετά λεφτά από τον EDA (European Defence Agency), με τα οποία θα χρηματοδοτηθούν όλα αυτά τα προγράμματα –αν θυμάμαι καλά - είναι ένα ύψος γύρω στα 30 δις ευρώ.
Νομίζω, σήμερα, έκλεισε αυτή η συνάντηση, με πολύ καλά αποτελέσματα και θα δούμε στη συνέχεια τις εξελίξεις.»

Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα