Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα «ελληνικά» F-35 θα καλύψουν εθνικές ή συμμαχικές ανάγκες;

άρθρο του Χρήστου Καπούτση


Τα Βαλκάνια, η Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο, η Μέση Ανατολή, η Βόρεια Αφρική και η Ανατολική Μεσόγειος αποτελούν  μια ενιαία γεωγραφική περιοχή ιδιαίτερα μεγάλης Στρατηγικής αξίας, με κύριο χαρακτηριστικό  ένα ευρύ φάσμα προκλήσεων και απειλών ασφαλείας, με υπαρκτό το ενδεχόμενο της  αποσταθεροποίησης. Η στρατιωτική παρουσία (αεροπλανοφόρα, φρεγάτες, πυρηνικά υποβρύχια, 5ης γενιάς μαχητικά αεροσκάφη, αντιαεροπορικά κ.ά) κρατών όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Τουρκία , η Ρωσία, η Γαλλία και η Βρετανία, με αντικρουόμενα Στρατηγικά συμφέροντα,  που διεκδικούν την «μερίδα του λέοντος» στον ορυκτό πλούτο της περιοχής (φυσικό αέριο), αλλά και την ασφάλεια  των αγωγών, χερσαίων και θαλάσσιων,  μεταφοράς ενέργειας (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) προς την  Ευρώπη, δεν επιτρέπει αισιόδοξες σκέψεις, για Ειρηνική διευθέτηση των εκκρεμών ζητημάτων γεωοικονομίας ,  γεωπολιτικής,  διεθνών και διμερών , όπως ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, Κουρδικό, Συριακό , Παλαιστινιακό, Κοσσοβαρικό, Ουκρανικό και άλλα.  Είναι προφανής η «διαπλοκή» της ενεργειακής πολιτικής,  της γεωπολιτικής και της διπλωματίας των στρατιωτικών εξοπλισμών.
Οι διεθνοπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας, που είναι από τη φύση τους έχουν μια συγκρουσιακή δυναμική,  θα εξαρτηθούν, σε μεγάλο βαθμό, από την συμπεριφορά της Τουρκίας ή ακριβέστερα από τις επιλογές του συστήματος εξουσίας του Τ. Ερντογάν στο διπολικό σχήμα ΗΠΑ (ΝΑΤΟ)-Τουρκία - Ρωσία. Ασφαλώς, οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, αλλά και τη Γαλλία, αναμένεται να δοκιμαστούν και στην Ανατολική Μεσόγειο, εξαιτίας των εξελίξεων στα ενεργειακά της κυπριακής ΑΟΖ.
Είναι σαφές ότι, σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί «λύνουν» επιχειρησιακά προβλήματα,  ενίοτε όμως δημιουργούν επικίνδυνες συμμαχικές αναταράξεις.
Η επιλογή  της Άγκυρας να ενισχύσει την αεράμυνά της με σύγχρονα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S- 400, προκάλεσε την αντίδραση των αμερικανών,  που «πάγωσαν» την παραγγελία παράδοσης των 100 εξελιγμένων   μαχητικών αεροσκαφών  F-35, παρότι η Τουρκία είναι συμπαραγωγός χώρα! Απότοκος αυτής της εξέλιξης, είναι το όψιμο «ενδιαφέρον» της Ελλάδας, να προμηθευτεί αριθμό (τουλάχιστον 20) αεροσκαφών F-35, που προορίζονταν για την Τουρκία.
Ακατάλληλα τα F-35 για το Αιγαίο;
Σχετικά τώρα με το ενδεχόμενο η Ελλάδα να αποκτήσει το  αμερικανικό μαχητικό αεροσκάφος»  «Εμείς εκτός από τα F-16 που θα αναβαθμίσουμε, αναζητούμε το καινούριο μαχητικό αεροπλάνο, που θα καλύψει τις ανάγκες της Ελλάδας», είπε ο ΥΕΘΑ Β. Αποστολάκης στην Αεροπορική Βάση της Ανδραβίδας, παρουσία του Αμερικανού Πρέσβη Τζέφρι Πάϊατ, που παρακολούθησαν την τελική φάση της πολυεθνικής άσκησης «ΗΝΙΟΧΟΧ 2019».  Έτσι ο Β. Αποστολάκης «φωτογράφισε» το υπερσύγχρονο αεροσκάφος πέμπτης γενιάς F-35 ΣΤΕΛΘ των ΗΠΑ, που πιθανόν προορίζεται για να κάλυψη τις μελλοντικές επιχειρησιακές ανάγκες της Πολεμικής μας Αεροπορίας.
Ας έχουμε υπόψη μας τα εξής. Πρώτον, τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 είναι πανάκριβα, στοιχίζουν περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια το ένα!! Και το δεύτερο, στο ερώτημα, αν το F-35, καλύπτει τις Εθνικές ανάγκες στο Αιγαίο (κυρίως αναχαιτίσεις), η απάντηση είναι μάλλον ΟΧΙ. Τα εξελιγμένα πτητικά  χαρακτηριστικά του, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα stealth, την ικανότητα ταυτόχρονης εκτέλεσης πολλαπλών αποστολών, τη μεγάλη εμβέλεια, την ενσωμάτωση τελευταίας τεχνολογίας αισθητήρων  κ.τ.λ.  καθιστούν το F-35 ιδανικό, για την κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών των ΗΠΑ, για μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή δράσης, της Αν. Μεσογείου, Αιγαίου, Βαλκάνια, Μαύρης Θάλασσας, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση,  ότι θα επιχειρούν- απογειώνονται   από Ελληνικές αεροπορικές βάσεις.  Στρατηγικός στόχος των αμερικανικών F-35, είναι η εξουδετέρωση των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων.  Ουσιαστικά, η αγορά των F-35, καλύπτει κυρίως αμερικανικές, ούτε καν νατοϊκές,  επιχειρησιακές ανάγκες, στην περιοχή μας, που ωστόσο, μέρος του κόστος «εντέλλεται»,   να  καλύψει ο ελλειμματικός  ελληνικός προϋπολογισμός, εφόσον υποχρεωθεί η χώρα μας να αγοράσει αυτό το πανάκριβο (τεράστιο και το κόστος  συντήρησης)  αμερικανικό μαχητικό αεροσκάφος.  Το ενδεχόμενο αυτό, συνιστά και μια αξιολογήσιμη πτυχή,  του εν εξελίξει Στρατηγικού διαλόγου ΗΠΑ και Ελλάδας.   

         

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα