Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ... «υπέροχη» συμφωνία των Πρεσπών!


άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Η κατάσταση σήμερα στη Βαλκανική χερσόνησο, 20 χρόνια, μετά τη λήξη των πολέμων και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, δεν είναι ειδυλλιακή, αντιθέτως.... Τα κράτη που σχηματίστηκαν παραμένουν αδύναμα, τα σύνορα που χαράχτηκαν τότε αμφισβητούνται, ισχυρά εθνικιστικά κινήματα συγκινούν σημαντικά τμήματα του πληθυσμού της Βαλκανικής, επομένως, παραμένει σε εκκρεμότητα, η σταθερότητα, η ασφάλεια και η εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών. Επιπλέον, τη «μάχη» της πολιτικής επιρροής στη Βαλκανική χερσόνησο, δίνουν, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Τουρκία, η Γαλλία και η Γερμανία, αφού διακυβεύονται, σημαντικά γεωπολιτικά  και γεωενεργειακά συμφέροντα.
Μέσα σε αυτό το Βαλκανικό πλαίσιο της ασταθούς ισορροπίας,  έγινε στην Θεσσαλονίκη, η συνάντηση,  του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του ομολόγου του, της Βόρειας Μακεδονίας Ζόραν Ζάεφ. Ο Πρωθυπουργός ήταν σαφής,  προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας  είναι να εφαρμοστεί πλήρως η Συμφωνία των Πρεσπών, μια συμφωνία,  που δημιουργεί υποχρεώσεις και στις δύο πλευρές. Βέβαια, «άλλα» έλεγε προεκλογικά ο Κ. Μητσοτάκης προκειμένου να τον ψηφίσουν οι πάσης ιδεολογικής προέλευσης υπερπατριώτες «Μακεδονομάχοι», οι οποίοι, παρεμπιπτόντως,  μετεκλογικά «εξαφανίστηκαν»!
Από την πλευρά του ο Πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, αποκάλυψε,  ότι ο έλληνας πρωθυπουργός του υποσχέθηκε,   ότι θα στηρίξει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του και μάλιστα,  θα μιλήσει με όλους τους ευρωπαίους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου και του Εμανουέλ Μακρόν!  Υπενθυμίζουμε ότι ο Πρόεδρος της Γαλλίας, στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., έβαλε βέτο στην έναρξη των ενταξιακών  διαπραγματεύσεων με Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία. Δεδομένης της ασταθούς κατάστασης στη Βαλκανική, ο Κυρ. Μητσοτάκης, ενήργησε, ως Νατοϊκός ή φιλοαμερικανός εταίρος και στη βάση των κανόνων του πολιτικού ρεαλισμού, υπερβαίνοντας τα προεκλογικά κομματικά «χαρακώματα», όπως το ιδεολόγημα «Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική», που συνάρπασε τους «αφελείς» ψηφοφόρους.. .
Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία είναι ήδη μέλη του ΝΑΤΟ... και η ένταξή τους στην Ε.Ε., θα ολοκληρώσει την αφομοίωσή τους στους πολιτικοστρατιωτικούς θεσμούς της Δύσης, όπως ακριβώς επιθυμούν οι ΗΠΑ. Προοπτική,  που προκαλεί την έντονη αντίδραση της Ρωσίας, που δεν θέλει να χάσει την επιρροή της στην Βαλκανική. Ειδικά μάλιστα, που από βαλκανικά εδάφη διέρχονται ή σχεδιάζονται να διέλθουν, οι αγωγοί μεταφοράς ενέργειας, πετρέλαιο και φυσικό αέριο, από την κεντρική Ασία,  προς την Κέντρο- δυτική Ευρώπη.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα